Γνωρίζουμε τι συμβαίνει σήμερα στο μέτωπο Ρωσίας – Ουκρανίας; Γίνεται ακόμη πόλεμος εκεί πάνω; Και αν ναι, γιατί δεν μας απασχολεί; Γιατί δεν λένε τίποτα τα κανάλια; Γιατί δεν γράφουν σχεδόν τίποτα τα sites και οι εφημερίδες;
Τι συμβαίνει στη Συρία; Δώδεκα χρόνια σφάζονται εκεί κάτω, αλλά τώρα τελευταία δεν ακούμε πολλά, τι μας κρύβουν;
Οι απαντήσεις:
Ναι, Ουκρανία και Ρωσία πολεμούν. Μάχες γίνονται, βομβαρδισμοί γίνονται, νεκροί και τραυματίες, μάχιμοι και άμαχοι, υπάρχουν. Και τα sites γράφουν τα νέα, και τα κανάλια μας παίζουν τα updates όταν περισσεύει χρόνος στα δελτία από την Κασσελακιάδα και άλλες «σημαντικές» ειδήσεις. Και οι εφημερίδες γράφουν, αλλά πόσοι διαβάζουν (εφημερίδες); Και πόσοι πια ενδιαφέρονται για έναν πόλεμο που οσονούπω κλείνει τα δύο χρόνια, γίνεται τρεις ώρες «δρόμο» με το αεροπλάνο(sic) από τα σύνορά μας και, όχι πολύ παλιά, μας σόκαρε με την έκταση και τις βαρβαρότητές του;
Στη Συρία, από την άλλη, τα πράγματα έχουν καταλαγιάσει κάπως, αλλά τώρα με τον πόλεμο στην Παλαιστίνη δεν θέλει πολύ να γίνει μπουρλότο η ευρύτερη περιοχή. Αν, παρ’ ελπίδα, συμβεί κάτι τέτοιο, αν δηλαδή εμπλακούν και άλλες χώρες και άλλοι στρατοί στη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς, αυτός ο πόλεμος θα μας κρατήσει το ενδιαφέρον για λίγο (ή πολύ) περισσότερο. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα αργήσει να έχει την «τύχη» του ουκρανικού: οι περισσότεροι θα τον «ξεχάσουν».
Στον πλανήτη σήμερα είναι περισσότερες από 30 οι ένοπλες συρράξεις και οι πόλεμοι που ενδιαφέρουν άμεσα ή έμμεσα τις ΗΠΑ. Μόνο το 2022 περισσότεροι από 237.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε κάθε είδους πόλεμο (τα στοιχεία από το έγκυρο Center for Preventive Action, εκεί θα βρείτε και τον χάρτη με τις περιοχές της «φωτιάς»).
Στην πράξη, βέβαια, δεν υπάρχει πόλεμος μεταξύ κρατών, εμφύλιος πόλεμος, πόλεμος κράτους με συμμορίες ναρκωτικών κ.λπ. κ.λπ., που να μην ενδιαφέρει ή απασχολεί τις ΗΠΑ. Αν κάτι θα έπρεπε να απασχολεί εμάς είναι ότι περισσότεροι από τους μισούς γίνονται στην ευρύτερη γειτονιά μας (και, με εξαίρεση την Ουκρανία, νότια και νοτιοανατολικά μας). Αλλά αυτό δεν είναι νέο, συμβαίνει επί αιώνες, το έχουμε ζήσει στον πετσί μας ως Ελληνες και είναι ευτύχημα που για περίπου μισό αιώνα (μετά την εισβολή στην Κύπρο) δεν έγινε κάτι για να το ξαναζήσουμε.
Τον έχουμε «ξεχάσει» τον πόλεμο και μακάρι να μη χρειαστεί να τον θυμηθούμε. Λέτε γι’ αυτό να ξεχνάμε γρήγορα και τους άλλους πολέμους, των άλλων τους πολέμους; Σύμφωνοι, δεν συμβαίνει μόνο σε εμάς, η ζωή συνεχίζεται, όλοι και παντού χάνουν το ενδιαφέρον τους για τα μεγάλα και σημαντικά έπειτα από ένα διάστημα και, μάλιστα, ίσως εμείς να είμαστε από τους τελευταίους που το «παθαίνουν».
Με τη διαφορά ότι εμείς έχουμε έναν λόγο παραπάνω να μην ξεχνάμε εύκολα και γρήγορα. Γιατί, όπως η δημοκρατία, έτσι και η ειρήνη δεν θεωρούνταν «αυτονόητη» για τη χώρα μας έως πριν από μερικές δεκαετίες. Και αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την αξία τους σε όλη αυτή τη μακρά (για τα μέτρα μας) περίοδο που απολαμβάνουμε και τις δύο, ας μην ξεχνάμε το ιδιαίτερα βαρύ τίμημα που έχουμε πληρώσει και πληρώνουμε για να τις έχουμε. Ισως αυτό μας βοηθήσει να μην ξεχνάμε και τι «παίζει» τριγύρω…