Κάτι λίγα για το τηλεοπτικό μέρος του debate. Με τους δημοσιογράφους ισχύει ό,τι και με τους διαιτητές. Επιτυχημένος είναι αυτός που έχει περάσει απαρατήρητος. Αυτός που δεν επηρέασε το αποτέλεσμα. Η επιτυχία των Γιώργου Κουβαρά και Απόστολου Μαγγηριάδη ήταν ότι δεν προέβαλαν τον εαυτό τους. Δεν εμφανίστηκαν ξερόλες προσπαθώντας να φανούν πιο ενημερωμένοι από τους καλεσμένους τους. Δεν αποφάσισαν να γίνουν δημοσιογράφοι με το «Δ» κεφαλαίο και να αρχίσουν τις καταγγελίες. Δεν τους χώρισαν σε παιδιά και αποπαίδια, δεν μίλησαν για λογαριασμό του λαού, δεν φόρεσαν την τήβεννο του δικαστή. Εκαναν αυτό που πρέπει να γίνεται σε κάθε debate. Βοήθησαν να βγει ο χαρακτήρας των καλεσμένων τους. Ο τηλεθεατής που παρακολούθησε το debate σχημάτισε μια καλύτερη εικόνα για όσους διεκδικούν την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Στα γενικά τηλεοπτικά, ούτε ο Μαγγηριάδης φταίει επειδή θα μπορούσε να παίζει τριάρι στο μπάσκετ, ούτε ο Κουβαράς επειδή θα μπορούσε να είναι πηδαλιούχος στην τετράκωπο. Ούτε προφανώς ο παραγωγός να γίνει ο Προκρούστης για να κόβει τον έναν και να τεντώνει τον άλλο. Κάποιος όμως θα μπορούσε να σκεφτεί να βάλει αδιαφανή πόντιουμ έτσι ώστε τα ο ένας να μην λυγίζει τα γόνατα και ο άλλος να μην έχει κρεμασμένα τα πόδια στον αέρα.
Οπως οι κανόνες ενός παιχνιδιού θα πρέπει να χωράνε σε ένα χαρτί της τράπουλας, έτσι και οι κανόνες ενός debate θα πρέπει να είναι αρκετά απλοί ώστε να μην ξεκινάει συζήτηση τίνος είναι η σειρά. Το format θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Επίσης το κουδούνι για το τέλος του χρόνου στην τοποθέτηση του ερωτώμενου δεν είναι απαραίτητο να σε σηκώνει από την πολυθρόνα. Ενα πλινγκ – πλινγκ είναι αρκετό και δεν χρειάζεται να ακούγεται σαν σειρήνα υποβρυχίου.
Τα προηγούμενα είναι όμως οι λεπτομέρειες. Η ουσία είναι ότι κάθε ένας που παρακολούθησε το debate το βράδυ της Τρίτης, το πρωί της Τετάρτης είχε σαφέστερη εικόνα των έξι υποψηφίων. Το ερώτημα είναι το κατά πόσον η σαφέστερη εικόνα θα επηρεάσει. Αν οι υποψήφιοι αγόρευαν σε νέο ακροατήριο ή αν ήταν ιερείς που κήρυτταν στη χορωδία.
Για τους πέντε στους έξι οι μετρήσεις ήταν ιερέων. Για τον Παύλο Γερουλάνο, όχι. Ο Παύλος που η φωτογραφία του στο λεξικό είναι δίπλα στο λήμμα άνεση, για τους great unwashed που για να βρούνε την Αναγνωστοπούλου χρειάζονται GPS ήταν η έκπληξη του debate. Γεγονός που όπως μου έλεγε φίλος pollster φάνηκε στα ποσοστά μετά το debate. «Αρκετό για να εκλεγεί;» τον ρώτησα. «Ο Πολ δεν έχει ανάγκη να εκλεγεί. Εχει γεννηθεί επίτιμος. Όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ αλλά οπουδήποτε». Και αφού είχε πάρει φόρα μετά το λογοπαίγνιο προσέθεσε: «Την Αννα την περίμενα καλύτερη. Με τα 12 χρόνια που είχε λείψει ήταν σαν τον Ιησού μετά την περιπλάνηση στην έρημο».
Για την εμφάνιση του Δούκα δεν ρώτησα. Live by the sword, die by the sword. Οπως έγραφε στην Βίβλο ο Ματθαίος, πριν ανακαλυφθούν τα debate που μπορεί να σου κάτσουν μια φορά αλλά δεν θα σου κάθονται πάντα.
Ούτε για τον Ανδρουλάκη, ούτε για τη Νάντια Γιαννακοπούλου που ήταν on character ρώτησα. Ρώτησα όμως τον polster για τον Μιχάλη Κατρίνη. Πώς τον έπιασε το εθνικοπατριωτικό. «Είναι που δεν ξέρεις από ΠΑΣΟΚ. Συνεχιστής του Χαραλαμπίδη, του Σπυριούνη, του Βουνάτσου και του Μπαντουβά» μου απάντησε. Αρχισε να επαναλαμβάνει τα ονόματα. Και να χάνεται στους παράδεισους ενός ένδοξου πράσινου.