H αυλαία της προεκλογικής περιόδου έπεσε χωρίς τελικά πολλές εκπλήξεις. Οσοι ανησυχούσαν ότι θα ήταν τοξική, διαψεύστηκαν —δεν υπήρξαν οι τρέλες του 2019 και κάποιες προσπάθειες για εκ των προτέρων αμφισβήτηση του αποτελέσματος, μέσω… εμβολίων, είναι μάλλον κωμικές, παρά επικίνδυνες. Επίσης εκείνοι που προέβλεπαν μάχη μέχρι τελικής πτώσης, δεν τους βγήκε. Οι μόνοι που επιβεβαιώθηκαν ήταν εκείνοι που υποστήριζαν ότι θα είναι ένας αγώνας που θα κριθεί στο Κέντρο. Ή για την ακρίβεια, από το ποιος θα κερδίσει το Κέντρο. Οπως, δηλαδή, συμβαίνει σχεδόν πάντα.
Η προεκλογική μάχη ξεκίνησε στην ουσία όταν ο Αλέξης Τσίπρας επέβαλε να δοθεί άφεση αμαρτιών στον Παύλο Πολάκη —σωστότερα: μία ακόμη άφεση αμαρτιών— και ο «αψύς Σφακιανός» να επιστρέψει στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο μετά το Πάσχα όμως ήρθαν οι αποκαλύψεις για τον ευρωβουλευτή Αλέξη Γεωργούλη. Το θερμόμετρο ανέβηκε. Στη συνέχεια εξάλλου ακολούθησε το θέμα με τη βίλα του Γιάννη Ραγκούση και ο κούφιος αντιπερισπασμός με τα δάνεια του Νίκου Παπαθανάση. Εκεί όμως που όλα έδειχναν ότι θα είχαμε μία προεκλογική περίοδο με χτυπήματα επί προσωπικού και συχνά κάτω από τη ζώνη, τα πράγματα έγιναν αμιγώς πολιτικά. Και εκεί άρχισαν τα δώρα. Τα (ανέλπιστα) δώρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην προσπάθειά του να ανακτήσει το απογοητευμένο από την υπόθεση των υποκλοπών και από την τραγωδία των Τεμπών, πολιτικό Κέντρο.
Η «Δήμητρα» και ο Κατρούγκαλος
Η αρχή έγινε με το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη που, στην αέναη προσπάθειά του να τραβήξει τα φώτα πάνω του —εδώ έχει αλλάξει το πώς γράφεται το όνομά του θα μου πείτε, αυτό μας μάρανε;— άρχισε τις παλαβομάρες για «κλειστές τράπεζες» (δήλωση του πορτ παρόλ του Γιάνη) και σχέδια για παράλληλο νόμισμα, με το όνομα «Δήμητρα». Οι εφιαλτικές αναμνήσεις της Πρώτης Φοράς Αριστερά επανήλθαν, τα πλάνα με συνταξιούχους να τραβάνε τα μαλλιά τους στα ΑΤΜ άρχισαν να ξαναπαίζουν. Ο έως τότε εν αναμονή κυβερνητικός εταίρος του κ. Τσίπρα, έλεγε για μία ακόμη φορά ότι το ευρώ δεν είναι ταμπού. Μάλιστα στη διακαναλική του συνέντευξη, ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 αποκάλυψε ότι το «σχέδιο Δήμητρα» είχε συζητηθεί το 2015 σε υπουργικό συμβούλιο και απέστασε επαίνους. Δεν ήταν κάτι που πρώτη φορά το άκουγε ο κ. Τσίπρας.
Λίγες ημέρες μετά, ήρθαν και τα «τοπικά νομίσματα» της εσωκομματικής ομάδας του Ευκλείδη Τσακαλώτου και το γλυκό έδεσε. Ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να νιώθει την ανάγκη να πείσει ότι το 2015 είναι παρελθόν. Αλλά πολύτιμος πολιτικός χρόνος είχε χαθεί. Και τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές, σε ένα νυσταγμένο μεταμεσοκύντιο πάνελ, ο Γιώργος Κατρούγκαλος έβαλε πάλι εισφορές στα μπλοκάκια, επιφέροντας, σύμφωνα με τους δημοσκόπους, το μεγαλύτερο πλήγμα στον ΣΥΡΙΖΑ: το ρήγμα με τη μεσαία τάξη ήταν πάλι εδώ.
«Κυβέρνηση ηττημένων»
Το ενδιαφέρον είναι ότι, στρατηγικά μιλώντας, το πιο πολύτιμο δώρο που έλαβε ο κ. Μητσοτάκης από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Ηταν η «κυβέρνηση ηττημένων» — ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την ονόμασε έτσι, όχι ο κ. Μητσοτάκης. Αρχικά βέβαια ο κ. Τσίπρας ήθελε να διαμηνύσει στο ακροατήριό του ότι, αν είναι δεύτερος, δεν πρόκειται να επιχειρήσει διαβουλεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης, ακόμη και αν βγαίνουν τα κουκιά. Μετά, όμως, η ιστορία θόλωσε. Η μετάπτωση της προοδευτικής διακυβέρνησης, σε κυβέρνηση ηττημένων, ανοχής και εν τέλει «ειδικού σκοπού», προκαλούσε ενθουσιασμό στα μέσα ενημέρωσης, αμηχανία στους εν δυνάμει ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης και βεβαίως διαδοχικά πάρτι στο πρωθυπουργικό επιτελείο.
