Ο αναλυτής ξέρει τους κανόνες των πάνελ. Δεν κοιτάζει τους συνομιλητές του. Βλέπει την κάμερα, ώστε ο σκηνοθέτης να ανοίξει τα «παράθυρα». Και είναι έτοιμος να μας αποκαλύψει τα σχέδια της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. «Αυτά θα μας τα πείτε μετά το διάλειμμα» λέει η δημοσιογράφος. Και πριν μάθουμε τι σχεδιάζει η Τουρκία στα νερά της Μεσογείου, μαθαίνουμε τι μπορεί να κάνει στο νερό της βρύσης μας το σούπερ εξελιγμένο φίλτρο.
Αυτό συμβαίνει κάθε μέρα. Ως χώρα διαθέτουμε περισσότερους αναλυτές γεωπολιτικής από σεισμολόγους. Και φτάνουν για όλους. Για κανάλια και ραδιόφωνα. Κάποιες μέρες, βέβαια, κάνουν και διπλοβάρδια. Από το ένα στούντιο στο άλλο. Και στο ενδιάμεσο της μετακίνησης θα μιλήσουν σε ραδιοφωνικό σταθμό. Λογικά θα έχουν bluetooth στο αυτοκίνητο, να οδηγούν με ασφάλεια και να μιλούν με άνεση.
Συνήθως πρόκειται για καθηγητές. Μπορεί όμως να είναι και απόστρατοι αξιωματικοί. Υπάρχουν και κάποιοι με αδιευκρίνιστη ιδιότητα, είναι απλώς «αναλυτές». Αυτοί παίζουν και ως μπαλαντέρ καθώς είναι σε θέση να αναλύσουν και θέματα που άπτονται του Προσφυγικού.
Η παρουσία όλων αυτών στα τηλεοπτικά πάνελ δεν αποσκοπεί μόνο στη διαφώτιση των τηλεθεατών για θέματα γεωπολιτικής. Ο ρόλος τους προβλέπει και την ανύψωση του τηλεοπτικού και πατριωτικού ηθικού του γένους. Έχουμε επάρκεια, συγκρότηση και υψηλή ετοιμότητα για να απαντήσουμε στις προκλήσεις, τουλάχιστον σε τηλεοπτικό επίπεδο. Αλλά και σε επιχειρησιακό. Ακούω έναν από αυτούς να εξηγεί ότι από τη στιγμή που οι Γάλλοι κατέβασαν αεροπλανοφόρο στην Ανατολική Μεσόγειο, εμείς οφείλουμε να λάβουμε το μήνυμα: σε περίπτωση εμπλοκής, πίσω από τον ήχο των μαχητικών θα ακούγεται η Μασσαλιώτιδα. Εννοείται ότι έχουμε καλύτερους πιλότους και ο «Ναύτης του Αιγαίου» είναι ο καλύτερος στον κόσμο, συνεπώς είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο παρακολουθούμε τους Τούρκους χωρίς να παίζει ούτε βλέφαρο.
Αν τώρα παρακολουθήσεις όλο αυτό με την ελαφρότητα που του αρμόζει, μπορεί και να σου φανεί διασκεδαστικό. Όμως δεν είναι. Καθημερινά η κοινή γνώμη προσλαμβάνει υπερβολικές δόσεις ανάλυσης πατριωτικού προσανατολισμού. Βλέπει τον απόστρατο έτοιμο να σηκωθεί από το πάνελ, να πάρει όπλο και εξάρτυση και να σταθεί πάνω στο θαλάσσιο φράχτη του Μηταράκη για να πολεμήσει τους Τούρκους. Και συχνά απορεί: για ποιο λόγο δεν ρίχνουμε έστω μια πιστολιά όπως λέει ο στρατηγός και προτείνει ο καθηγητής;
Η επιχειρηματολογία συμπυκνώνεται σε κάτι απλουστευτικό του τύπου «ο παράφρων Ερντογάν επιβουλεύεται τα εθνικά μας δίκαια, ας του απαντήσουμε όπως του αρμόζει». Δεν είναι ούτε τόσο αθώο, ούτε τόσο ανώδυνο όσο δείχνει. Μόνη μας ελπίδα είναι να ασχοληθούν με τον νέο ιό που εμπίπτει και αυτός στον ορισμό του εξ ανατολών κινδύνου.