Το ανέκδοτο που κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει το όνομά του και να γίνει ΘΡΥΡΙΖΑ (Θρυμματισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς). Πίσω και πέρα από την πλάκα, το ανέκδοτο κρύβει μια μεγάλη αλήθεια, όπως όλα τα ανέκδοτα. Δεν αφορά μόνο το «τετελεσμένο», δηλαδή την αποχώρηση στελεχών και τον εμφύλιο που καλά κρατεί, αλλά και το μέλλον: μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει ως ΣΥΡΙΖΑ; Θα είναι σωστή επιλογή να κρατήσει ένα όνομα που προκαλεί θυμηδία ή/και αποστροφή σε ένα μεγάλο μέρος των δυνητικών ψηφοφόρων του; Η απάντηση έχει ήδη δοθεί.
Ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης είχε αφήσει να διαρρεύσει μετά την εκλογή του στην προεδρία, ότι θα προχωρήσει σε αλλαγή ονόματος και σήματος. Στη γλώσσα που του αρέσει να μιλάει, αυτό λέγεται «rebranding». Και είναι κάτι στο οποίο προχωρούν εταιρείες και μάρκες όταν πια «δεν πουλάνε». Με αυτή τη λογική, το rebranding και το repositioning (επανατοποθέτηση) του ΣΥΡΙΖΑ στην αγορά είναι επιβεβλημένα. Το τι και πώς θα είναι η νέα πολιτική «μάρκα» μπορούμε να το καταλάβουμε από όσα έχουν ειπωθεί και συμβεί στο σύντομο διάστημα της παρουσίας Κασσελάκη στα πράγματα. Το αν και πόσο αυτό θα αποδώσει, αν θα φέρει κόσμο στο «μαγαζί», πόσο και τι είδους κόσμο, είναι όσα θα απαντηθούν στην πράξη (και όταν πια θα έχουμε δει όλο το έργο).
Θεωρητικά, αυτή η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει, με την «εύρεση» και εκτόξευση του Κασσελάκη να ήταν το πρώτο αποτέλεσμά της. Επίσης θεωρητικά, όλο αυτό πρέπει να βασίζεται σε μια (τουλάχιστον) μεγάλη έρευνα, ποσοτική και ποιοτική, έτσι γίνεται κανονικά όταν θέλεις να αλλάξεις διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον: απευθύνεσαι στο κοινό, στην «πελατεία» σου και σε ακόμη μεγαλύτερες μάζες, το ρωτάς τι θέλει, τι το ενδιαφέρει, τι το «καίει», του ρίχνεις και τις εναλλακτικές επιλογές/απαντήσεις και από τα αποτελέσματα καθορίζεις τη στρατηγική σου.
Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό: για να είναι πλήρης η έρευνα και να οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα, πρέπει να συμπεριλαμβάνει συνεντεύξεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη, με ανθρώπους που τρέχουν ή έτρεξαν το μαγαζί, με άλλους που θα ήθελαν να εμπλακούν, κάθε γνώμη και άποψη είναι χρήσιμη και όλες, λίγο ή πολύ, μετράνε.
Ποτέ, πιθανότατα, δεν θα μάθουμε αν όλα αυτά έχουν γίνει, από ποιους, με ποιους και για ποιους. Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις θέσεις τις οποίες ακόμη εκφράζουν πρόσωπα και δυνάμεις που στηρίζουν τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μοιάζει να εμπιστεύονται πολύ την έρευνα και την επιστήμη. «Μεγαλύτερη ζημιά από τον Πολάκη (σσ: και τις γνωστές θέσεις του για τον εμβολιασμό κατά της Covid/19) μας έκανε ο Ξανθός», είπε ο Νίκος Παππάς σε τηλεοπτική συνέντευξη του (Open) και εξήγησε: «…ο Ανδρέας Ξανθός, που έλεγε πως ‘’και μεις θα βάζαμε τον Τσιόδρα’’ διότι αυτό έδωσε μια λευκή επιταγή στον Μητσοτάκη για το μείζον θέμα της πανδημίας. Στο θέμα της πανδημίας η κυβερνητική πολιτική κατέρρευσε και αυτό μας έβγαλε τη δυνατότητα να κάνουμε οποιαδήποτε αντιπολίτευση».
Έχοντας δει και μελετήσει πολλές έρευνες της κοινής γνώμης τα τελευταία χρόνια, οφείλουμε να πούμε ότι από καμία δεν προκύπτει ο ισχυρισμός του κ. Παππά. Ούτε ως προς το μέγεθος των «ζημιών» για τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε ως προς την «κατάρρευση» της κυβερνητικής πολιτικής στο θέμα της πανδημίας. Μάλλον το αντίθετο έχει συμβεί (ακόμη και αν δεν υπολογίσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα).
Ωστόσο, η τοποθέτηση του σταθερά παρά τω προέδρω παράγοντα του ΣΥΡΙΖΑ, μας βοηθάει να καταλάβουμε σε ποιο κοινό έχει η ηγεσία του επιλέξει να απευθυνθεί, να φέρει ή κρατήσει κοντά της. Και τούτο δεν συνιστά ακριβώς rebranding ούτε repositioning αποτελεί. Αντιθέτως, περιγράφεται με ακρίβεια από την παροιμία που θέλει να «άλλαξε ο Μανωλιός και (να) έβαλε τα ρούχα αλλιώς». Και, όπως οι άνθρωποι της αγοράς που θεωρούμε ότι έχει κοντά του ο Στέφανος Κασσελάκης μπορούν να τον διαβεβαιώσουν, είναι κάτι που έχει καταστρέψει καριέρες και μάρκες. Γιατί, αργά ή γρήγορα, ο πολύς κόσμος «μυρίζεται» ότι πάνε να τον «ψωνίσουν» και ψωνίζει από αλλού…