«Μούφα συνεργασία»
Τα σενάρια άλλωστε καίγονταν ή ξαναζωντάνευαν με τρομακτική ταχύτητα καθώς η θορυβώδης «αριστερή πολυκατοικία» το ευνοεί. Η έκρηξη του κ. Τσίπρα για τον μονομέτωπο του ΚΚΕ εναντίον του, δεν ήταν εντελώς αβάσιμη. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας είχε κλείσει τη συζήτηση περί συνεργασίας με το περίφημο «μούφα συνεργασία», ενώ για μέρες είχε συζητηθεί η φράση του γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ ότι «η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν χειρότερη από της ΝΔ». Αλλά από την άλλη, η κριτική για το μνημονιακό αποτύπωμα του ΣΥΡΙΖΑ, καίτοι ανελέητη, δεν ήταν και αυτή αδικαιολόγητη. Το αποκορύφωμα άλλωστε ήρθε με το «αίσχος» που αναφώνησε ο κ. Κουτσούμπας, για το κραυγαλέο και ανιστόρητο προσωπικό άνοιγμα του κ. Τσίπρα στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Ο κ. Μητσοτάκης δεν έκρυψε τη συμπάθειά του για τον κ. Κουτσούμπα και τη μπίρα που θα ήθελε να πιει μαζί του, σίγουρα θα του την κερνούσε. Ίσως και μια δεύτερη.
Η ντροπή με τον Κασιδιάρη
Αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας για τους χρυσαυγίτες, μετά τις εκλογές μάλλον θα θελήσει να τα ξεχάσει. Ωστόσο το πρώτο δώρο στον κ. Μητσοτάκη το έστειλε ο φυλακισμένος Κασιδιάρης, που ζήτησε από τους ψηφοφόρους του να καταψηφίσουν τη ΝΔ. Ψηφίζοντας ποιον; Οχι πάντως μικρά κόμματα. Μήνυμα ελήφθη και με μία μάλλον μη επεξεργασμένη πρόταση, έγινε το γνωστό άνοιγμα στους –κατά Τσίπραν- «παραπλανημένους» και 600.000 ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, που σημειωτέον την ψήφισαν και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αν και ποτέ δεν ήταν τόσοι. Και εδώ λάθος ο πρόεδρος Αλέξης. Για την Ιστορία ο πρώτος που είχε πει ότι δεν θέλει να τον ψηφίσει ούτε ένας χρυσαυγίτης ήταν ο Γιώργος Καμίνης στον επαναληπτικό γύρο των δημοτικών εκλογών για την Αθήνα, το 2014. Και προσκάλεσε τον συνυποψηφιό του Γαβριήλ Σακελλαρίδη να πράξει το ίδιο. Τώρα το έκανε εύστοχα και ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Ο «άγνωστος Χ» πρωθυπουργός
Ο οποίος όμως κ. Ανδρουλάκης έκανε επίσης ένα στρατηγικής σημασίας δώρο. Προκειμένου να ξεφύγει από το πολιτικό αδιέξοδο σχετικά με το δίλημμα που θέτει το κόμμα του για τις κάλπες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής βρήκε κάτι απλό και εύληπτο για το παραδοσιακό —του παλιού ΠΑΣΟΚ— ακροατήριο: «Ούτε Τσίπρας, ούτε Μητσοτάκης». Με τον τρόπο αυτό, η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι τότε έπαιρνε κανένα δεκάλεπτο να σου την εξηγήσουν, γινόταν σαφής. Αλλά το επιλυόμενο το επικοινωνιακό ζήτημα, προκάλεσε πολιτικό. Το έθεσε ο Ανδρέας Λοβέρδος αλλά για να μην κάνει πολύ θόρυβο, έδωσε τόπο στην οργή. Διότι, αργά ή γρήγορα ο κ. Ανδρουλάκης έπρεπε να πει ποιο πρόσωπο έχει —αν έχει— στο μυαλό του. Και είπε ότι τέτοια πρόσωπα υπάρχουν, και μάλιστα κοινής αποδοχής. Όμως ο κεντρώος χώρος από μεσσίες –κυρίως αυτόκλητους- έχει μπουχτίσει. Και οι φυτευτοί, όταν υπάρχουν άλλοι με νωπή νομιμοποίηση από το εκλογικό σώμα, μόνο ανησυχία προκαλούν και σε περιπέτειες παραπέμπουν.
Ο καθένας με τον τρόπο του, λοιπόν, διευκόλυνε τον κ. Μητσοτάκη να προσεγγίσει τους κεντρώους ψηφοφόρους. Ακόμη και τα 500άρικα του Κυριάκου Βελόπουλου. Με δώρα απρόσμενα αλλά πολύτιμα. Τα περισσότερα από τον κ. Τσίπρα. Γιατί και ο κ. Βαρουφάκης με τις «Δήμητρες», και ο κ. Τσακαλώτος με τα «τοπικά νομίσματα» και ο κ. Κατρούγκαλος με το 20% στα μπλοκάκια, δεν είναι αλεξιπτωτιστές. Υπουργοί του κ. Τσίπρα υπήρξαν.