Οταν ο Τσίπρας υπέγραψε την συμφωνία των Πρεσπών, ο βασικός του στόχος ήταν να κάνει δυο κομμάτια την τότε ΝΔ. Να πάνε από δω οι φιλελεύθεροι και οι μετριοπαθείς κεντρώοι κι απέναντι, σε άλλον σχηματισμό, οι ακραιφνείς δεξιοί και οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως εθνικόφρονες. Υπέθεσε ότι ο Μητσοτάκης θα υποστηρίξει τη συμφωνία και ο Σαμαράς θα την καταγγείλει. Να αμέσως δυο κόμματα, το ένα κεντρώο-φιλελεύθερο του Κυριάκου και το άλλο original δεξιό του Σαμαρά, μαζί με πολλούς καραμανλικούς. Αν είχε συμβεί αυτό, η νίκη της ΝΔ που φαινόταν να έρχεται, θα εξανεμιζόταν. Ο Κυριάκος δεν τσίμπησε τότε.
Αυτές τις μέρες ξανάρθε παρόμοια ευκαιρία, αυτή όχι σχεδιασμένη δια χειρός Κοτζιά, σαν την άλλη, αλλά ουρανοκατέβατη. Πέθανε ο Κωνσταντίνος. Αλλες οι συνθήκες, πανομοιότυπη η ΣΥΡΙΖΑϊκή στρατηγική. Είτε ο Μητσοτάκης θα επέλεγε κηδεία που θα μύριζε ιστορική αποκατάσταση του έκπτωτου, είτε θα επέλεγε την πλήρη αποστασιοποίηση της κυβέρνησης και της επίσημης ΝΔ από το γεγονός. Στην πρώτη περίπτωση θα του έφευγαν αηδιασμένοι οι κεντρώοι, στη δεύτερη θα ανέβαιναν στα κάγκελα οι καθαρόαιμοι δεξιοί του. Η τέλεια παγίδα, ως μάννα εξ ουρανού για τον Αλέξη.
Τώρα, θέλετε εξαιτίας ενός τρομερού σχεδιασμού που έγινε στο Μαξίμου, θέλετε λόγω εμπειρίας ή ενστίκτου, ο Κυριάκος πάλι δεν έπεσε στην παγίδα. Αλλα είπε, άλλα έκανε, αλλιώς το ξεκίνησε, αλλιώς το τέλειωσε, βρήκε καλές αφορμές από το πλήθος και το κύρος των ξένων επισκεπτών, πάντως τελικά μπόρεσε να τα χωρέσει όλα σ’ ένα πακέτο. Και το ιδιωτικό και το δημόσιο, και το επίσημο και το ανεπίσημο, και το καταδεκτικό και το καταγγελτικό, και το ανθρώπινο και το πολιτικό.
Και πέρασε η κηδεία του έκπτωτου με όλους ολίγον ικανοποιημένους και όλους ανεπαισθήτως δυσαρεστημένους. Πήγαν οι ακραιφνείς (σχεδόν βασιλόφρονες) βουλευτές και υπουργοί του, ελέγχθηκε υπογείως (και το ξέρω) ο αριθμός τους ώστε να μη γίνει πολιτικό μπούγιο, παρέμεινε αμέτοχη η μέγιστη πλειοψηφία του υπόλοιπου νεοδημοκρατικού προσωπικού, αναστέναξαν ανακουφισμένοι οι κεντρώοι του, τιμήθηκε ο παραδοσιακός καραμανλισμός της ΝΔ δίχως να κατακεραυνωθεί η δεξιότερη πτέρυγά της, έγινε η κηδεία χωρίς παρατράγουδα… και ξάφνου έμειναν όλοι σχετικά ευχαριστημένοι. Πάντως, κανείς βαριά χολωμένος.
Πώς ακριβώς το έκανε ο Μητσοτάκης, θα σας γελάσω. Πάντως το έκανε. Την ήθελε αυτή τη λύση ή του έκατσε, πάλι θα σας γελάσω. Πάντως πέρασε από δίπλα του ένα αμάξι που εμφανίστηκε αιφνιδίως από τη γωνία, τρέχοντας με διακόσια, δίχως να ακουμπήσει ούτε την άκρη του σακακιού του. Μαστορικές τεχνικές που απασφαλίζουν μεγάλους μπελάδες.