Στη συνέντευξη του, στον Antenna, ο Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε τις προθέσεις της κυβέρνησης σχετικά με την ψήφο των αποδήμων. «Θα έχουν τη δυνατότητα να εκλέγουν τους δικούς τους βουλευτές με ένα σύστημα που δεν θα αλλοιώνει τους συσχετισμούς δυνάμεων των Ελλήνων που ζουν στην Ελλάδα και που έχουν ένα λόγο παραπάνω διότι ζουν τις εφαρμοζόμενες πολιτικές εδώ».
Ουσιαστικά αυτό που περιγράφει ο κ. Τσίπρας είναι η πρόθεση της κυβέρνησης να χορηγήσει στους απόδημους έναν αριθμό εδρών Επικρατείας. Σκέψη της κυβέρνησης είναι να αυξήσει κατά τρεις τις έδρες Επικρατείας (από 12 σε 15), «παραχωρώντας» τις νέες έδρες στους Έλληνες της διασποράς. Αυτό αν μεταφραστεί εκλογικά δεν πρόκειται να αλλάξει τον συσχετισμό δυνάμεων. Το πρώτο κόμμα θα πάρει δύο έδρες και το δεύτερο μία. Θα φέρει όμως στη Βουλή και τη φωνή των αποδήμων.
Η αντιπολίτευση διαφωνεί. Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας (που κατατέθηκε και με σχέδιο νόμου) προβλέπει η ψήφος κάθε απόδημου να καταλήγει στην εκλογική περιφέρεια στην οποία είναι εγγεγραμμένος.
Το debate έχει τεράστιο ενδιαφέρον και η λύση δεν είναι απλή. Από τη μία πλευρά διακρίνεται ο εξόφθαλμα αντισυνταγματικός χαρακτήρας της κυβερνητικής πρότασης. Δεν γίνεται να υπάρχουν εκλογείς δύο ταχυτήτων, κάποιοι δηλαδή να ψηφίζουν για τρεις βουλευτές και όλοι άλλοι για 297. Αλλά και από την άλλη, αν γίνει δεκτή η πρόταση της αντιπολίτευσης, μπορεί να βλέπουμε βουλευτές Αρκαδίας να εκλέγονται από το Σικάγο ή η Μελβούρνη να κρίνει το αποτέλεσμα στα Δωδεκάνησα.
Υπάρχει βέβαια και το θέμα του δεσμού με την Ελλάδα, το οποίο δεν αφορά τη συνταγματική τάξη. Ναι, μπορεί κάποιος που δεν μιλάει ελληνικά, δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα να κρατά ελληνικό διαβατήριο και δικαίωμα ψήφου. Είναι ηθικά και πολιτικά σωστό να διαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα; Αυτό είναι ένα ερώτημα με πολλαπλές απαντήσεις, αλλά ίσως δεν πρέπει καν να τίθεται. Από τη στιγμή που είναι έλληνας πολίτης, έχει και δικαίωμα ψήφου. Άλλωστε η ψήφος του θα γίνει δεκτή αν μπει στο αεροπλάνο και έρθει να ψηφίσει.
Κάποιοι άλλοι προτείνουν να χορηγείται η δυνατότητα ψήφου σε Έλληνες της διασποράς που διατηρούν «ζωτική» σχέση με την πατρίδα, ας πούμε να πληρώνουν φόρους εδώ. Αλλά και αυτή η πρόταση χωλαίνει. Ένας νέος άνθρωπος που έφυγε στην περίοδο της κρίσης, έγινε μόνιμος κάτοικος εξωτερικού και δεν έχει οικονομικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα, σύμφωνα με αυτήν την πρόταση, δεν θα έχει τη δυνατότητα ψήφου.
Συνεπώς διαβάθμιση στο δικαίωμα ψήφου δεν μπορεί να υπάρξει αφού θα πρόκειται για μία βαθύτατα αντισυνταγματική πρακτική. Ψηφίζουν όλοι, τελεία και παύλα. Το θέμα είναι για τι ψηφίζουν. Για τρεις ή για τριακόσιους; Αν πάντως ψήφιζαν για το σύνολο της Βουλής, η σημερινή κυβέρνηση θα υφίστατο πανωλεθρία, ειδικά σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Αυστραλία όπου οι συμπατριώτες μας είναι παραδοσιακά συντηρητικοί. Συνεπώς είναι λογικό να επιδιώκει περιχαράκωση της ψήφου τους σε τρεις έδρες.