Ο τραπεζικός που χορήγησε δάνεια στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ και στο ΚΚΕ αποδεχόμενος ως εγγύηση την επιδότηση του 2020, σήμερα απολαμβάνει το ακαταδίωκτο. Σχετικός νόμος ψηφίστηκε το 2013. Είναι όμως ένας άνθρωπος που αξίζει να τον δεις από κοντά, να μάθεις το όνομά του, να πας να τον γνωρίσεις. Η πρόσκληση του για κατάθεση από τους οικονομικούς εισαγγελείς, που διερευνούν τα δάνεια των κομμάτων, δίνει μία καλή ευκαιρία.
Δεν είναι βέβαια ένας. Είναι περίπου πενήντα. Στελέχη της Εθνικής και της Αγροτικής Τράπεζας. Τοποθετήθηκαν εκεί έχοντας την εύνοια των κομμάτων και στη συνέχεια έβαλαν την υπογραφή τους σε επισφαλείς δανειοδοτήσεις. Τόσο επισφαλείς, αφού ακόμα και αν τα κόμματα λάμβαναν συνεχώς τις υψηλές επιδοτήσεις που έπαιρναν στο παρελθόν, αυτές είναι κατά 50% ακατάσχετες. Μιλάμε για δάνεια 270 εκατ. ευρώ από τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα των πολιτών.
Τον Μάρτιο του 2013, ο επίκουρος εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος Γιώργος Καλούδης εισηγήθηκε, δια πορίσματος, την απόδοση κακουργηματικών κατηγοριών σε βάρος τραπεζικών στελεχών και πολιτικών – κομματικών παραγόντων. Ωστόσο, ένα μήνα μετά την έκδοση του πορίσματος Καλούδη εισήχθη αιφνιδίως, από την κυβέρνηση Σαμαρά, τροπολογία στον αναπτυξιακό νόμο 4146/43, με την οποία απαλλάσσονταν των ευθυνών όσοι τραπεζικοί υπέγραψαν τις χρηματοδοτήσεις αυτές. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη τροπολογία, δεν συνιστά απιστία, για διοικήσεις και στελέχη τραπεζών, η σύναψη δανείων με νομικά πρόσωπα αν υπάρχει έγκριση αρμοδίων επιτροπών των τραπεζών και αν τηρήθηκαν κανονιστικές διατάξεις της Τράπεζας της Ελλάδας.
Ναι, ξέρω, είναι ένα από τα χαρτιά που θα παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς τις εκλογές. Ενδεχομένως η πρωτοβουλία των οικονομικών εισαγγελέων να είναι η σκόνη που σηκώνεται για να κρυφτούν οι πληγές της κυβέρνησης. Oμως εδώ μιλάμε για πραγματικά πολύ «χαρτί». Για δάνεια που δεν υπάρχει περίπτωση να εξυπηρετηθούν όσο και αν τα κόμματα, ειδικά η ΝΔ, επιδεικνύουν διάθεση νοικοκυρέματος των οικονομικών τους. Στο τέλος είναι απολύτως βέβαιο ότι θα καταλήξουμε σε «κούρεμα» αφού τα κόμματα δεν έχουν δα και καμιά σοβαρή περιουσία προς κατάσχεση. Συνέβη άλλωστε και με τον ΣΥΡΙΖΑ που, τη δεκαετία του ‘90, ήρθε σε συμφωνία με τις τράπεζες προκειμένου να απομειωθεί το δάνειο με το οποίο απέκτησε το κτίριο της Κουμουνδούρου. Παρεμπιπτόντως, το 2010 έλαβε δάνεια με εγγύηση την επιχορήγηση του 2018. Είχε κάποιος κληρονομικό χάρισμα; «Εκτιμήθηκε η ιστορική πορεία του κόμματος στη Βουλή» απαντούν. Κοινώς ο τραπεζικός που έδωσε το δάνειο διέβλεψε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Αστειότητες.
Τα δάνεια των κομμάτων είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης. Αληθινό σκάνδαλο. Και κανένας δεν γνωρίζει πού ακριβώς έχουν καταλήξει αυτά τα χρήματα. Μάλλον, αρκετοί γνωρίζουν, ενδεχομένως όλοι μας γνωρίζουμε, αλλά κανένας δεν θα πάει να το καταθέσει ή να το αποδείξει. Αν σε αυτά προστεθούν «εισφορές» ιδιωτών, συν κάποια «τυχερά» από δημόσιες προμήθειες, πολλά πράγματα εξηγούνται και μπαίνουν στις θέσεις τους. Το δε πόρισμα για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ πρέπει να φυλάσσεται σε καμιά κρύπτη στο Βατικανό. Από τις πανάκριβες εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι την καλή ζωή κομματικών στελεχών, μεσολαβούν κάτι εκατομμύρια που επιβαρύνουν τον φορολογούμενο.
Πολιτικά όλο αυτό έχει πληρωθεί και με το παραπάνω, με την απαξίωση των κομμάτων και με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Ποινικά δεν θα πληρωθεί ποτέ. Ούτε οικονομικά. Αξίζει όμως τον κόπο στις επόμενες εκλογές τα κόμματα να μας δώσουν λεπτομερή στοιχεία για τα έξοδα που θα κάνουν και για την προέλευση των χρημάτων τους. Κάποιοι που σήμερα κουνάνε το δάχτυλο, τότε μπορεί να δυσκολευτούν.