Σε λιγότερο από δύο μήνες θα στηθούν και πάλι οι κάλπες για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Οι δεύτερες έχουν ήδη ήδη προσλάβει πολιτικό και κομματικό χαρακτήρα, δεν το έχει κρύψει κανείς, ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε οι υπόλοιποι.
Με τις δημοτικές εκλογές όμως, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Με την έννοια ότι σε αυτήν την αναμέτρηση πολύ δύσκολα θα «τσιμπήσουν» οι πολίτες σε κομματικές κενολογίες και αερολογίες. Το κλίμα έχει αποφορτιστεί με τις εθνικές εκλογές και το μόνο πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης ανοίγει λόγω της υποψηφιότητας Κασιδιάρη. Ο οποίος θα «γράψει» ό,τι είναι να γράψει και μετά βλέπουμε.
Υπό αυτές τις συνθήκες, σε αυτές τις δημοτικές εκλογές οι πολίτες θα αποδοκιμάσουν ή θα επιβραβεύσουν, θα δώσουν ευκαιρίες ή θα αδιαφορήσουν ακούγοντας ξαναμασημένες υποσχέσεις, που γνωρίζουν ότι θα μείνουν ανεφάρμοστες.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Αθήνα θα ανέμενε κανείς κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ένα σχέδιο για τα καθημερινά και κρίσιμα και όχι δικαιολογίες για μεγάλους περιπάτους και επαίνους για τα απολύτως αυτονόητα, όπως η καθαριότητα και ο φωτισμός.
Θα ήταν καλό για παράδειγμα, να μας πουν κάτι οι υποψήφιοι δήμαρχοι για το κυκλοφοριακό της πρωτεύουσας. Εδώ έγινε ολόκληρη συγκοινωνιακή μελέτη (sic), που περιέγραφε πόσο καλό θα κάνει ο Μεγάλος Περίπατος. Κάτι πιο συνολικό και χρήσιμο δεν θα μπορούσε να γίνει -έστω και αν το σωστό είναι ότι πρέπει να γίνει σε μητροπολιτικό επίπεδο;
Eχει, ας πούμε, ασχοληθεί κανείς τα τελευταία 20 χρόνια με ένα σύγχρονο και μελετημένο συγκοινωνιακό ανασχεδιασμό της πόλης;
Εχει αναλογιστεί κανείς τι μπορεί να συμβαίνει, όταν καθημερινώς ακούει από τα ραδιόφωνα ή διαπιστώνει οδηγώντας το αυτοκίνητο του, τι μπορεί να πηγαίνει στραβά στην Βασιλέως Κωνσταντίνου, που μποτιλιάρει «από το Χίλτον έως τους στύλους του Ολύμπιου Διός»;
Έχει σκεφτεί κανείς ότι ισχύουν ακόμη οι ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενες ρυθμίσεις των Ολυμπιακών Αγώνων και απαγορεύεται η αριστερή στροφή στην Κηφισίας, τη Βασιλίσης Σοφίας και τη Βασιλέως Κωνσταντίνου, με αποτέλεσμα η ροή των οχημάτων να φρακάρει από το Χίλτον και μετά και να γίνεται ακόμη χειρότερη από τα οχήματα που «ξεχειλίζουν» και μπλοκάρουν τη μία αριστερή λωρίδα, στο μοναδικό φανάρι που στρίβει αριστερά προς Παγκράτι στη Ριζάρη;
Και έχει άραγε ασχοληθεί κανείς με το σκανδαλώδες φανάρι της διασταύρωσης Βασιλέως Κωνσταντίνου και Ριζάρη, που αφήνει μόνο ενάμισι αυτοκίνητο να περάσει από το Πολεμικό Μουσείο προς Παγκράτι και αντίστροφα, με αποτέλεσμα όλοι να το παραβιάζουν και να γίνεται διαρκώς το αδιανόητο κομφούζιο;
Για να μην μιλήσουμε για το αλαλούμ της Βασιλίσσης Σοφίας, λόγω του ξεχαρβαλώματος μπροστά στη Μεγάλη Βρετάννια και τα λοιπά ξενοδοχεία, όπου τα γνωστά μαύρα βαν καταλαμβάνουν θρασύτατα έως και δύο λωρίδες, με αποτέλεσμα το χάος από τη Λέσχη Αξιωματικών και πέρα.
Θα πει κανείς, «μα, αυτά περιμένει κάποιος από το δήμαρχο»; Η απάντηση είναι κατηγορηματική: Ναι, αυτά περιμένουμε από το δήμαρχο.
Και όσο ο όποιος υποψήφιος δεν ασχολείται με αυτά, τόσο πιο αστείες θα ακούγονται άλλες εξαγγελίες, γενικές και αόριστες και δεν αποκλείεται να δούμε εκπλήξεις — λιγότερο ή περισσότερο ευχάριστες ή δυσάρεστες. Και πιθανόν μετά, να αναρωτιούνται όλοι μαζί γιατί θα έχει πάρει το ποσοστό του ο Κασιδιάρης.