Η φωτογραφία της προέδρου του ΕΙΝΑΠ, Ματίνας Παγώνη, με μαγιό έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου. Και άλλες φωτογραφίες της είχαν την ίδια τύχη κατά καιρούς, με το γούστο και το στυλ της να αναλύονται ενδελεχώς από σχολιαστές του πληκτρολογίου και με τα σχόλια να είναι, ως επί το πλείστον, κοροϊδευτικά και υποτιμητικά.
Τη μία βάζουν στο στόχαστρο τις ενδυματολογικές επιλογές της, την άλλη το μακιγιάζ, τώρα βρήκαν πεδίο πλάκας λαμπρό στην καλοκαιρινή της εμφάνιση, στην παραλία. Το τι έχει ειπωθεί έως τώρα δείχνει πόσο χυδαίοι μπορούν να γίνουν μερικοί, ειδικά όταν πρόκειται για την εμφάνιση μιας γυναίκας. Σεξισμός και ηλικιακός ρατσισμός ξεδιπλώνονται σε όλο το μεγαλείο τους, καθώς μια γυναικεία εικόνα μπαίνει στο μικροσκόπιο τους για να μεγεθυνθεί σε βαθμό κλινικής μελέτης. Θα βρουν να πουν κάτι μέχρι και για την ελιά που φαίνεται. Απλώς τραγικό.
Ασφαλώς, και ευτυχώς, υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά, που κατακρίνει αυτή την τακτική, του σεξιστικού σχολιασμού και σε κάθε ανάλογη περίπτωση τοποθετείται υπέρ της γυναικός που βιώνει το ενοχλητικό φαινόμενο. Υπάρχουν, βέβαια, και μερικοί που τοποθετούνται και στις δύο πλευρές, αναλόγως τού τι τους συμφέρει. Μπορεί και οι ίδιοι να μην το αντιλαμβάνονται ότι το κάνουν.
Μόλις λίγες μέρες πριν, η δημοσιογράφος Κατερίνα Παναγοπούλου είδε το διαδίκτυο να γεμίζει κοροϊδευτικά σχόλια για το ρούχο που επέλεξε να φορέσει στην εκδήλωση για τη Δημοκρατία, στο Προεδρικό Μέγαρο. Ανάμεσα στους σχολιαστές που ειρωνεύτηκαν την εμφάνιση της ήταν και η Ελενα Ακρίτα. Η οποία τώρα υπερασπίστηκε με ανάρτησή της τη Ματίνα Παγώνη, κάνοντας αναφορά στα «σεξιστικά και ηλικιοφοβικά σκουπίδια» που πρέπει να τα ρωτάμε πρώτα για το τι να βάλουμε πριν βγούμε από το σπίτι μας.
«Γιατί σκουπίδια είναι. Θα ξεράσουν τον εμετό τους και θα λουφάξουν πίσω στη χωματερή που είναι η μόνιμη διεύθυνση κατοικίας τους. Καλά μπάνια και καλές διακοπές, κυρία μου», έγραψε η Ελενα Ακρίτα στον διαδικτυακό της τοίχο. Συμφωνώ απολύτως. Και πολύ χαίρομαι που άνθρωποι με δημόσιο λόγο διαπιστώνουν τον εντελώς λάθος τρόπο που αντιμετωπίζουμε ενίοτε τη γυναίκα, σαν να είναι ένας κλόουν που μας αρέσει να τον δείχνουμε με το δάχτυλο και να γελάμε μαζί του.
Εύχομαι, ωστόσο, αυτή η υπερασπιστική γραμμή, αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι, να μην εμφανίζεται κατά περίπτωση. Γιατί, ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να υπερασπίζεται κάποιος μια γυναίκα και όχι μια άλλη, όταν μιλάμε για το ίδιο φαινόμενο. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να σχολιάζεις ειρωνικά τα ρούχα της Κατερίνας Παναγοπούλου και να βλέπεις και όλους τους υπόλοιπους που κάνουν τα ίδια (και χειρότερα) χωρίς να λες κουβέντα, ενώ για τη Ματίνα Παγώνη, η οποία επίσης σχολιάζεται με παρόμοιο τρόπο, να έχεις τόσα να πεις και τόσα να σημειώσεις για τους σχολιαστές-σκουπίδια του σεξισμού.
Αν θέλουμε να είμαστε συνήγοροι των θυμάτων σεξιστικών σχολίων, θα πρέπει να είμαστε για όλους. Αν θέλουμε να είμαστε κατήγοροι του σεξισμού, θα πρέπει πρώτοι εμείς να τον βγάλουμε από την ατζέντα μας, καθολικά. Αν πέσουμε στην παγίδα να τον αφήνουμε να μπαινοβγαίνει στη σκέψη και στον λόγο μας, έχει νικήσει. Το πιο εύκολο είναι να σχολιάζει κανείς με δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Οταν πρόκειται για σεξισμό και ρατσισμό, πρέπει να διαλέξεις στρατόπεδο. Τέλος.