Ο Δημήτρης Μαύρος, της MRB, είναι καλεσμένος στην εκπομπή της Γιάμαλη, στο Kontra. Και κάνει μία πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση για τον πολιτικό λόγο που πρέπει να αρθρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Θεωρεί ότι πρέπει να αφαιρεθεί η τοξικότητα, να μην είναι τόσο επιθετικός.
Λογικό. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κερδίσει εκλογές, οφείλει να απευθυνθεί σε κεντρώο ακροατήριο, στους κυρ Παντελήδες που αρέσκεται να λοιδορεί. Αυτό το κοινό έχει δυσανεξία σε συνθήματα όπως εκείνο που διαπιστώνει ότι ο Μητσοτάκης συνουσιάζεται. Λογικά το κατάλαβαν και οι ίδιοι, της Κουμουνδούρου, από το σκορ των εκλογών.
Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένας ημιεπίσημος μηχανισμός παραγωγής τοξικότητας. Λειτουργεί στα social media και εκφράζει κεντρική γραμμή. Αυτός ο μηχανισμός συντάχθηκε, στο σύνολο του, πίσω από τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Νίκο Παππά. Και αυτή τη στιγμή εκτοξεύει το οξύ του προς όποιο στέλεχος βρίσκεται στην απέναντι όχθη από τη νέα ηγεσία. Εντάξει, αυτό δεν είναι παράλογο για την Αριστερά. Ο χώρος έχει παράδοση στις «βίαιες» πολιτικές εκκαθαρίσεις.
Κατά το παρελθόν, άλλωστε, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που παραπέμπουν στην αρχαία Ρώμη. Και επειδή οι πιο άγριοι πόλεμοι είναι εμφύλιοι, αντιλαμβάνεσαι για ποιο λόγο η Δώρα Αυγέρη, που είναι χθεσινή στο κόμμα, απευθύνεται με ύφος αυστηρής δασκάλας στον Νίκο Φίλη. Εννοιες όπως ο σεβασμός ή η αμετροέπεια αποκτούν υποκειμενική σημασία σε περιβάλλον άγριας πόλωσης.
Είναι προφανές ότι η νέα ηγεσία και κυρίως ο περίγυρος θα πορευτούν με αυτό το ύφος. Εν μέρει δεν είναι παράλογο. Οταν ο άλλος δεν αναγνωρίζει ένα δημοκρατικό αποτέλεσμα και σε χαρακτηρίζει «Μπέπε Γκρίλο», θα στείλεις τα σκυλιά επάνω του. Για πολιτική μιλάμε, όχι για τσάι κυριών. Και εν τέλει, ο Κασσελάκης, με τον Παππά και τον Πολάκη συνομιλεί, μαθαίνει από τους ειδικούς σε αυτά τα πράγματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, θα πορευτεί έτσι προς το συνέδριο, ακολουθώντας μια μακρά, επώδυνη και καθ’ όλα τοξική διαδικασία εκκαθαρίσεων ή, πιο σωστά, επιβολής του σκασμού στους διαφωνούντες. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να κάνει και αντιπολίτευση. Οι ψηφοφόροι ζήτησαν από τον Κασσελάκη να ισοπεδώσει τον Μητσοτάκη. Εκ των πραγμάτων οφείλει να ανεβάσει τους τόνους στο κόκκινο. Και έτσι το προσεχές διάστημα θα έχουμε ένα κόμμα που εκπέμπει ένταση και προς τα μέσα και προς τα έξω. Με τους ανθρώπους του προέδρου να κουνάνε το δάχτυλο και τα τρολ να γλιστράνε πάνω στη γλοιώδη ουσία που εκκρίνουν.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν όλα αυτά θα συμβάλουν στο άνοιγμα του κόμματος προς το κεντρώο ακροατήριο. Θα μετρηθούν και θα ζυγιστούν στις δημοσκοπήσεις. Ομως νομίζω ότι αν ο Κασσελάκης πορευτεί με παντιέρα τον πολιτικό τσαμπουκά και την οξύτητα, θα έχει απλώς επιστρέψει στην εποχή Τσίπρα, αλλά με λιγότερο κόσμο γύρω του.