«H διεύθυνση της Ταλαντέγκα δίνει την ευκαιρία να οδηγήσει κάποιος το αυτοκίνητό του στην πίστα εάν είναι εμβολιασμένος ή εμβολιαστεί». Shake ‘n bake, που έλεγαν ο Ricky Bobby και ο Cal Jr. στο «Taladega Nights». Και η πίστα Superspeedway της Αλαμπάμπα δεν είναι το μόνο μέρος που δίνει κίνητρα για εμβολιασμό κατά της Covid στην Αμερική.
Από το Ντέλαγουερ που προσφέρει στους φυλακισμένους πέντε ημέρες καλής διαγωγής και μία επιπλέον βίντεο επίσκεψη, μέχρι το Nιου Τζέρσεϊ όπου οι ζυθοποιίες δίνουν ένα δωρεάν ποτήρι μπύρας και την Ιντιάνα όπου όποιος εμβολιάζεται παίρνει ένα κουτί με σπιτικά κουλουράκια φτιαγμένα από προσκοπίνες, σχεδόν κάθε αμερικάνικη πολιτεία δίνει κίνητρα για να προωθήσει τους εμβολιασμούς. Συνήθως με κρατικές κληρώσεις, ενίοτε ιδιωτικά όπως με τα κουλουράκια και ακόμα και για απρόθυμες ομάδες όπως στο Μέριλαντ όπου κάθε δημόσιος υπάλληλος θα πάρει 100 δολάρια μπόνους φτάνει να εμβολιαστεί.
Μπορεί στην Ευρώπη οι προσφορές να μην είναι ανάλογες –η ελκυστικότερη που βρήκα ήταν δωρεάν επίσκεψη στο κάστρο του Δράκουλα με bonus επίθεση με μαχαίρι στον επισκέπτη– αλλά η ιδέα με τα κίνητρα για τους εμβολιασμούς δεν είναι αποκλειστικά ελληνική. Και όπως έδειξε μια έρευνα που έγινε από Αμερικάνους στην Βραζιλία τα κίνητρα, εάν στοχεύουν σε συγκεκριμένα γκρουπ, μπορεί να γίνουν αποτελεσματικά. Για ποιο λόγο λοιπόν οι αντιδράσεις στην κυβερνητική προσφορά της κάρτας των 150 ευρώ σε νέους από 18-25 που θα αφορά εισιτήρια ταξιδιών και την είσοδο σε θέατρα, σινεμά και μουσεία;
Ως προς την αίσθηση της αδικίας υπάρχει ένας πόντος. «Κοίτα, δηλαδή αυτοί που διέσπειραν τον κορονοϊό με τις διαδηλώσεις και τα υπαίθρια πάρτι τώρα θα αμειφθούν με κάρτα ελευθέρων εισόδων». Και εδώ υπάρχει ένας πόντος. Από τους φόρους που όποιος χρωστάει μπορεί να περιμένει και κάποια στιγμή θα σκάσει μια ευνοϊκή ρύθμιση, μέχρι τα αυθαίρετα που όποιος έριξε μπετά το βράδυ θα έρθει ένας νόμος για να τα νομιμοποιήσει, οι κυβερνήσεις διαχρονικά ανταμείβουν τον παράνομο. Εδώ όμως τελειώνουν και οι πόντοι.
Το μέτρο ρίχνει λεφτά στην ελεύθερη αγορά. Δεν μπορείς δηλαδή να έχεις σαν avatar το «Support Art Workers» και να μην συμφωνείς με ένα μέτρο που θα μοιράσει λεφτά στην καλλιτεχνική πιάτσα. Ιδιαίτερα όταν τα λεφτά δεν θα πάνε στα κουτουρού αλλά σε αυτούς που αρέσουν στο νεανικό κοινό.
Επίσης κανένας δεν μπορεί να πει: δίνουν τα λεφτά σε αυτούς που τα έχουν ή «τους δικούς τους». Το 18-25 είναι η ηλικία που όλοι μας θέλαμε να κάνουμε πράγματα αλλά στους περισσότερους έλειπε το χρήμα. Οσο για τους δικούς τους, λόγω επαναστατικότητας της ηλικίας οι αγαπημένοι καλλιτέχνες του 18-25 δεν είναι ακριβώς βάρδοι της ΝΔ. Οσο για τις αντιρρήσεις τύπου «γιατί 18-25, δηλαδή στα 26 ο νέος δεν έχει ανάγκη;» είναι τόσο σοβαρές όσο το «δηλαδή, γιατί lockdown μέχρι τις δώδεκα. Ο ιός δεν κολλάει στις μία;». Πολλές φορές οι κριτικές γίνονται στην ανάγκη να φανεί αυτός που τις κάνει σοφιστικέ.
Περισσότερο από το ότι θα φέρει αποτελέσματα το μέτρο είναι σημαντικό επειδή είναι στη σωστή κατεύθυνση. Vouchers. Όχι λεφτά στο χέρι αλλά κουπόνια. Αν η κυβέρνηση προχωρήσει, αν ας πούμε δώσει για τους άνω των 60 κουπόνια για κολυμβητήρια και γυμναστήρια που θα είναι ευεργετικά όχι μόνο για όσους κλείστηκαν στα σπίτια τόσον καιρό αλλά και για τις επιχειρήσεις που πέρασαν κρίση λόγω πανδημίας, θα έχουμε μπει στη λογική που το κράτος θα υπάρχει όχι για να ταλαιπωρεί αλλά για να στηρίζει τον ιδιωτικό τομέα.