Εντάξει, από παιδαγωγικής απόψεως ή υπό την έννοια της Αγωγής του Πολίτη, που διδασκόμασταν κάποτε στο σχολείο, δεν το λες και ό,τι καλύτερο: να δίνεις ένα 150άρι στους νέους 18-25 ετών προκειμένου να κάνουν το χρέος τους και να εμβολιαστούν, σηκώνει κάποια συζήτηση.
Ωστόσο, εδώ που βρισκόμαστε και επειδή οι νέοι είναι αυτή τη στιγμή οι πιο κινητικοί και, υπό αυτήν την έννοια, οι περισσότερο απειλούμενοι και οι πλέον «επικίνδυνοι» να διασπείρουν τον ιό και τις μεταλλάξεις του, υπερισχύει η λογική του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Η απόφαση και η ανακοίνωση έχει σαφώς πολιτικά χαρακτηριστικά. Ούτως ή άλλως, η πανδημία έχει και πολιτικές εκφάνσεις. Αυτό έχει φανεί έως τώρα και αυτό προδιαγράφεται, σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για την επικράτηση της ινδικής μετάλλαξης σε μερικές εβδομάδες. Μία νέα αναζωπύρωση, σαφώς και θα έχει πολιτική επίδραση. Αν άλλωστε δοκίμαζε κανείς τα όρια του κυνισμού, θα ήταν αναγκασμένος να θυμηθεί ότι οι πρόσφατες δημοσκοπικές απώλειες της κυβέρνησης εντοπίστηκαν στις νεότερες ηλικιακές ομάδες, οι οποίες επλήγησαν πολλαπλώς από την πανδημία.
Υπό αυτό το πολιτικό πρίσμα, οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης μπορεί να ήταν θλιβερά αναμενόμενες, βυθίζονται όμως και στην αντίφαση.
Με το εμβολιαστικό επίδομα που δίνει η κυβέρνηση, έστω και αν δεν είναι ζεστό χρήμα, ακυρώνεται για μια ακόμη φορά η δυσνόητη θεωρία του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Μητσοτάκης έχει πάρει στο κυνήγι τη νεολαία. Το ότι η νεολαία δεν ασχολείται πλέον με τον Τσίπρα είναι μία λεπτομέρεια, την οποία αγνοούν με καταπληκτική επιμονή στην Κουμουνδούρου. Όπως και το ότι έως τώρα το κόμμα που διατείνεται ότι έχει επαφή με τους νέους, δεν έχει κάνει ούτε μισή επίσημη καμπάνια για τον εμβολιασμό, είναι μία άλλη λεπτομέρεια.
Η απελπιστικά τετριμμένη κομματική ανακοίνωση ξεκινά με τη φράση: «Αφού εδώ και ενάμισι χρόνο ο κ. Μητσοτάκης έχει κάνει το βίο των νέων αβίωτο, τώρα προσπαθεί να τους εξαγοράσει με 150 ευρώ. Τους αντιμετωπίζει σαν ψάρια που θα τσιμπήσουν και όχι ως πολίτες με δικαιώματα».
Λείπει φυσικά το κρίσιμο, που δεν περνά από το μυαλό κανενός στον κύκλο του Τσίπρα: οι πολίτες με δικαιώματα έχουν και υποχρεώσεις. Και ο εμβολιασμός εν προκειμένω είναι μία από αυτές.
Εύκολα μπορεί κανείς να προβλέψει την επόμενη φάση της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη εφεύρει το παραμύθι του, με κεντρική ιδέα ότι ο Μητσοτάκης διχάζει την κοινωνία σε εμβολιασμένους και μη.
Θα ίσχυε, αν έλλειπε η κρίσιμη παράμετρος: Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή Έλληνας που να θέλει να εμβολιαστεί και να μην μπορεί. Ενδεχομένως να τίθενται μόνο κάποια θέματα ταχύτητας, αλλά και αυτά είναι πολύ σχετικά.
Σε τελική ανάλυση όμως, ίσως έχει έλθει η ώρα για κάτι τολμηρό. Να υπάρξει πράγματι ένα είδος κοινωνικού παραγκωνισμού για εκείνους που έχουν (πολλαπλώς) αντικοινωνική συμπεριφορά. Και ο καθένας ας διαλέξει πλευρά.