Οι πολιτικοί, ειδικά όταν είναι στην αντιπολίτευση, έχουν εύκολο έργο. Τα ρίχνουν όλα στην κυβέρνηση, δίνουν τις υποσχέσεις τους και περιμένουν να δρέψουν τους καρπούς στην κάλπη. Τι γίνεται, όμως, όταν χρειαστεί να θυμηθούν κάτι από το δικό τους κυβερνητικό παρελθόν, που δεν τους βολεύει και θέλουν να ξεχαστεί; Είτε το αποφεύγουν, είτε το διαστρέφουν, είτε λένε μισόλογα.
Ας δούμε, λοιπόν, πώς (δεν) «θυμήθηκε» ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτό που συνέβη στην Ελλάδα το 2009, δηλαδή το έτος που επήλθε η (άτυπη, πλην οδυνηρή) χρεοκοπία. Το θέμα άνοιξε ο ίδιος μιλώντας στο Φόρουμ των Δελφών, για να πείσει ότι εκείνος θα είναι καλύτερος από τους προκατόχους του πρωθυπουργούς, αν καταλάβει αυτή τη θέση. Και επέλεξε ως παράδειγμα τον Γιώργο Παπανδρέου. «Ο Παπανδρέου ξόδεψε έξι μήνες για να καταλάβει τι συμβαίνει στη χώρα. Και όταν ήταν ξεκάθαρο ότι η χώρα πήγαινε προς την χρεοκοπία, μοίραζε χρήματα», είπε. Περιέργως η αναφορά του αυτή δεν υπάρχει στο γραπτό κείμενο που μοίρασε η ΝΔ (ακούστε την εδώ στο 36ο λεπτό του βίντεο).
Χάριν της συζητήσεως ας δεχθούμε αυτό που λέει ο αρχηγός της ΝΔ. Οτι ο τότε Πρωθυπουργός «δεν κατάλαβε τι συμβαίνει» και «μοίραζε χρήματα». Ομως, ο κ.Μητσοτάκης δεν λέει ότι αυτό που είχε συμβεί στη χώρα πριν αναλάβει ο Παπανδρέου ήταν η χρεοκοπία, την οποία είχε «προετοιμάσει» το δικό του κόμμα. Τότε ο κ. Μητσοτάκης ήταν απλός βουλευτής, δεν είχε κυβερνητικές ευθύνες. Ομως, ήταν σε ηλικία (41 ετών) να καταλαβαίνει πολύ καλά πού οδηγούσε τη χώρα η τότε κυβέρνηση του δικού του κόμματος.
Αποκλείεται να μην είχε πάρει χαμπάρι τίποτα. Διότι υπήρχαν ηχηρές προειδοποιήσεις εγκαίρως και μέσα στη Βουλή (εδώ), τις οποίες οι υπουργοί Οικονομικών της εποχής (του δικού του κόμματος) αγνόησαν προκλητικά. Αυτό, λοιπόν, που ο κ.Μητσοτάκης φαίνεται ότι δεν θέλει να γνωρίζει (ακριβέστερα, δεν μπορεί να παραδεχθεί) σήμερα είναι το εξής απλό: ότι η τότε κυβέρνηση του δικού του κόμματος τίναξε την μπάνκα στον αέρα και παρέδωσε στην επόμενη την χρεοκοπία στο πιάτο (είναι άλλο θέμα τα λάθη της κυβέρνησης Παπανδρέου – και γιατί δέχτηκε να αναλάβει μόνη όλη την ευθύνη της αντιμετώπισης). Κι αν ούτε αυτά δεν αρκούσαν, υπάρχει η προειδοποίηση του πλέον αρμόδιου προσώπου, του τότε κεντρικού τραπεζίτη, ο οποίος ήταν διορισμένος από την κυβέρνηση Καραμανλή (εδώ).
Αυτό, λοιπόν, είχε συμβεί στη χώρα πριν αναλάβει η κυβέρνηση που προήλθε από τις εκλογές του 2009. Και όχι μόνο ότι «ο Παπανδρέου άργησε να καταλάβει». Ακόμα και αν ισχύει ο ισχυρισμός ότι άργησε, η χρεοκοπία είχε ήδη συντελεσθεί. Θα μπορούσε εν μέρει να προληφθεί και οι επιπτώσεις της να είναι λιγότερο οδυνηρές, αν τα μέτρα είχαν ληφθεί ένα ή δύο χρόνια πριν. Αλλά τότε το πρόβλημα κρυβόταν κάτω από το χαλί και επικρατούσε η νοοτροπία του «άστα γι’ αργότερα» (εδώ).
Φυσικά, ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να τα πει αυτά, διότι οι υπεύθυνοι για εκείνη την χρεοκοπία είναι ακόμα δίπλα του. Θα είναι σαν να πυροβολεί τα πόδια του. Τουλάχιστον να αποφεύγει άτοπες συγκρίσεις του εαυτού του με όσους διαχειρίστηκαν την καυτή πατάτα. Ο ίδιος, αν κληθεί από τους ψηφοφόρους, θα διαχειριστεί μια κατάσταση πολύ ομαλότερη και οπωσδήποτε μη έχουσα καμιά σχέση με εκείνη του 2009.
Για να την διαχειριστεί καλύτερα, είναι προτιμότερο να μην κάνει τέτοιες άτοπες συγκρίσεις. Να μην κάνει ούτε αυτό που υπονοεί το ευφυολόγημα του ιταλού σκιτσογράφου Αλτάν: «Κάνω αυτοκριτική, αλλά δεν με ακούει κανείς, Ούτε κάν εγώ»!