Aν η Tέχνη είναι μία παραβολική ματιά στη ζωή και ο Τύπος η ιστοριογραφία του εφήμερου, τότε αυτό που παρουσιάζει ο Μάριος Σπηλιόπουλος στον Εικαστικό Κύκλο ΔΛ, είναι μία εναλλακτική εκδοχή του κοινού μας βίου ή, καλύτερα, η μεταφορά του σε άλλη διάσταση όπου τα πράγματα δεν είναι όπως τα γνωρίσαμε και τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν αλλιώς.
Ο γνωστός εικαστικός, πρώην πρύτανης και καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, μάζεψε κομμάτια από εφημερίδες και περιοδικά κατά την περίοδο της κρίσης -θα μπορούσαν να είναι και τα κομμάτια από τις σάρκες μας. Και συνέθεσε νέα πρωτοσέλιδα, προϊόν κολάζ, όπου ο σαρκασμός συναντά τον κυνισμό και η πραγματικότητα φωτίζεται χρωματικά με τέτοιον τρόπο, ώστε τελικά αλλάζει ή, καλύτερα, παραμένει ίδια και επιτρέπει δεύτερη και τρίτη ματιά. Ο τίτλος της έκθεσης είναι Dazibao, η εφημερίδα τοίχου στα κινέζικα.
Η έκθεση του Σπηλιόπουλου είναι ταυτόχρονα και μία άσκηση κατάργησης του εφήμερου. Οι εφημερίδες, καλλιτεχνικά «πειραγμένες», αποσπώνται από τον εφήμερο χαρακτήρα τους, εμβαπτίζονται στην Tέχνη και κερδίζουν τη διαχρονικότητα. Και έτσι, το πεζό της είδησης, η υφή των γεγονότων, στέκεται αυτάρκης ως έργο τέχνης. Το γεγονός δεν σβήνει στο παρελθόν, γίνεται έρεισμα και αντικείμενο τέχνης. Η αλήθεια ανακυκλώνεται και επιστρέφει σε μας ως παραβολή.
Εννοείται ότι το κωμικό στοιχείο ή, καλύτερα, το στοιχείο του σαρκασμού, είναι κυρίαρχο. Δεν είναι μόνο η αισθητική της αποτύπωσης που επιλέγει ο Σπηλιόπουλος, ούτε το ευρηματικό κλείσιμο του ματιού που κάνει προς τον αποδέκτη της καλλιτεχνικής αναφοράς. Είναι το ίδιο το παρελθόν που συχνά, ακόμα και στις πιο τραγικές εκδοχές του, μπορεί να φανεί αστείο και ανάλαφρο, απαλλαγμένο από τη φόρτιση των γεγονότων.
Η έκθεση θα λειτουργεί ως τις 29 Ιανουαρίου στον Εικαστικό Κύκλο ΛΔ. Και όταν τελείωσα την περιήγησή μου, ζήτησα από τον καλλιτέχνη να μου πει δύο λόγια.