H πιο σίγουρη «πρόβλεψη» για το 2019 είναι ότι, επιτέλους, θα γίνουν εκλογές! Και μάλιστα πολλές: δημοτικές και περιφερειακές, ευρωεκλογές, βουλευτικές. Οι τρεις πρώτες θα γίνουν σίγουρα τον Μάιο, είναι καθορισμένες. Για τις βουλευτικές δεν ξέρουμε, ούτε ο Τσίπρας ακόμα. Ισως ένας… αστρολόγος θα μπορούσε να μας διαφωτίσει!
Το θέμα έχει, όντως, μεγάλη πλάκα. Ειδικά αν θυμηθούμε τι έλεγαν όσοι είχαν πιστέψει ότι η σημερινή κυβέρνηση θα ήταν μια σύντομη «αριστερή παρένθεση». Και το έλεγαν με περισσή βεβαιότητα και σοβαρότητα υψηλόβαθμοι πολιτικοί, με πλούσια πολιτική πείρα (εδώ). Μάλιστα, η βεβαιότητα ήταν τέτοια που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε προλάβει να εκλεγεί αρχηγός και ζήτησε εκλογές (εδώ)! Ετσι, όσοι λέγαμε, εγκαίρως (εδώ), ότι δεν επρόκειτο ο Αλέξης Τσίπρας να κάνει εκλογές ρισκάροντας τρία χρόνια εξουσίας, μπορεί και να μοιάζαμε με εξωγήϊνους. Βλέπετε, οι πάσης φύσεως «προφήτες» και «αναλυτές» είναι είδος εν (υπερ)επαρκεία στην Ελλάδα.
Και μια που μιλήσαμε για εξωγήινους, αλήθεια αν προσγειωνόταν στην Ελλάδα ένας εξωγήινος και έβλεπε, άκουγε και διάβαζε όσα εκπέμπονται και γράφονται, θα πίστευε ότι οι Ελληνες κοιμούνται και ξυπνούν με δύο εφιάλτες: το Μακεδονικό και την Novartis. Επομένως, αυτά τα δύο θα κρίνουν και τις ερχόμενες (Μάιο ή Οκτώβριο) εκλογές. Είναι έτσι; Όχι δα. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
1. Το Μακεδονικό θα τελειώσει περίπου σε ένα μήνα από τώρα, όταν η Συμφωνία των Πρεσπών θα κυρωθεί από την ελληνική Βουλή.Βεβαίως, υπάρχει και η πιθανότητα να μην κυρωθεί (στη ζωή όλα γίνονται), αλλά είναι απειροελάχιστη. Διότι ουδείς θέλει να μην κυρωθεί. Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να έχει ενδυθεί εκών άκων στολήν «μακεδονομάχου», για ψηφοθηρικές ανάγκες, αλλά τον εξυπηρετεί το προφανές: να περάσει η Συμφωνία από την παρούσα κυβέρνηση, ώστε να μην φτάσει στα δικά του χέρια η καυτή πατάτα, αν βεβαίως τα χέρια του πιάσουν το τιμόνι της εξουσίας. Αλλωστε, κόμματα και βουλευτές (Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ), που θα κρίνουν το αποτέλεσμα, δεν έχουν κανένα λόγο να μην ψηφιστεί η Συμφωνία και να αχθούν ως πρόβατα επί σφαγήν στις κάλπες.
2. Η υπόθεση της Novartis, παρά τον ντόρο που προκαλεί από καιρού εις καιρόν, δεν συγκινεί. Δεν βλέπω πολλούς να καίγονται για τα αντιφατικά κελαηδήματα του Μανιαδάκη (εδώ) ή τις… ρεβεράντζες που ανταλλάσσουν Πολάκης και Αδωνις. Εκτός αν συμβεί κάτι πολύ χοντρό, για παράδειγμα να πιαστεί ένα πολιτικό πρόσωπο με κάποια γίδα στην πλάτη, κάτι που δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή.
Οι εκλογές θα κριθούν αλλού. Από αυτά που συζητάει κι εκεί που πονάει η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών: τα εισοδήματα(μισθοί, συντάξεις), την ανεργία, τη φτώχεια. Είναι ένα πλέγμα προβλημάτων, στα οποία δίνεται και η πολιτική μάχη. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ επενδύουν στο αφήγημα «εμείς προστατεύουμε τους αδύναμους». Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ ποντάρουν στην «εξόντωση της μεσαίας τάξης», που καταλογίζουν στη σημερινή κυβέρνηση (περισσότερα εδώ).
Οι πολίτες που ανήκουν σ’ αυτές τις κατηγορίες (αδύναμοι, μεσαία τάξη) αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων. Αν αισθάνονται ότι έχουν εξοντωθεί (μόνο) από τους σημερινούς, θα πάνε μαζικά στην κάλπη της ΝΔ, για να αναθέσουν στον κ. Μητσοτάκη την αποκατάστασή τους. Αντιθέτως, αν νιώθουν ότι ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ τους προστάτεψαν καλύτερα, τότε το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να μην τόσο προβλέψιμο όσο φαίνεται.
Οσο για τις προβλέψεις ας κρατήσουμε την ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Ο πολιτικός χρειάζεται την ικανότητα να προβλέπει τι θα συμβεί αύριο, την άλλη βδομάδα, τον άλλο μήνα και του χρόνου. Και την ικανότητα να εξηγεί μετά γιατί δεν συνέβη».