Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβαλε πέντε γυναίκες στην κυβέρνησή του, μία λιγότερη από όσες συμμετείχαν στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα. Ο αριθμός τους θεωρήθηκε τόσο μικρός, ώστε προκάλεσε σχόλια για πολιτική με σεξιστικά κριτήρια.
Μάλιστα, ως και η Μαριέτα Γιαννάκου δήλωσε ότι ο αριθμός των γυναικών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, δημιουργεί προβληματισμό. Ενδεχομένως εδώ ο Μητσοτάκης (ή παλαιότερα ο Τσίπρας), θα μπορούσε να αντιτάξει ότι δεν επιλέγει τους συνεργάτες του με βάση το φύλο, αλλά με αποκλειστικό κριτήριο την καταλληλότητα για συγκεκριμένη δουλειά. Αλλωστε και πολλές γυναίκες δηλώνουν προσβεβλημένες όταν υιοθετείται η λογική της ποσόστωσης.
Η Κατερίνα Νοτοπούλου δηλώνει ότι έπεσε θύμα κανιβαλισμού επειδή είναι γυναίκα. Και δεν έχει άδικο, όσον αφορά τη μεταχείρισή της από τα social media. Διότι είναι άλλο να κάνεις πολιτική κριτική και να αναδεικνύεις την πορεία ενός ανθρώπου που διορίστηκε ρουσφετολογικά ως καθαρίστρια και λίγο αργότερα βρέθηκε υπουργός, υποψήφια δήμαρχος και βουλευτής και άλλο να επενδύεις την κριτική με σχόλια για τις γόβες της -και αυτά ήταν από τα πιο ήπια.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου έπεσε θύμα της μονταζιέρας με τους «ψυχικά νοσούντες» αντιστασιακούς. Οποιος, άλλωστε, ήταν στη συγκεκριμένη εκδήλωση εκείνο το βράδυ, θα άκουσε ως και τον Σταύρο Τσακυράκη να υιοθετεί αντίστοιχες εκφράσεις. Δέχθηκε επίσης κριτική για τα επιπλέον κίνητρα προς τις γυναίκες που τεκνοποιούν πριν από τα 30. Αδικη. Στοιχειώδεις γνώσεις του δημογραφικού προβλήματος να έχεις, μαθαίνεις ότι γυναίκες που κάνουν παιδί πριν από τα 30, έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν και δεύτερο παιδί σε σχέση με τις γυναίκες που τεκνοποιούν μετά την ηλικία των 30 ετών.
Η επίθεση που δέχεται η Μιχαηλίδου δεν είναι, ωστόσο, σεξιστική. Και σίγουρα δεν τη δέχεται επειδή είναι όμορφη, όπως γράφτηκε. Αν μη τι άλλο, υπάρχουν και άλλες ωραίες κυρίες στην κυβέρνηση. Μπορεί να περιέχει δόλο, να μην στέκει, να είναι παράλογη, αλλά σεξιστική δεν είναι. Βέβαια, στα social media εμφανίστηκαν κάποια σεξιστικά σχόλια, αλλά, εντάξει, είναι πια σαν να πηγαίνεις στα επαρχιακά καφενεία, να πιάνεις κουβέντες και να τις κάνεις κανόνα.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι, όσο και αν φαίνεται περίεργο, ο σεξισμός δεν εκδηλώνεται στα υψηλά επίπεδα της πολιτικής, αλλά στη βάση της κοινωνίας και στην ευκαιριακή έκφραση των social media. Και όποτε εγείρεται αντίστοιχο θέμα, στην ουσία έχει να κάνει με τα ήθη των social media, εκεί όπου το ακραίο και το χυδαίο υψώνονται εις τη νιοστή δύναμη. Ασφαλώς είναι και ο Τύπος που δεν μπορεί να αντισταθεί στα σχόλια (ή καλύτερα στα κλικ) για το ντύσιμο μίας πολιτικού.
Σε επίπεδο κεντρικής έκφρασης, η πολιτική ορθότητα καταγράφει ικανοποιητική επίδοση, σίγουρα τηρεί τα προσχήματα. Στη βάση, τα πράγματα είναι αλλιώς. Και αναρωτηθείτε, με την ευκαιρία, γιατί οι ίδιες οι γυναίκες δεν ψηφίζουν γυναίκες για τη Βουλή.