Η κατάρα ξαναχτυπά. Ο λαϊκισμός είναι ύπουλο πράγμα. Οχι, δεν είναι ίδιον μόνο του Πολάκη. Παρακολουθήστε τον με αργή κίνηση, αυτή του φιδιού να σέρνεται στο χώμα. Ακολουθήστε με το βλέμμα. Σύντομα θα θεριέψει. Θα τον δείτε ολόρθο μπροστά στα μάτια σας. Τόση απρονοησία από όλους, τόσο παιχνίδι με τη φωτιά. Μελετήστε τον σε τρία επεισόδια.
Επεισόδιο Νο 1, εκπομπή Γιώργου Παπαδάκη. Ερώτηση προς τον υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη για το «αν υπάρχει πιθανότητα διαγραφής του προστίμου στους ανεμβολίαστους άνω των 60, δεδομένης της άρσης του μέτρου, έστω –προσέξτε αυτό το «έστω»– και με εισοδηματικά κριτήρια». Τι «σπρώχνει» ο δημοσιογράφος; Σε ποιους κλείνει το μάτι;
Αν περάσεις με κόκκινο, αν ξεπεράσεις το όριο ταχύτητας, αν οδηγείς μεθυσμένος, εκεί δηλαδή που δεν ρισκάρεις μόνο τη ζωή σου, αλλά παίζεις και με τη ζωή του άλλου, να μην υπάρχει νόμος για όλους, να μην αντιλαμβάνεται ο παραβάτης την επίπτωση ως δικαιοσύνη, αλλά να αποπροσανατολιστεί το θέμα σε γήπεδο μιας ατέρμονης καφενειοκουβέντας και αέναου χαϊδέματος.
Και ο υπουργός; Εκεί να δεις το δράμα! «Υπάρχει σκέψη, σε περίπτωση που εμβολιαστούν όσοι τους έχει ήδη επιβληθεί το πρόστιμο, να διαγραφεί». Στη χώρα που δεν υφίσταται η έννοια της επίπτωσης, στη χώρα όπου δικαιωμένος βγαίνει μόνο ο ανυπάκουος, ο παραβάτης, ο γραψαρχίδης, έρχεται ο υπουργός Πλεύρης να ποτίσει κι άλλο λαϊκισμό.
Να κλείσει το ματάκι στον ψηφοφόρο. Και αναρωτιέμαι σε λαϊκό μοτίβο, ήτοι στη γλώσσα του, αν τόσο πολύ «τρέμει ο κώλος του να βγει η ψυχή του» προκειμένου να επιβάλει το δίκαιο, αλλά κυρίως να εκπαιδεύσει στις στοιχειώδεις αρχές τον ενήλικα πολίτη σε δημοκρατία, τι το θέλει το υπουργιλίκι; Ας έμενε βουλευτής να περιφέρεται χτυπώντας ενθαρρυντικά στον ώμο κάθε πολίτη, ό,τι και να σου λέει, και να τάζει, να τάζει, να τάζει. Βαρέθηκα!
Επεισόδιο Νο 2: Και είπεν ο Γιώργος Κύρτσος, τελών εν αγωνία προκειμένου να ενταχθεί και σε άλλο κόμμα (πόσα κόμματα ακόμα!) ώστε να τακτοποιεί δια του ευρωπαϊκού επιούσιου τα ατακτοποίητα: «Εφυγε από κορονοϊό ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Γ. Κυριόπουλος. Ηταν τριπλοεμβολιασμένος. Το ποσοστό των τριπλοεμβολιασμένων σε ΜΕΘ και θανάτους ανεβαίνει. Είναι θέμα διάρκειας εμβολίου; Εγιναν λάθη σε συντήρηση; Υπάρχει πρόβλημα ΕΣΥ; Χρειάζονται μέτρα; Ο Μητσοτάκης δεν ασχολείται».
