Εχουμε λοιπόν εισαγγελική παρέμβαση από τον Αρειο Πάγο κατά του Αχιλλέα Μπέου. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο Μπέος οδηγείται στο ακροατήριο για όσα είπε στα επινίκια. Θα δικαστεί στην πόλη του. Και θα έχει την ευκαιρία να μετατρέψει τη δίκη του σε χαράκωμα. Από τη μία θα τεθούν οι κανονικοί, σύγχρονοι άνθρωποι. Και από την άλλη οι «δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι, αλλά κάπου πρέπει να υπάρχει ένα όριο».
Δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά, προς το παρόν, η ατζέντα Μπέου δείχνει να κερδίζει. Και οι υποστηρικτές της δεν είναι μόνο εκείνοι οι φουκαράδες που χειροκροτούσαν τον Μπέο όταν έβγαζε απόβλητα από το στόμα. Είναι πολλοί. Η κυβέρνηση κρατάει στο συρτάρι τη νομοθετική πρωτοβουλία για ισότητα στο γάμο. Διότι γνωρίζει ότι θα υπάρξει πολιτικό πρόβλημα καθώς γνωστά στελέχη, ανάμεσα τους και ο υπουργός Βορίδης, δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν το σχετικό νομοσχέδιο.
Και στο Μαξίμου καταλαβαίνουν ότι ένα σεβαστό κομμάτι του πολιτικού τους ακροατηρίου στέκεται με άρνηση ή επιφύλαξη απέναντι στο θέμα. (Δεν είναι τόσο ο γάμος, όσο η τεκνοθεσία που προκαλεί τις ενστάσεις.) Αυτός είναι και ο λόγος που οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες κράτησαν στην άκρη τη νομική διευθέτηση της εκκρεμότητας. Η κυβέρνηση ήθελε να αποφύγει ένα νέο μέτωπο δυσαρέσκειας στους κόλπους των ψηφοφόρων της.
Και στο τέλος ήρθε και ο ίδιος ο Κασσελάκης για να κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Οχι με την υπερβολική έκθεση της σχέσης του με τον Τάιλερ –κάθε άλλο, αυτή συμβάλλει στην καθολική αποδοχή του αυτονόητου. Αλλά με τις δηλώσεις για την οικογένεια των ονείρων του που περιλαμβάνει μόνο αγόρια στα οποία θα μεταλαμπαδευτεί ο χαρακτήρας του ζεύγους… Ο πρόεδρος δεν θέλει κορίτσι γιατί δεν ξέρει πώς θα του μιλήσει για την περίοδο –μπορεί πάντως να τοποθετηθεί επί όλων των θεμάτων που απασχολούν μία χώρα. Με αυτές τις δηλώσεις κατάφερε να ξεσηκώσει μέχρι και τις γυναικείες οργανώσεις, ταΐζοντας, παράλληλα, τους κύκλους της βαθιάς συντήρησης.
Και κάπως έτσι, η διστακτικότητα της κυβέρνησης, οι φωνές των συντηρητικών, οι ασχήμιες του Μπέου και η ελαφρότητα του Κασσελάκη, ανοίγουν συζητήσεις για ένα θέμα που έπρεπε να κλείσει με συνοπτικές και τυπικές διαδικασίες, σαν άλλη μία μέρα στη δουλειά. Ομως ενδέχεται να εξελιχθεί σε μάχη με πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις. Δεν θα είναι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε και η τελευταία φορά που κυνηγάμε την ουρά μας. Τουλάχιστον όταν με το καλό περάσει ο νόμος, ας μαζευτούν καμιά δεκαριά ζευγάρια με χιούμορ, πηγαίνοντας στο Βόλο για να παντρευτούν.