Εντάξει. Από το διπλό εκλογικό αποτέλεσμα μάθαμε ότι οι Ελληνες δεν αξιολόγησαν ως καίριο το θέμα των παρακολουθήσεων. Επίσης, ότι δεν θεώρησαν πολιτικά σημαντική την «τράκα» των δύο τρένων (για να θυμηθούμε τι ακούγαμε μόλις πριν έξι μήνες), ώστε να τιμωρήσουν την κυβέρνηση. Μετά τις εκλογές, ανακαλύψαμε πως ούτε οι τεράστιες πυρκαγιές αποδείχθηκαν άξιες να κλονίσουν την εικόνα της εξουσίας του Κυριάκου, αλλά ούτε και η βύθιση του μεγάλου κάμπου στις λάσπες της πλημμύρας.
Κάτι αλλόκοτο έχει επισυμβεί σε αυτόν τον τόπο και κάθε καταστροφή (φυσική ή ανθρωπογενής) θρέφει, αντί να πλήττει, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η απάντηση έως πριν λίγες μέρες ήταν μάλλον προφανής. Είναι η οικονομία, ηλίθιε, κατά πως είχε πει και ο Μπιλ Κλίντον. Και όσο η οικονομία πορεύεται αναπτυξιακά, όσο η φορολογία και η ανεργία πέφτουν, όσο τα επιδόματα καταβάλλονται και όσο το διαθέσιμο εισόδημα αντέχει, τότε η εικόνα του Πρωθυπουργού θα παραμένει κραταιή και πολιτικο-δημοσκοπικά κυρίαρχη.
Πλην, φαίνεται ότι οι βεβαιότητες και τα αξιώματα είναι για να καταρρίπτονται. Διότι τον μήνα που πέρασε έλαβαν χώρα δύο πολύ σοβαρά γεγονότα. Πρώτον, ανακαλύψαμε ξαφνικά ότι ο πληθωρισμός, από πρόσκαιρος και καθοδικός και εισαγόμενος, έγινε ξάφνου διαρκής και ανοδικός και εγχώριος. Ειδικά στα τρόφιμα, ο τιμάριθμος δείχνει αντοχή μαραθωνοδρόμου που πρωτεύει στην Ευρώπη, τον οποίον δεν καταβάλλουν ούτε βαριά πρόστιμα, ούτε ταμπέλλες με -5%, ούτε περιοδείες Μητσοτάκη ανάμεσα στα ράφια.
Το έτερο σοβαρό γεγονός ήταν ότι ο Μητσοτάκης αποφάσισε επιτέλους να φορολογήσει τη βασική εκλογική του πελατεία. Ενάμισι εκατομμύριο ελεύθεροι επαγγελματίες ετοιμάζονται να νιώσουν το χέρι του Χατζηδάκη να χώνεται στην (έως χθες αλώβητη) τσέπη τους. Αυτό και μόνο θα ήταν αρκετό για να επιφέρει μια (αν όχι καθοριστική, τουλάχιστον εμφανή) δημοσκοπική απώλεια στην παράταξη που κυβερνά. Εστω και εν είδει προειδοποίησης για τα μελλούμενα. Στο τέλος-τέλος, μήτε η πρωθυπουργία Μητσοτάκη διακυβεύεται, μήτε αντιπολίτευση να το καρπωθεί υπάρχει, γιατί να μη σταλεί ένα μήνυμα δυσαρέσκειας;
Και όμως. αγαπητοί μου, δημοσκοπικά τουλάχιστον, τέτοιο μήνυμα δεν ταχυδρομήθηκε. Μπορεί ο ίδιος ο Μητσοτάκης και ορισμένοι εχέφρονες υπουργοί του κάτι ανεπαίσθητο να οσμίζονται στον αέρα, πάντως οι δημοσκόποι λαμβάνουν και μεταφέρουν μηνύματα που αφορούν μόνο την αντιπολίτευση. Σε τρεις έρευνες η ΝΔ συγκέντρωσε αξιοζήλευτα ποσοστά για πολιτικά ουδέτερη ή ίσως και ολίγον αρνητική περίοδο. Στο 36% η ΝΔ για την GPO, στο 39% για τη MARC, στο 31,1% για την OPINION POLL. Και στις τρεις τα ποσοστά της ΝΔ ισοδυναμούν με το άθροισμα των ποσοστών των τριών επόμενων κομμάτων μαζί.
Ναι, αλλά αυτό που την προηγούμενη τετραετία είχε θεωρηθεί αξιοπερίεργο, να μην πέφτει με τίποτα δηλαδή ο Μητσοτάκης, στη δεύτερη αρχίζει να παίρνει τη μορφή πολιτικού παράδοξου. Προϊόντος του χρόνου και εφόσον συνεχιστεί, που όλα αυτό δείχνουν, ίσως χρειαστεί να αναλάβει τα ηνία της επεξήγησης η ψυχολογία, αντί της πολιτικής επιστήμης. Τόση αγάπη και αποδοχή προς τον Κυριάκο, τόσα συγχωροχάρτια για λάθη και παραλείψεις του… αυτή η χώρα πια δεν ζει σε πολιτικό σκηνικό, σε μια διαρκή μέρα του Αγίου Βαλεντίνου ζει.