Ας βάλουμε πάνω στο τραπέζι το χειρότερο οικονομικό σενάριο. Οτι η Ρόδος, η Χαλκιδική, η Κέρκυρα, η Κρήτη και η Αθήνα, θα είναι χωρίς καθόλου (ή με απειροελάχιστους) τουρίστες ακόμα και τον Αύγουστο. Κλειστά τα θηριώδη ξενοδοχεία, οι ταβέρνες, οι καφετέριες, τα παραθαλάσσια κλαμπ και σπορ, τα σουβενιρατζίδικα. Αδεια τα αεροπλάνα, τα πλοία, οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μαγαζιά ενοικίασης αυτοκινήτων, οι μαρίνες ενοικίασης σκαφών και τα water parks.
Αν συμβούν αυτά, τότε η ύφεση της ελληνικής οικονομίας για το (καταραμένο πια) 2020 θα είναι κοντά στο 15% και η ανεργία θα έχει εκτιναχθεί κατά 10 μονάδες. Πέραν των άμεσων απωλειών τουριστικών εσόδων, ολόκληροι κλάδοι (τρόφιμα, ποτά, καλοκαιρινή ένδυση, κλπ) που ετοιμάζονταν να απευθυνθούν σε ένα καταναλωτικό κοινό 40 εκατομμυρίων ανθρώπων (30 εκατομμύρια οι τουρίστες συν 10 οι ντόπιοι), θα βρεθούν δίχως παραγγελίες.
Η ύφεση 15% είναι μετα-εφιαλτικό σενάριο. Οι απώλειες για το ΑΕΠ θα φθάσουν τα 30 δισ. ευρώ, ποσό ασύλληπτο για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας. Τα 30 δισ. είναι 30.000 εκατομμύρια ευρώ. Αρχίζουμε να μετράμε σήμερα ένα-ένα τα εκατομμύρια και αύριο δεν έχουμε φθάσει ακόμα στο τέλος του ποσού που θα χαθεί από το ΑΕΠ της χώρας. Ο Σταϊκούρας κανονικά θα ‘πρεπε να εμφανίζεται στις συνεντεύξεις Τύπου με μαύρους κύκλους γύρω απ’ τα μάτια από την αϋπνία.
Θα πείτε ότι ήδη έδωσε 10 δισ. ευρώ. Αμ δεν έδωσε τόσα. Μην μπερδεύετε το 800άρι που θα πάρουν μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες με την μετάθεση των φορολογικών και ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων. Το ένα είναι ζεστό χρήμα που θα βγει από το ταμείο τώρα, τα άλλα είναι προϋπολογισμένες εισπράξεις που δεν θα γίνουν ή θα αναβληθούν. Πολύ περισσότερο, μην μπερδεύετε αυτά που δίνονται μετρητά, με την επιστρεπτέα προκαταβολή που θα δοθεί σε επιχειρήσεις μετά το τέλος της κρίσης. Αυτά είναι μελλοντικά λεφτά, που επί του παρόντος δεν κοστίζουν τίποτα.
Για να είμαστε ειλικρινείς, η κυβέρνηση πρέπει να ρίξει στην αγορά 30 με 35 δισ. αν θέλει να κρατήσει την οικονομία ζωντανή. Και για να αντιληφθούμε πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, το απίθανο αυτό ποσό (αν βρεθεί και μοιραστεί) δεν θα ακυρώσει την ύφεση, απλώς θα την συγκρατήσει κάτω του 5% που μοιάζει σήμερα να είναι το ψυχολογικό όριο της εθνικής οικονομικής κατάρρευσης. Για να είμαστε δε και ρεαλιστές, το ποσό αυτό δεν υπάρχει. Ή, για να το πούμε καλύτερα, τα λεφτά ακόμα και όταν βρεθούν με οποιονδήποτε τρόπο, δεν θα είναι δωρεάν. Αργά ή γρήγορα θα έρθει ο λογαριασμός τους, το ΄χουμε συνειδητοποιήσει πια αυτό.
Υπάρχει το μαξιλάρι. Ο ΣΥΡΙΖΑ χιλιοκατηγορήθηκε που το ‘φτιαξε, όμως τελικά αποδείχθηκε εξαιρετικά χρήσιμο, για λόγους που δεν είχαν φανταστεί οι εμπνευστές του. Τα 15,5 από αυτά είναι δεσμευμένα για το χρέος, υπάρχουν όμως άλλα 21 που μπορούν να πέσουν στην αγορά. Από τα τις τράπεζες, μέσω των αποφάσεων της ΕΚΤ καμιά δεκαριά δισ. ακόμα είναι θεωρητικώς δυνατό να δοθούν σε επιχειρήσεις για επανεκκίνηση. Πάντα υπό την μορφή δανείων και εγγυήσεων. Με αυτό το σενάριο εργασίας μαζεύονται 30 δισ., μόνο που τα σενάρια εργασίας σπάνια ταυτοποιούνται με την πραγματικότητα. Συνήθως, όταν τα σενάρια γράφονται, η πραγματικότητα γελά.