Η συζήτηση ήταν για τα πιθανά ποσοστά των κομμάτων στις πρώτες εκλογές, αυτές με απλή αναλογική. Μεταφέρω τα λόγια του (άριστου γνώστη) συνομιλητή μου όπως τα άκουσα, με χειρουργική ακρίβεια.
«Για τη ΝΔ, ένα 31% θα είναι πολύ ζόρικο. Το 33% θα είναι ελπιδοφόρο, το 35% θρίαμβος. Με τη ΝΔ στο 31%, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πλησιάσει το 28-29%, αλλιώς δεν βγαίνουν τα κουκιά. Και του δίνει το δικαίωμα να μιλάει για κυριαρχία της Κεντροαριστεράς και για αλλαγή σκηνικού στην επόμενη κάλπη. Με τη ΝΔ στο 33%, η διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στις πέντε μονάδες. Το 33% αφαιρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ κάθε ιδέα ανατροπής στις επαναληπτικές και τον αφήνει χωρίς κυβερνητικό αφήγημα. Απέχει όμως αισθητά από το 37,5% που θα χρειαστεί η ΝΔ για αυτοδυναμία. Αρα, η ΝΔ, έστω και δίχως απειλή από αντίπαλο, έχει έναν κάποιο σκόπελο μπροστά της. Αντιθέτως, το 35% είναι θρίαμβος, διότι δημιουργεί βεβαιότητα αυτοδυναμίας, κονιορτοποιεί κάθε κυβερνητική αντιπρόταση και σπέρνει την απόλυτη ηττοπάθεια στους άλλους».
Να μια ρεαλιστική αποτύπωση των εκλογικών πιθανοτήτων και των παρενεργειών κάθε ποσοστού, από κάποιον που παίζει τις εκλογές στα δάκτυλά του. Με δύο ακόμα παράλληλες παραδοχές εκ μέρους του. Πρώτον, η αποχή θα είναι αυξημένη σε σύγκριση με το 2019. Δεν ξέρω γιατί, δεν το στοιχειοθέτησε. Ούτε ήταν σε θέση να πει ποιον από τους δύο μονομάχους βολεύει αυτό. Δεύτερον, αυτή τη στιγμή δεν είναι ρεαλιστικό να λέμε ότι η δημοσκοπική εικόνα του πολιτικού σκηνικού δίνει ασφαλή πρόβλεψη για το αποτέλεσμα της κάλπης. Δείχνει τις τάσεις της στιγμής, η διάρκεια των αριθμητικών δεδομένων είναι αξιοπρόσεκτη και υπέρ της ΝΔ, όμως ασφαλή πρόβλεψη θα μπορέσουμε να κάνουμε μία εβδομάδα μετά την επίσημη προκήρυξη των εκλογών.
Και καταλήγει με μια επισήμανση: όσο η προσωπική ηγετική εικόνα του Τσίπρα υπολείπεται του Μητσοτάκη, η ανατροπή του σημερινού σκηνικού δυσκολεύει. Και όσο ο Τσίπρας δεν καταφέρνει να εμφανίσει γύρω του μια αξιόπιστη νέα ομάδα, αλλά πλησιάζει προς την κάλπη πλαισιωμένος από τους παλιούς και φθαρμένους, τόσο απομακρύνεται η πιθανότητα να υπερφαλαγγίσει τον Κυριάκο. Και σε τελευταία ανάλυση, οι εκλογές είναι πάντα μάχη ηγετών.