Eνας άγνωστος, προς το παρόν, πολίτης κατήγγειλε στο JSN -εποπτικό όργανο δεοντολογίας ΜΜΕ της Φινλανδίας-, το φινλανδικό περιοδικό Seiska για τη δημοσίευση μιας φωτογραφίας στην οποία βγάζει η πρωθυπουργός της χώρας βόλτα το παιδάκι της φορώντας κολάν.
«Και τι έγινε;», θα αναρωτηθείτε.
Εγινε ότι η φωτογραφία είναι εκ των όπισθεν και διαγράφονται οι γλουτοί της πρωθυπουργού και επομένως πρόκειται περί σεξισμού, σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα και αρκετούς άλλους.
Από ποια πλευρά θα ήταν πολιτικά ορθή η λήψη;
Αν ήταν από εμπρός, πιθανόν να μην υπήρχε πρόβλημα. Πιθανόν, διότι, όπως φαντάζεστε, ενδεχομένως να υπήρχε θέμα και από αυτή την όψη.
Το συμπέρασμα σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν ότι, όταν η συμπαθέστατη Σάνα Μαρίν φοράει κολάν, κάθε φωτογράφισή της είναι μια μάλλον σεξιστική πράξη.
Ας το δούμε λίγο σοβαρότερα.
Στις δημοκρατικές κοινωνίες της Δύσης, όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν ελεύθερα για την εμφάνιση τους. Όλοι οι πολίτες επίσης έχουν το δικαίωμα να σχολιάζουν οτιδήποτε, αρκεί να μην προσβάλλουν, να μην προβαίνουν σε απειλές και εκκλήσεις μίσους.
Ούτε για τους πολιτικούς υπάρχουν νομικοί περιορισμοί, αν και υφίστανται κάποια άτυπα πρωτόκολλα και κάποια δεοντολογία, διότι εκτός από τον εαυτό τους, η εικόνα τους κουβαλά και μαζί τις χώρες και τις κοινωνίες τις οποίες εκπροσωπούν.
Το δικαίωμα της κριτικής και του σχολιασμού των πράξεων και της εμφάνισης των πολιτικών από τον Τύπο, τα κοινωνικά μέσα και τους πολίτες γενικώς, είναι ακόμη πιο δεδομένο και συχνά επιβεβλημένο. Στις δημοκρατίες βεβαίως, διότι αν το επιχειρήσεις στην Τουρκία, τη Ρωσία, το Ιράν και αλλού μαύρο φίδι που σ’ έφαγε.
Και οι φωτογραφίες σχολιάζουν, ακόμη κι όταν δεν συνοδεύονται από γραπτά σχόλια. Οχι φωτογραφίες της κρεβατοκάμαρας, σίγουρα όμως οι νόμιμες φωτογραφίες των δημόσιων εμφανίσεων.
Ηξερε τι φόραγε η κυρία Μάριν και προφανώς δεν είχε κάποιο θέμα να την φωτογραφίσουν από οποιαδήποτε πλευρά.
Αλλωστε δεν έχει προβεί ούτε η ίδια, ούτε το επίσημο περιβάλλον της σε κάποιο σχόλιο. Οπως ήξερε τι έκανε το 2020 όταν φωτογραφιζόταν για το περιοδικό Trendi χωρίς στηθόδεσμο. Προφανώς ήθελε να προβάλει τη γυναικεία της πλευρά και τη θηλυκότητά της ασχέτως αν αυτό, λόγω της θεσμικής της θέσης, δεν το εκτίμησε μεγάλο μέρος των Φινλανδών.
Αν η πρωθυπουργός έχει δικαίωμα να εμφανίζεται σύμφωνα με τις επιλογές της, ο Τύπος έχει το δικαίωμα, τουλάχιστον, να το απεικονίζει και οι πολίτες να το κρίνουν.
Οπως και εδώ απεικονίζονται, κρίνονται και σχολιάζονται οι στυλιστικές επιλογές του συνήθως κακοντυμένου Τσίπρα, τα σανδάλια του Ζουράρι, το στήθος του Μητσοτάκη, όταν ξέχασε να βάλει φανελάκι στον εμβολιασμό, τα κοσμήματα της Μαρέβας, το «κομπινεζόν» της κυρίας Μπαζιάνα, ως συζύγου του τότε πρωθυπουργού.
Οι πολιτικοί έχουν συμβούλους επικοινωνίας. Γνωρίζουν τι συνεπάγονται οι επιλογές των εμφανίσεών τους. Σπανίως είναι αθώες ή τυχαίες. Επομένως είναι ή οφείλουν να είναι έτοιμοι να δεχθούν και τα σχόλια μέσα στα πλαίσια που ορίζει η δημοκρατία.