Σε ανθρώπινο επίπεδο κάποια πράγματα είναι κατανοητά, σε πολιτικό όμως μοιάζουν επιεικώς περίεργα. Ολοι μας, τις λίγες μέρες της θερινής ανάπαυλας έχουμε τον χρόνο να βγούμε από την πίεση της καθημερινότητας, να δούμε τα πράγματα από κάποια απόσταση, να σκεφτούμε το παρελθόν και το μέλλον, τη θέση μας στον χώρο που κινούμαστε.
Υπό αυτή την έννοια, η δήλωση του Θάνου Πλεύρη, βουλευτή, πρώην υπουργού και νυν κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, είναι σε ανθρώπινο επίπεδο κατανοητή: Το ξεχασμένο όνομά του «έπαιξε» στα sites και στα social media, το προσωπικό εκλογικό του ακροατήριο σημείωσε την παρουσία και τα λεγόμενά του και κάποιοι ίσως να είπαν και «μπράβο». Μέχρι εδώ όλα κατανοητά. Σε ανθρώπινο επίπεδο. Ετσι λειτουργεί άλλωστε η πολιτική για όσους κυνηγούν τον σταυρό.
Δήλωσε ο κ. Πλεύρης σε πρωϊνή τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ στις 20/8: «Η χρησιμοποίηση πια του όρου “μπάτσος” έχει ξεφύγει. Εγώ με το άνοιγμα της Βουλής θα αναλάβω μια πρωτοβουλία και με άλλους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και από άλλα κόμματα, εάν το επιθυμούν, ώστε πλέον ο όρος “μπάτσος” απευθείας να κινεί αυτόφωρο ποινικό αδίκημα, να μη χρειάζεται κανένας να κάνει μηνυτήρια αναφορά».
Αφορμή ήταν οι αχαρακτήριστες αλλά πολύ χαρακτηριστικές για στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εκφράσεις από πλευράς του ευρωβουλευτή του κόμματος Νίκου Παππά (με κάτι τέτοια είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου τον Παύλο Πολάκη να ακούει το ηχητικό με τις απειλές και τις απίστευτες ύβρεις σε κάποια παραλία της Κρήτης και να βουρκώνει από συγκίνηση που το πνεύμα του μεταλαμπαδεύτηκε και έφτασε στην Ευρώπη). Ανάμεσα, λοιπόν, σε άλλα απερίγραπτα, ο κ. Παππάς αποκάλεσε «μπάτσο» κάποιον χρήστη του διαδικτύου που και αυτός από την πλευρά του τον έβριζε με αχαρακτήριστες εκφράσεις. Ολα έγιναν σε ιδιωτική διαδικτυακή συνομιλία των δύο, που διέρρευσε με κάποιον τρόπο –άλλη ιστορία κι αυτή– στα social media.
Αντιδρώντας, λοιπόν, στη χρήση του όρου «μπάτσος» από τον κ. Παππά, που είναι προσβλητική για τους αστυνομικούς (που είναι άλλωστε παιδιά του ελληνικού λαού και χαμηλά αμειβόμενοι – και, φυσικά, δεν είναι όλοι το ίδιο), ο κ. Πλεύρης έκανε την παραπάνω πολιτική τοποθέτηση. Η οποία όμως αποτελεί διπλό πολιτικό «φάουλ».
Το πρώτο «φάουλ» είναι αυτονόητο. Το σκεπτικό που λέει… «ανοίγεις το στόμα σου, λες κάτι, και χωρίς κανένας να θίγεται ή να κινείται νομικά εναντίον σου καταλήγεις στο αυτόφωρο» δεν μπορεί να σταθεί στην ΕΕ και στο κλαμπ των φιλελεύθερων Δυτικών δημοκρατιών, στις οποίες ανήκει η Ελλάδα από το 1974, χάρη και στη ΝΔ. Νομικός είναι ο κ. Πλεύρης, το γνωρίζει και ο ίδιος πολύ καλά, άρα η πρωτοβουλία που προανήγγειλε έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα.
Ετσι φτάνουμε στο δεύτερο «φάουλ», στο πολιτικό σκέλος. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στη γωνία με τη σηπτική δεξαμενή Κασσελάκη και την υπόθεση Παππά, ο κ. Πλεύρης ανοίγει, όντας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ένα θέμα που δεν βοηθάει το κόμμα του —εφόσον ως φιλελεύθερο δημοκρατικό κόμμα δεν μπορεί καν να συζητήσει τέτοια πράγματα.
Ετσι, ο κ. Πλεύρης απλώνει μόνος του τραχανά από το πουθενά, απευθυνόμενος μάλιστα σε βουλευτές της ΝΔ και σε «άλλα κόμματα», για να λάβουν θέση πάνω στην «πρωτοβουλία» του. Οι βουλευτές της ΝΔ, ας υποθέσουμε ότι είναι αυτοί που ανήκουν στην (πολύ) Δεξιά της πτέρυγα, η οποία αντιδρά (και όλο παίρνει θάρρος, ή μάλλον της το δίνουν) μετά την ψήφιση του γάμου μεταξύ ομοφύλων.
Τα άλλα κόμματα, όμως, ποια είναι; Τι εννοεί και τι αναμένει ο κ. Πλεύρης; Να γίνει σούμα εντός Βουλής με βουλευτές της ΝΔ, του Βελόπουλου και της Νίκης; Να βγει και η κυρία Λατινοπούλου από την Ευρωβουλή να πει ότι στηρίζει; Περίεργα πράγματα…