«Ψάξτε ηθοποιούς. Ψάξτε σκηνοθέτες. Ψάξτε θεατρικούς παραγωγούς. Καλές είναι οι γυναίκες, αλλά κυρίως ψάξτε άντρες. Αυτούς τους ακούει περισσότερο το τηλεοπτικό κοινό. Ψάξτε γνωστές φάτσες, μας κάνουν όμως και οι απλώς αναγνωρίσιμοι, αρκεί να τα λένε καλά. Για να βγάλουμε κάποιον τελείως άγνωστο, πρέπει να τα ρίχνει χοντρά, να τα κάνει ρημαδιό. Αλλιώς δεν μας κάνει. Ψάξτε να βρείτε καταγγελίες, περιγραφές, λεπτομέρειες, όχι γενικολογίες. Αυτά τα “δεν πρέπει να γίνονται τέτοια πράγματα” ή τα “είμαι σοκαρισμένος μ’ αυτά που ακούω”, είναι μπούρδες. Καταλαβαίνετε;
»Ψάξτε να βρείτε κάποιους που θα μιλήσουν για βιασμό, για βαριά παρενόχληση, για παιδεραστία, για παιδοφιλία. Το πράμα έχει χοντρύνει πολύ, αυτά που έπαιζαν όταν ξεκίνησε η υπόθεση είναι πια ξεπερασμένα. Τα “μου μίλησε χυδαία στην πρόβα” ή “του έλεγα να σταματήσει το καμάκι, αλλά αυτός συνέχιζε”, δεν ενδιαφέρουν πια κανέναν. Ο κόσμος θέλει περιγραφές, εκεί καρφώνεται και δεν πιάνει το κοντρόλ να πάει σε άλλο κανάλι. Και κλάμα θέλει ο κόσμος, άντε βούρκωμα. Να θυμάται ο άλλος τον βιασμό και να δακρύζει, αυτό πουλάει. Το πιάνετε;
»Δεν θέλω παλιούς ηθοποιούς που ηθικολογούν. Τι να τις κάνω τις ηθικολογίες; Ούτε κουβέντες του αέρα για το “αύριο του θεάτρου”, για “την επόμενη μέρα του πολιτισμού” και τέτοια. Δεν τα ακούει κανείς αυτά. Εδώ υπήρχαν παιδάκια, έφηβοι, προσφυγάκια· θεωρητικούρες θα του λέμε εμείς; Ο κόσμος διψά για αποκαλύψεις, θέλει να μάθει τι γινόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες των θεάτρων, των δραματικών σχολών και των οντισιόν. Χέστηκε για τους κώδικες δεοντολογίας και τα καταστατικά των καλλιτεχνικών σωματείων, τι να τα κάνει αυτά;
»Οι δικηγόροι τους μας κάνουν επίσης. Και οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων και οι δικηγόροι των θυμάτων. Αν καταφέρετε να τους βγάλετε σε αντιπαράθεση, μια χαρά θα είναι. Ο κόσμος βλέπει τους δικηγόρους. Δεν τους χωνεύει, αλλά τους ακούει. Και πιέστε τους δικηγόρους να σας δώσουν αυτοί θύματα να μας μιλήσουν. Οι πελάτες κάνουν ό,τι τους πουν οι δικηγόροι τους, νομίζουν ότι έτσι υπηρετούν την υπόθεση τους βάσει κάποιου σχεδίου που έχει ο συνήγορος τους. Αλλά να τους δώσουν οδηγία να μιλήσουν για τα χοντρά κάθε υπόθεσης, όχι τα δεύτερα. Προσέξτε γιατί οι δικηγόροι είναι κουφάλες. Πασάρουν σε μας τα δευτερεύοντα και αφήνουν τα χοντρά για τους ανταγωνιστές μας. Προσέξτε το αυτό.
»Αντε, ορμήστε, βρείτε κόσμο να μιλήσει. Τόσοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες υπάρχουν. Ολοι ήξεραν τι γινόταν τόσα χρόνια, όλοι είχαν πάρει μυρουδιά, μη σας κάνουν τους ανήξερους. Και μην εγκαταλείπετε μόλις σας πουν “δεν θέλω να μιλήσω”. Τι θα πει δεν θέλεις; Οταν μας έπαιρναν τηλέφωνα παρακαλώντας να παρουσιάζουμε τις βλακείες που ανέβαζαν στις θεατρικές σκηνές τους, ήθελαν δηλαδή να μιλήσουν; Τώρα τους ήρθε να μη θέλουν; Πού τα πουλάνε αυτά; Αντε, βιαστείτε, πάρτε τους καταλόγους των ηθοποιών στη σειρά και αλλάξτε τους τα φώτα. Θέλω κόσμο, αποκαλύψεις, λεπτομέρειες. Γκέγκε;»
(Τυχαίο και απολύτως φανταστικό απόσπασμα από σύσκεψη τομέα ειδήσεων οποιουδήποτε τηλεοπτικού –ή και ραδιοφωνικού– σταθμού αυτές τις ημέρες)…