Με μία απολογητική ανακοίνωση η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ έσπευσε να επιβεβαιώσει ότι ορθώς ακούγεται το σύνθημα «Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι», ρίχνοντας νερό στο μύλο εκείνων που υποστηρίζουν ότι υπάρχει και κλαδική ευθύνη για την αποσιώπηση των προβλημάτων στη λειτουργία του σιδηροδρόμου.
Και έτσι το συνδικάτο μας υιοθετεί το αφήγημα που θέλει τα «πετσωμένα» μέσα με τους καλοταϊσμένους δημοσιογράφους να θάβουν κάτω από το χαλάκι τις καταγγελίες των συνδικαλιστών για την ασφάλεια στις ράγες των τρένων. Αλλά, εντάξει, το ίδιο συνδικάτο δεν ήταν που έψεξε τα μέλη του επειδή πήραν μονόπλευρη θέση υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα;
Προφανώς, η ΕΣΗΕΑ και όλοι οι υπόλοιποι που βρήκαν την ευκαιρία να κρεμάσουν τους ΑΡΔ στα μανταλάκια των social, δεν διαβάζουν εφημερίδες. Διότι οι εφημερίδες έγραφαν με συνέπεια για τα προβλήματα στον σιδηρόδρομο. Δημοσίευαν και ρεπορτάζ και καταγγελίες συνδικαλιστών.
Αλλά εδώ θα ρωτήσετε ποιος διαβάζει εφημερίδες πια. Μήπως φταίνε τα sites; Και αυτά δημοσίευαν τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστών, ειδικά όταν επρόκειτο για απεργίες. Αλλά πόσοι από σας κάνατε κλικ για να τις διαβάσετε; Δεν τις έκαναν πρώτο θέμα θα πείτε. Ναι, συμφωνούμε. Επιλέγουν το εφήμερο, το εντυπωσιακό, αυτό που φέρνει τα κλικ.
Είναι και τα κανάλια. Δείτε, όμως, διαχρονικά τι προβάλλουν στα δελτία ειδήσεων. Το εύκολο, το εντυπωσιακό, αυτό που έχει πλάνα για να ντυθεί το θέμα. Μήπως κάποιοι έθαβαν το θέμα για να προσφέρουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση; Μπορεί, δεν είμαι σίγουρος. Αλλά, ρε παιδί μου, το έκαναν και με την προηγούμενη κυβέρνηση, την αντισυμβατική, αυτή που συγκρούστηκε με τα μεγάλα συμφέροντα. Γιατί τότε δεν της έτριβαν τα προβλήματα του σιδηροδρόμου στη μούρη; Γιατί δεν έπιασαν τον Σπίρτζη να τον χτυπήσουν κάτω σαν χταπόδι; Αφήστε που έθαβαν και τις ειδήσεις για «δουλειές» υπαλλήλων του ΟΣΕ με πλιάτσικο στα υλικά και τη σύσταση εταιρειών στις οποίες δούλευαν παιδιά συνδικαλιστών. Μην τρελαθούμε κιόλας που πάνε να βγουν όλοι οι συνδικαλιστές αθώες περιστερές, μαχητές του εθνικού συμφέροντος. Μην τρελαθούμε.
Αλλά τι να κάνουμε; Έτσι έχουν τα πράγματα τώρα. Οι δημοσιογράφοι είναι λακέδες της εξουσίας και οι συνδικαλιστές τα καλά παιδιά που έχουν πάντα δίκαιο. Είναι ωραίο, είναι απλό και αναμασιέται εύκολα σαν τσίχλα. Μήπως προσπαθώ να πω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δημοσιογραφία και ειδικά η ερευνητική; Οχι βέβαια. Ασφαλώς και υπάρχει χρόνια και μεγάλη παθογένεια. Όμως η διαπίστωση αυτή έχει μεγάλη απόσταση από τα λαϊκίστικα των social και τα ενοχικά της ΕΣΗΕΑ.