Θυμάται κανείς τι είχε γίνει στα social media, στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις όταν θεσπίστηκε για πρώτη φορά το sms για έξοδο απ’ το σπίτι; Κι αυτός που ο φούρνος του είναι στον διπλανό Δήμο τι θα απογίνει; Κι εκείνος που ο σκύλος του έχει μάθει να βγαίνει για κατούρημα μόνο μεταμεσονυκτίως, τι θα κάνει; Αμ, ο άλλος που έχει κατάκοιτη θεία που πρέπει να της αλλάζει πάνα τρεις φορές τη μέρα; Το συμπέρασμα ήταν πάνδημο: έτσι που τα κάνανε, το πράγμα δεν θα δουλέψει.
Θυμάται κανείς τι είχε γίνει με τις περιβόητες διαδημοτικές και διαπεριφερειακές μετακινήσεις; Θυμάστε την κυρία που την σταμάτησαν στα διόδια και δήλωσε ότι πάει στον εκπαιδευτή σκύλων, με τα τρία νευρωτικά κανίς της να γαβγίζουν μανιασμένα προς την κάμερα; Θυμάστε τον τύπο που ενώ έδειχνε στον τροχονόμο το Ε9 με το οποίο βεβαίωνε ότι έχει ελιές στο χωριό που χρειάζονται περιποίηση, έσερνε με το αμάξι του τρέιλερ πάνω στο οποίο είχε ένα πελώριο τζετ-σκι; Το συμπέρασμα ήταν κοινής αποδοχής: έτσι που τα οργάνωσαν, το σύστημα δεν θα δουλέψει.
Θυμάται κανείς τι χαμός είχε γίνει όταν πρωτοβγήκαν οι οδηγίες για τις μάσκες; Κι αν δηλαδή μου πέσει λίγο κάτω απ’ την μύτη όπως περπατάω, θα πληρώσω πρόστιμο; Η ξαδέρφη μου που έχει άσθμα και δυσκολεύεται στην αναπνοή, πώς θα πάει δηλαδή στη δουλειά της; Κι αν το ανήλικο εγγόνι μου που συνοδεύω μετατρέψει την μάσκα σε κασκόλ, θα πληρώσω εγώ 300άρι πρόστιμο; Κι ο πεθερός μου δηλαδή που ζει στο χωριό και πάει καθημερινά στη στάνη, πρέπει να την φορά μέσα στις ερημιές; Αμ ο μπατζανάκης μου που είναι σφουγγαράς και ανοίγεται στο πέλαγος; Το συμπέρασμα ήταν δεδομένο: έτσι που τα σκέφτηκαν, μια τρύπα στο νερό θα κάνουν.
Θυμάται κανείς τι έλεγαν οι συνδικαλιστές της αστυνομίας για τα μέτρα αστυνόμευσης; Τι δουλειά έχουμε εμείς να μπουκάρουμε σε λεωφορεία και τρόλεϊ λες και είμαστε εισπράκτορες; Αμ οι δημοτικοί αστυνομικοί; Είναι δική μας αρμοδιότητα να σταματάμε τον κόσμο για μάσκες και sms στα κινητά; Σάμπως οι ελεγκτές του ΕΦΚΑ; Μα είναι δυνατόν να μπαίνουμε τώρα σε επιχειρήσεις που κυνηγάνε τον πελάτη με το ντουφέκι και να κάνουμε ελέγχους για ανασφάλιστους; Το συμπέρασμα ήταν δεδομένο: έτσι που τα βλέπουμε, τίποτα δεν πρόκειται να λειτουργήσει σωστά.
Θυμάται κανείς τι φασαρία είχαν ξεσηκώσει οι κυνηγοί και οι ψαράδες τον καιρό των lockdown; Εγώ θα πάω στα Τζουμέρκα να κυνηγήσω γουρούνια, ποιον θα κολλήσω σε κείνες τις ερημιές και μου το απαγορεύουν; Αυτό είναι ρατσισμός. Αν ξαναδεί ο Μητσοτάκης ψήφο κυνηγών στην κάλπη του, να μου τρυπήσεις την μύτη. Κι ο αδερφός μου δηλαδή που θέλει να σταθεί μοναχός του σ’ ένα βραχάκι στην Αστυπάλαια και να ψαρέψει, ποιον θα μολύνει; Μωρέ, από τους ψαράδες θα το ‘βρει. Το συμπέρασμα ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας: ο Κυριάκος είχε καταστραφεί με τις αλλοπρόσαλλες και ανεφάρμοστες αποφάσεις του.
Τα ίδια ακριβώς ακούω και τώρα με τα covid free μαγαζιά και με τα μεικτά. Αποκλείεται να γίνει το ένα, παντελώς ανεφάρμοστο το άλλο, αδικαιολόγητα πολύπλοκο το τρίτο, χαζά αυστηρό το τέταρτο, άδικο και προβληματικό το πέμπτο. Μουρμούρα οι μαγαζάτορες, διαμαρτυρία οι πελάτες, στα κάγκελα οι ανεμβολίαστοι, σε προβληματισμό οι εμβολιασμένοι, σε σκεπτικισμό οι αστυνομικοί, σε αδιέξοδο οι πολιτικοί προϊστάμενοι, σε βαριά ανησυχία οι λοιμωξιολόγοι. Το συμπέρασμα ίδιο και επαναλαμβανόμενο: δεν θα δουλέψει όλο αυτό.
Μωρέ μια χαρά θα δουλέψει κι αυτό, όπως δούλεψαν και όλα τα προηγούμενα. Κάτι θα προσφέρει στον αγώνα για προφύλαξη, κάπου θα παραβιαστεί από τον πολυμήχανο Ελληνα, θα βρει δυσκολίες στην αρχή, τις ισορροπίες του στη συνέχεια, θα κάνει κι αυτό τον κύκλο του σαν όλα τα προηγούμενα μέτρα και θα πάει στο καλό αφήνοντας στην θέση του είτε μια ελεύθερη κοινωνία εμβολιασμένων είτε ένα καινούριο καθολικό lockdown. Ολα τριγύρω αλλάζουνε, μα η μουρμούρα μένει…