Στην προεκλογική περίοδο είναι λες και τα κόμματα ζουν τον πρώτο τους έρωτα με τον ψηφοφόρο. Με πάθος και σαγήνη. Για αυτό και ακούγονται λόγια που θυμίζουν όσα εκστομίζουν οι εραστές στις στιγμές του πάθους. Δηλαδή λόγια που δεν πρέπει να παίρνεις τοις μετρητοίς. Το τέλος της προεκλογικής περιόδου αντιστοιχεί σε οργασμό. Μετά τα πράγματα ηρεμούν, η στάθμη του πάθους υποχωρεί και η αλήθεια ανακτά τις πραγματικές της διαστάσεις.
Τα προγράμματα των κομμάτων δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από στρατηγικές προώθησης τους προϊόντος τους. Και όταν το καταλάβεις αυτό, παύεις να έχεις και πολλές απαιτήσεις ή, ακόμα καλύτερα, σταματάς να τους δίνεις και ιδιαίτερη σημασία, δεν τα διαβάζεις καν. Τουλάχιστον τώρα παρουσιάζονται στο δίκτυο και δεν τυπώνονται εκείνα τα πανάκριβα φυλλάδια με ιλουστρασιόν χαρτί και ευτυχισμένα πρόσωπα, λες και βλέπεις μπροσούρα των Μαρτύρων του Ιεχωβά.
Η Νέα Δημοκρατία παρουσίασε ένα ελκυστικό πρόγραμμα ως προς τους άξονες και τους στόχους του. Ενα πρόγραμμα που περιλαμβάνει όλα όσα θέλει να ακούσει ο ψηφοφόρους. Και δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά και αύξηση παροχών. Μείωση φόρων και εισφορών αλλά και αύξηση μισθών. Μάλιστα η αύξηση του μέσου μισθού στα 1.500 ευρώ στο τέλος της τετραετίας αποτελεί μία από τις πιο εντυπωσιακές εξαγγελίες που ακούσαμε ποτέ -αφήνοντας έξω το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που ήταν επιστημονική φαντασία. Ωραία εξαγγελία, απλώς ο Μητσοτάκης δεν μας εξήγησε πώς θα υλοποιηθεί, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Πώς θα υποχρεωθεί ο ιδιώτης επιχειρηματίας να αυξήσει τους μισθούς σε αυτό το επίπεδο; Δεν το μάθαμε. Λογικά θα απαντηθεί στις επόμενες συνεντεύξεις του Πρωθυπουργού. Δεν εξηγήθηκαν και άλλα πράγματα, όπως, ας πούμε, η αύξηση των συντάξεων και πώς θα επιτευχθεί η δημοσιονομική σταθερότητα με την άρση της χαλάρωσης δια του Συμφώνου Σταθερότητας. Γενικά είναι ένα πρόγραμμα που δεν κολλάει σε «λεπτομέρειες» όπως η κοστολόγηση των μέτρων. Θετικά είναι όσα ακούσαμε για το πεδίο των δικαιωμάτων και την ικανοποίηση αιτημάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας αν και η ΝΔ δεν τολμά να πει ανοιχτά περί γάμου ομοφύλων.
Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκπέμπει πλέον απίθανα πράγματα. Κρατικοποίηση της ΔΕΗ και της Εθνικής Τράπεζας. Μας δουλεύουν; Πώς θα το κάνουν αυτό; Και πώς θα το πληρώσουν; Είναι δυνατόν να λέγονται τέτοιες ανοησίες; Εχουν και άλλα: επιστροφή αναδρομικών στους συνταξιούχους, 13η σύνταξη, διακοπή πλειστηριασμών, αυξήσεις μισθών για όλους.
Εντάξει, να κάνουμε πλάκα με τον Βαρουφάκη που, ούτως ή άλλως, σερβίρει παλαβά πράγματα σε ένα κοινό που θέλει να τα καταναλώσει, αλλά, τελικά, λίγο έως πολύ όλοι λένε πολλά παραπάνω από όσα μπορεί να σηκώσει η πραγματικότητα. Το ξέρουν βέβαια και οι ψηφοφόροι. Αλλά παίζουν και αυτοί το παιχνίδι. Κοροϊδευόμαστε και μας αρέσει.