Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη δεν αφορούν τους δημοσίους υπαλλήλους. Απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα και σε αυτό που αφαιρετικά προσδιορίζουμε ως «μεσαία τάξη». Κοινώς σε όσους επλήγησαν περισσότερο κατά τη διάρκεια της δεκαετούς κρίσης και δέχθηκαν τη μεγαλύτερη πίεση από το lockdown.
Είναι η δική του εκδοχή στην υιοθέτηση «ταξικής πολιτικής», όπως θα έλεγε και ο Τσίπρας που, παρεμπιπτόντως, θα δυσκολευτεί να πλειοδοτήσει την ερχόμενη Κυριακή. Υπάρχει και ακόμα μία διαφορά. Ο Τσίπρας θα μοίραζε οριζόντια επιδόματα, ο Μητσοτάκης έδωσε προσωρινές στοχευμένες ελαφρύνσεις. Αυτές δείχνουν (και είναι) θετικές όταν τις εξαγγέλλεις. Είναι όμως προβληματικές όταν αποσύρονται.
Τη μεγαλύτερη ωφέλεια αποκομίζουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ το πρόγραμμα επιδότησης της εργασίας για 100.000 θέσεις απασχόλησης ευνοεί τόσο επιχειρήσεις όσο και εργαζομένους. Τι πολιτικό αποτύπωμα θα αφήσει αυτό στο τέλος; Εξαρτάται από το πότε θα έρθει το εμβόλιο. Αν η πανδημία οδηγήσει σε βάθεμα της ύφεσης, ακόμα και αυτά τα μέτρα θα είναι ασπιρίνες με τον ασθενή στη ΜΕΘ.
Βέβαια κάποιοι περίμεναν από τον Πρωθυπουργό να είναι πιο σαφής όσον αφορά το μεταρρυθμιστικό πλαίσιο που περιέγραψε. Διότι καλή η επιτάχυνση στην απονομή της Δικαιοσύνης, αλλά ακούμε τη σχετική εξαγγελία εδώ και δέκα χρόνια. Ο Μητσοτάκης εστίασε σε ψηφίδες και δεν αναφέρθηκε στη συνολική εικόνα. Δεν ακούσαμε, ας πούμε, κάτι που να οδηγεί σε μικρότερο κράτος με κατάργηση ή συγχώνευση φορέων. Υποτίθεται ότι βρισκόμαστε στο μέσον μιας ψηφιακής αναδιάταξης του Δημοσίου, πλην όμως η δημιουργία νέων φορέων, οι προσλήψεις και οι αφίξεις μετακλητών συνεχίζονται αδιαλείπτως.
Ναι, ξέρω, θα πρέπει να περιμένουμε και την επιτροπή Πισσαρίδη, απλώς δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ακόμα και αυτές οι παρεμβάσεις υπέρ της μεσαίας τάξης αποτελούν ανακουφιστικά μέτρα απέναντι στην επιβάρυνση που προκαλούν τα δύο μεγάλα δομικά προβλήματα: το Δημόσιο και το ασφαλιστικό σύστημα. Και για αυτά τα δύο δεν υπήρξε σχεδόν καμία ουσιαστική αναφορά. Ακούσαμε για μία καταπραϋντική παρηγοριά στον άρρωστο, δεν ειπώθηκε όμως και κάτι για τη θεραπεία του. Αν, λοιπόν, δεν γίνουν εγκαίρως αποφασιστικές παρεμβάσεις στους δύο πυλώνες της παθογένειάς μας, θα φύγει το 2021, θα πάρει μαζί του τις ελαφρύνσεις και το 2022 θα έρθει για να ζητήσει περισσότερα.