Εδώ και λίγο καιρό, από την έναρξη της σχολικής χρονιάς συγκεκριμένα, ήρθε ξανά στην επικαιρότητα το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Δεν είναι καθόλου καινούργιο, βεβαίως. Αρκεί μια γύρα στο διαδίκτυο για να διαπιστώσεις ότι η συζήτηση επανέρχεται κατά καιρούς, έχοντας ως πυρήνα της το ίδιο αγκάθι: την αντίδραση του έλληνα γονιού.
Για την ιστορία, η ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο σχολικό πρόγραμμα ανήκει στο μακρινό 1964. Και αν υποθέσουμε ότι τότε η κοινωνία ήταν γεμάτη αγκυλώσεις και δεν μπορούσε να το χωνέψει, είναι να απορείς που εν έτει 2024 δυσκολεύεται ακόμα, τη στιγμή που στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης τη διδάσκουν κανονικά στα σχολεία εδώ και δεκαετίες.
Τι κάνουμε εδώ; Το έχουμε αφήσει στο έλεος του πουριτανισμού που διατρέχει ολόκληρη την κοινωνική πυραμίδα, από την κορυφή, την εξουσία, που παίρνει τις αποφάσεις, μέχρι τον πολίτη γονιό που θα εξεγερθεί για να μην κάνει το παιδί του υποχρεωτικά το μάθημα. Το οποίο βρίσκεται από το 2022 σε ένα μεσοβέζικο στρατόπεδο που λέγεται «διακριτική ευχέρεια». Δηλαδή δεν αποτελεί υποχρεωτική διδακτέα ύλη, ο κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να επιλέξει αν θέλει να το διδάξει ως τμήμα των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων.
Είναι σχεδόν παράλογο στην εποχή που η πληροφορία στα παιδιά έρχεται σε μια οθόνη τόσο εύκολα και τόσο πρόωρα, να φοβόμαστε ένα μάθημα που, αν μη τι άλλο, θα τα βοηθήσει να φιλτράρουν την υπερπληροφόρηση πιο αποτελεσματικά. Δεν το λέω εγώ, βεβαίως, το λένε οι επιστήμονες που συχνά-πυκνά φτάνουν σε τηλεοπτικά πλατό για να αντιπαρατεθούν με έναν αντιρρησία γονιό ή με κάποιον που εκφράζει τη συντηρητική θεολογική γραμμή, η οποία παραδοσιακά δεν βλέπει με καλό μάτι οτιδήποτε σχετίζεται με τη σεξουαλικότητα.
Παρακολουθούσα προ ημερών τον κ. Γιώργο Νικολαΐδη, διευθυντή Ψυχικής Υγείας στο Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού , στην εκπομπή «Live You» στον ΣΚΑΪ, να προσπαθεί να εξηγήσει τα αυτονόητα. Οτι δηλαδή η κατευθυντήρια γραμμή της επιστημονικής κοινότητας και οποιουδήποτε διακρατικού οργανισμού διεθνώς είναι πως η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να είναι καθολική, υποχρεωτική και να εισάγεται όσο το δυνατόν νωρίτερα, ακόμα και από την προσχολική ηλικία.
Γιατί, πολύ απλά, ένα παιδί σήμερα θα δει από πολύ νωρίς πράγματα ηδονοβλεπτικά και πορνογραφικά, σου λέει ο επιστήμονας. Δεν θα περιμένει να πονηρευτεί με το μάθημα. Αντιθέτως, θα βοηθηθεί για να ξεδιαλύνει μέσα του τον χυλό της διαδικτυακής πληροφορίας περί σεξ που έρχεται καταπάνω του από την κούνια.
Και δεν είναι τόσο η ιατρικοανατομική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εκείνο που χρειάζεται ένα παιδί τώρα, αλλά κυρίως μια συμπεριληπτική και δικαιωματική διαπαιδαγώγηση που θα καλλιεργήσει εντός του στοιχεία όπως η κατανόηση και η ενσυναίσθηση. Με απλά λόγια, ενδεχομένως θα κάνει πιο δύσκολα τον νταή στον γκέι συμμαθητή του που, βάσει στατιστικών, είναι από τα πρώτα θύματα εκφοβιστικής βίας στις μαθητικές κοινότητες.
Ο ανήλικος που θα διδαχτεί από νωρίς την αποδοχή του άλλου μέσα (και) από το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, θα εξελιχθεί ίσως σε έναν ενήλικα που θα σέβεται τους γύρω του αλλά και τους συντρόφους του. Αυτά, επαναλαμβάνω, τα λένε οι ειδικοί και έχουν προκύψει μετά από έρευνες χρόνων, όπως ανέφερε και ο κ. Νικολαΐδης στην εκπομπή του ΣΚΑΪ.
Με τα ποσοστά του μπούλινγκ, της σεξουαλικής κακοποίησης και της ενδοοικογενειακής βίας στα ύψη και με τις περιπτώσεις εκδικητικής πορνογραφίας να έχουν γίνει συχνό φαινόμενο, υποθέτει κανείς ότι η μετατροπή του μαθήματος από επιλογής σε υποχρεωτικό δεν θα ήταν κάτι διαπραγματεύσιμο. Και όμως, να που μπαίνει στην αρένα για να συζητηθεί η χρησιμότητα και η υποχρεωτικότητά του στην εκπαίδευση. Αλλά το χειρότερο είναι ότι σε αυτόν τον διάλογο η φωνή της λογικής εξισώνεται με τη φωνή της ημιμάθειας και του θυμικού, που πυροδοτείται από τα ταμπού.
Τον τόνο τον δίνει ο γονιός που φοβάται χωρίς λόγο και δεν γνωρίζει σε βάθος το θέμα, ενώ θα έπρεπε να τον δίνει η επιστήμη και μαζί της η Πολιτεία, που πρέπει επιτέλους να αφήσει το βόλεμα της «διακριτικής ευχέρειας» του εκπαιδευτικού και να ορίσει τα πράγματα προς όφελος της κοινωνίας. Ακόμα και αυτής που αντιδρά γιατί δεν μπορεί να καταλάβει τα αυτονόητα.