Οταν χωρίζει ένα τόσο διάσημο ζευγάρι, όσο η Σακίρα και ο Πικέ, δεν είναι μόνο μια ευκαιρία για κουτσομπολιό. Είναι και μια ωραιότατη αφορμή, παρατηρώντας τον σχολιασμό ανά την υφήλιο, για να φιλοσοφήσεις γύρω από τα στερεότυπα που κυκλοφορούν εκεί έξω σχετικά με τις σχέσεις. Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, πάντως, αν ζούσε ακόμα, είναι πιθανόν να ξεκινούσε μια τέτοια κουβέντα, μαθαίνοντας το νέο ότι η σταρ της λάτιν ποπ και ο σταρ των γηπέδων ακολούθησαν χωριστούς δρόμους έπειτα από δώδεκα χρόνια σχέσης. Και ότι υπάρχουν φήμες πως την απάτησε.
Το 2002 ο μεγάλος κολομβιανός λογοτέχνης είχε γράψει άρθρο στον Guardian για τη συμπατριώτισσά του Σακίρα, δηλώνοντας θαυμαστής της 26χρονης τότε τραγουδίστριας. Είχε διακρίνει το ταλέντο και την επιμονή, αλλά και την ιδιοφυή δημιουργικότητα και ωριμότητα που θα την έστελνε σίγουρα στην κορυφή. «Το θέμα που αποφεύγει πιο πολύ είναι η αγάπη», έγραφε τότε ο Μάρκες, παραθέτοντας μια φράση που είχε πει η ίδια: «Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι πιο πολύ τον γάμο παρά τον θάνατο».
Είναι μάλλον προφανές γιατί η Σακίρα δεν παντρεύτηκε ποτέ. Πίστευε ότι ένα ζευγάρι εκτός γάμου μπορεί να διατηρήσει τη συγκίνηση που παραλύει τους ανθρώπους όταν βρίσκονται στο στάδιο όπου κυριαρχεί ο πόθος. Φρούδες ελπίδες, που τις ακούει ο θεός του έρωτα και γελάει. Δυστυχώς δεν υπάρχει τέτοια συνταγή και αν κάτι μαθαίνουμε όσοι μπαίνουμε σε μακροχρόνιες σχέσεις, είναι ότι θέλουν κόπο και προσπάθεια για να μην τις κάνουν σμπαράλια ο χρόνος και η τριβή. Και με γάμο μπορεί να σμπαραλιαστούν και χωρίς γάμο.
«Αφού κεράτωσαν τη Σακίρα, μην έχουμε και πολλές ελπίδες». Αυτό το σχόλιο το έβλεπες να περνάει συνέχεια κάτω από δημοσιεύματα για τον διάσημο χωρισμό. Το άλλο ήταν «το πολύ το “Κύριε ελέησον” το βαριέται κι ο παπάς, και ας το λέει και για τη Σακίρα». Δύο άξονες σχολιασμού, δύο στερεότυπα που επαναλαμβάνονται σε τέτοιες περιπτώσεις, καθρεφτίζοντας τις αντιλήψεις του μέσου όρου.
Από τη μία το στερεότυπο που μετράει την πίστη των ανδρών με τα προσόντα της συντρόφου τους, καταλήγοντας σε ένα εντελώς άκυρο συμπέρασμα: ότι όσο πιο όμορφη είσαι, τόσο λιγότερο κινδυνεύεις από κέρατο και ότι άμα το έφαγε το κέρατο η θεά της λάτιν ποπ, τι να περιμένεις κι εσύ ταπεινό κορίτσι της διπλανής πόρτας. Μάθε προκαταβολικά να σκύβεις όταν περνάς τις πόρτες, γιατί είναι η μοίρα σου να γίνεις τάρανδος.
Οσο για το άλλο κλισέ, λέει ότι ο άνδρας θα σε κερατώσει γιατί βαριέται. Γιατί δεν μπορεί να συγκρατηθεί, γιατί έτσι είναι η φύση του, γιατί είναι φτιαγμένος για ελεύθερη βοσκή και όχι για να κλείνεται στο μαντρί. Ακόμα και αν στο μαντρί υπάρχει η Σακίρα, λέει το ανόητο στερεότυπο.
Στην αληθινή ζωή, βέβαια, εκείνη που εκσφενδονίζει τα κλισέ στο υπερπέραν, δεν υπάρχουν ούτε μετρητές που υπολογίζουν, με βάση την εμφάνιση, την αντοχή των συντρόφων και την αφοσίωση του ενός στον άλλο ούτε σταθερές για το πότε βαριέται κανείς και τι φύλο έχει εκείνος που το παθαίνει. Στην αληθινή ζωή τα πράγματα είναι απείρως πιο ενδιαφέροντα, με φοβερούς συνδυασμούς δεδομένων, οι οποίοι ντύνουν τις σχέσεις των ανθρώπων, καταλήγοντας σε ιστορίες ανεπανάληπτες, πρωτότυπες και αναπάντεχες.
Οπως το να τα φτιάξει ο Πικέ με το Μαράκι που το γνώρισε στο νησί το καλοκαίρι. Και τελικά, το Μαράκι να τον απατήσει με τον πρώην της τον Μήτσο, που ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει.
ΥΓ. Αμφιβάλλετε ότι η ζωή μπορεί να γράψει και αυτό το σενάριο; Πόσα κλισέ χωράνε εδώ; Για πείτε…