Οταν διαβάσαμε στο γραφείο την είδηση ότι η Netflix, αυτή η πλατφόρμα-κολοσσός που παράγει με εντυπωσιακή ταχύτητα επιτυχημένες σειρές και ταινίες πλήρωσε 100 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να συνεχίσει να προβάλλει και για το 2019 τη σειρά «Friends», το πρώτο αστειάκι που ακούστηκε ήταν: «Δεν μπορούν να το βλέπουν στο Star;!».
Κι όμως, η τόσο επιτυχημένη αμερικανική σειρά, τα «Φιλαράκια» στα ελληνικά, που έχουν στοιχειώσει εδώ και πολλά χρόνια τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου καθώς το ελληνικό κανάλι τα προβάλλει ξανά και ξανά, από την πρώτη ως τη δέκατη σεζόν και φτου κι απ’ την αρχή, φαίνεται πως εξακολουθεί να είναι με διαφορά, η πιο αγαπημένη του κοινού παγκοσμίως.
Οσες εντυπωσιακές νέες παραγωγές κι αν βγουν, με εφέ που σε αφήνουν άφωνο και σενάρια για όλα τα γούστα σε πλατφόρμες με τη λογική κατάμεστου πολυκαταστήματος όπως είναι η Netflix, φαίνεται πως η συγκεκριμένη σειρά που ξεκίνησε να προβάλλεται το μακρινό 1994 και έριξε αυλαία το καθόλου κοντινό 2004, δεν πρόκειται να παλιώσει ποτέ.
Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα, πως ήταν τα εκατοντάδες μηνύματα-παράπονα των αμετανόητων φαν της σειράς, που απείλησαν ακόμη και με διακοπή της συνδρομής τους σε περίπτωση που δεν ανανεώσει τα δικαιώματα προβολής, που έκαναν τη Netflix να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Για ένα σίριαλ που πρωτοπροβλήθηκε πριν από 24 ολόκληρα χρόνια και παραμένει εξίσου δημοφιλές, απολαυστικό, και τελικά, αξεπέραστο.
Ποια είναι όμως εκείνα τα συστατικά που κάνουν τα «Φιλαράκια» να μεγαλώνουν τόσο αρμονικά μαζί μας; Ισως τελικά, το συμπέρασμα που βγαίνει να είναι ένα: η πραγματική φιλία, τόσο στην tv όσο και στη ζωή, αξίζει μία ολόκληρη περιουσία.
Παρακολουθώντας τα κι εγώ όπως όλοι, ξανά και ξανά, καθώς τρώω ευλαβικά το μεσημεριανό μου κάθε Σάββατο και Κυριακή, συνειδητοποιώ ότι πρόκειται για μία τόσο καλογραμμένη και καλοπαιγμένη σειρά, που δεν πρόκειται να γεράσει ποτέ. Η Ρέιτσελ και ο Ρος, η Μόνικα και ο Τσάντλερ, η Φοίβη και ο Τζόι, ζουν και ξαναζούν τους παράδοξους έρωτές τους, πότε μεταξύ τους και πότε με διάφορους γκεστ σταρ, μαλώνουν, ξανασμίγουν, πίνουν καφέδες στο γνωστό τους στέκι «Central Perk», κλείνουν τα 30 και αγχώνονται, κλείνουν τα 35 και αγχώνονται ακόμη περισσότερο, περνούν όλοι μαζί τα Χριστούγεννα ακόμη κι αν είχαν πει «αυτή τη χρονιά θα κάνω κάτι διαφορετικό» και ξέρουν να ξορκίζουν με μία καυστική ατάκα την κάθε δύσκολη στιγμή. Και δική τους, και δική μας.
Κάτω από το φαντεζί περιτύλιγμα του sitcom, με τα ηχογραφημένα γέλια να ακολουθούν κάθε αστεία ή έστω χαριτωμένη ατάκα, οι δημιουργοί της σειράς, Ντέιβιντ Κρέιν και Μάρτα Κάουφμαν, κατάφεραν να περάσουν πολύ σοβαρά θέματα, όπως τα δύσκολα παιδικά χρόνια της Φοίβης και του Τσάντλερ, η δυσκολία της Μόνικα και του Τσάντλερ να αποκτήσουν δικά τους παιδιά και η απόφασή τους να υιοθετήσουν, η αποτυχία του Τζόι να γίνει μεγάλος και τρανός ηθοποιός, και φυσικά, το love-story της Ρέιτσελ και του Ρος, που χρειάστηκε να προβληθεί το τελευταίο επεισόδιο, με αριθμό 236, ώστε να καταλήξουν «για πάντα μαζί».
Πότε άραγε θα βαρεθούμε να βλέπουμε τα «Φιλαράκια»; Η απάντηση είναι «ποτέ!». Επειδή ακριβώς λειτουργούν όπως η κοτόσουπα που σου έφτιαχνε η μαμά σου για να ξεπεράσεις ένα δυνατό κρύωμα: σου δημιουργούν μία αίσθηση ασφάλειας και οικειότητας, ακόμη και όταν όλα δίπλα σου μοιάζουν ετοιμόρροπα.
Μπορεί να μην είναι πλέον 1994 όταν έννοιες όπως «οικονομική κρίση» μάς ήταν παντελώς άγνωστες. Μπορεί να μην είναι καν 2004, όταν η σειρά τελείωνε και εμείς φουσκώναμε από εθνική υπερηφάνεια για την κατάκτηση του Euro και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών.
Υπάρχει όμως κάτι πολύ παρήγορο στο να βλέπεις και να ξαναβλέπεις έξι ήρωες που νιώθεις ότι τους αγαπάς, λες και είναι δικοί σου άνθρωποι, κι ας ζουν στη μακρινή και φωτογενή Νέα Υόρκη. Οταν σε κάποια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, είδα πολλούς «φίλους» να αποδεκατίζονται γιατί ως γνωστόν, στα δύσκολα φαίνονται ποιοι είναι οι πραγματικοί και ποιοι οι χάρτινοι, όσο περίεργο κι αν ακουστεί, κάθε φορά που έβλεπα τα «Φιλαράκια» να κάνουν την περίφημη ομαδική αγκαλιά τους, έβαζα τα κλάματα. Ισως επειδή έβλεπα, έστω στην τηλεόραση, έστω στο Star, μία μελαγχολική Κυριακή μεσημέρι, αυτό που κάθε συντροφικός άνθρωπος θέλει να έχει. Αληθινούς φίλους, που θα αψηφήσουν όλα τα εμπόδια και θα ξελογιάσουν ακόμη και την παντοδύναμη Netflix, για να συνεχίσουν να είναι κοντά σου.