Είπεν ο Κύρτσος που σκοτώνεται να ασχολείται. Μετρήστε πόσο μελάνι πετάει η σουπιά. Πόσο αμέριμνα εργαλειοποιεί κάποιον για την παρτάρα του. Και έρχεται η απάντηση του υιού Κυριόπουλου: «Προς ενημέρωσή σας, ο πατέρας μου ήταν ανοσοκατασταλμένος έχοντας λάβει βαριές θεραπείες για χρόνιο και σοβαρό τύπο καρκίνου. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να κάνει τέτοιου είδους πολιτική χρησιμοποιώντας το όνομα του πατέρα μου».
Από τη μία βγάζεις το καπέλο στον κ. Κυριόπουλο για τα αντανακλαστικά της αξιοπρέπειας και της εντιμότητάς του. Από την άλλη, όμως, μετράς πόσοι αρχηγοί στη νεοελληνική πολιτική Ιστορία έσπευδαν να προσφέρουν στέγη στον κάθε Κύρτσο στην περιφορά της εικόνας του. Τόσο πασιφανείς οι προθέσεις του, ποιος θα είναι ο επόμενος που θα τον τακτοποιήσει; Σπεύστε τώρα που γυρίζει.
Επεισόδιο Νο 3. Η Φωτεινή Αραμπατζή εναντίον του Πολάκη στον αγώνα της για την άρση της ασυλίας του μετά την συκοφάντησή της. Σας προτρέπω να αναζητήσετε τον λόγο της στη Βουλή εναντίον του μάγκα. Μελετήστε το ηχόχρωμα να ανεβοκατεβαίνει, τον θυμό να ασφυκτιά, καθώς προσπαθούσε να τον υποτάξει ώστε να βγει νόημα στον λόγο, τις κινήσεις της να μιμηθεί τον αμίμητο, έμπλεη οργής, τις χαρακτηριστικές «δικές του» λέξεις του που αναμεταδίδει:
«Γιατί δεν ζητάτε σήμερα την άρση της ασυλίας σας να πάτε να με ξευτιλίσετε στο δικαστήριο, γιατί δεν καταφεύγετε στη Δικαιοσύνη για να με πάτε “αίμα” όπως είπατε, γιατί κρύβεστε δυο μέτρα άντρας πίσω από την ασυλία σας, τι φοβάστε; Φοβάστε ότι ενώ ξέρατε ότι έχω αθωωθεί, όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά τέσσερα χρόνια μετά την αθώωσή μου προβήκατε σε αυτή τη συκοφάντησή μου και έρχεστε χωρίς ίχνος ντροπής να πείτε “δεν ήξερα…”».
Στη θέση της Φωτεινής βλέπω κάθε γυναίκα που προσπαθεί να διατηρήσει τον έλεγχο του εαυτού της απέναντι σε ρομπότ. Δείτε την απάντηση του Πολάκη και μελετήστε εκείνον αντίστοιχα. Δεν είναι άνθρωπος, δεν έχει ανθρώπινα αντανακλαστικά, δεν νιώθει. Είναι ρομπότ λαϊκισμού. Μπορεί να πει το πιο αδιανόητο χωρίς συναισθηματικό κράτημα. Μιλάει μόνο στο ακροατήριό του πατώντας delete σε οποιονδήποτε άλλον, με την ευκολία που πατάμε εμείς το πλήκτρο στον υπολογιστή μας. Είναι ο εαυτός του υπολογιστής.
Αλλά, τόσοι βουλευτές συνάδελφοί του… Δεν βλέπουν το κακό; Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η σπορά θα θρέψει και αυτούς; Τι απέραντη θλίψη, τι απρονοησία αλλά και τι αγωνία! Χσσς, χσσς, χσσς δεν τα ακούμε; Σέρνονται στα χορτάρια. Θα πιάσουν άσφαλτο. Θα τα δούμε μπροστά μας θηριώδη. Δεν μάθαμε;