Ας αρχίσουμε από τον Λευτέρη Αυγενάκη και τη Θεσσαλία. Την Τετάρτη 11/10 ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έδωσε συνέντευξη Τύπου στη Λάρισα στην οποία σύμφωνα με το επίσημο δελτίο Τύπου του υπουργείου του ανέφερε:
«Η εμπειρία και η γνώση του (σ.σ.: του Κώστα Αγοραστού) εγγυάται την γρήγορη και ανεμπόδιστη και χωρίς γραφειοκρατικά κωλύματα, εφαρμογή των δράσεων και πρωτοβουλιών που έχουμε αναλάβει. Δεδομένων των εκλογών της Κυριακής, το αποτέλεσμα της κάλπης είναι ευνόητο ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ταχύτητα και την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων που μόλις εξαγγείλαμε».
Οσα εξήγγειλε ήταν «μέτρα, δράσεις και προκαταβολές αποζημιώσεων» για τους αγρότες της Θεσσαλίας που καταστάφηκαν από τον Daniel.
Συνήθως μια δήλωση τέτοιου είδους, που υπονοεί κάτι που παραβιάζει τους κανόνες της συντεταγμένης Πολιτείας περιέχει -αν είσαι έμπειρος πολιτικός- και έναν βαθμό ασάφειας που σου επιτρέπει για τη γυρίσεις ανάποδα αν δεχτείς κριτική: Εν προκειμένω, ενώ ο αρμόδιος υπουργός περνάει το μήνυμα στους Θεσσαλούς αγρότες πώς «αν δεν ψηφίσετε Αγοραστό, θα αργήσετε να δείτε τα λεφτά», κάτι προφανώς εντελώς απαράδεκτο, το διατυπώνει με τέτοιο τρόπο που μπορεί μετά να το μαζέψει.
Να πει λχ., χωρίς φυσικά να πείσει κανέναν, ότι δεν το εννοούσε από την πλευρά του κράτους, αλλά από την πλευρά του Αγοραστού: ότι τάχα μόνο αυτός -και όχι ο αντίπαλός του- έχει την ικανότητα να προχωρήσει στις προκαταβολές αποζημιώσεων με τα λεφτά που θα του δώσει το κράτος.
Επίσης, το γεγονός ότι εγκαλούν τον κ. Αυγενάκη, απευθυνόμενοι ακόμη και στην Κομισιόν, οι ίδιοι άνθρωποι που εγκαλούσαν την Ελλάδα για τον δήθεν «θάνατο της μικρής Μαρίας» όπως ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Στέλιος Κούλογλου («Νεκρή 5χρονη παραμένει άταφη», εδώ στις 15/08/2022), δεν σημαίνει ότι αυτό που είπε δεν συνιστά έμμεσο εκβιασμό προς τους ψηφοφόρους.
Ακριβώς δε το γεγονός ότι η αντιπολίτευση είναι αυτή τη στιγμή τόσο απαξιωμένη (από τους ίδιους τους πολίτες και την ψήφο τους) πρέπει να κάνει τα στελέχη της κυβέρνησης πιο προσεκτικά. Διότι κάθε κίνηση προς την αντίθετη κατεύθυνση, δίνει την εντύπωση ότι η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ οδηγεί στην αλαζονεία και στην απώλεια του μέτρου.
Πάμε στο Χαλάνδρι και στον Αδωνι Γεωργιάδη. Την Τετάρτη 11/10 υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ανάρτησε στο Twitter τα εξής:
«Ο Δήμος αυτός θα χάσει όλες τις ευκαιρίες του νέου ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης εάν για τα επόμενα 5 χρόνια μείνει με αυτόν τον Δήμαρχο» σημειώνει λοιπόν ο κ. Γεωργιάδης, αναφερόμενος στον επί εννέα χρόνια δήμαρχο Χαλανδρίου και εκ νέου υποψήφιο, Σίμο Ρούσσο. Και εδώ η δήλωση είναι ανοιχτή σε διπλή ανάγνωση ενώ το μήνυμα περνάει με λιγότερο χοντροκομμένο τρόπο από το «αποτέλεσμα της κάλπης» που είναι «άρρηκτα συνδεδεμένο» με το πόσο γρήγορα θα δοθούν οι αποζημιώσεις που υπενόησε ο κ. Αυγενάκης.
Ωστόσο, παρότι ο κ. Γεωργιάδης είπε σε επόμενη ανάρτησή του το αντίθετο από αυτό που καταλαβαίνει κανείς όταν διαβάζει το πρώτο Tweet –«το Χαλάνδρι αν κερδίσει ο κ. Ρούσσος θα χάσει και άλλες πολλές ευκαιρίες» ήταν η νέα διατύπωση- το πρόβλημα παραμένει.
Διότι άλλο το υπονοούμενο προς τους Χαλανδριώτες για τη ροή των ευρωπαϊκών κονδυλίων στον Δήμο τους, και άλλο πράγμα η κριτική εναντίον ενός δημάρχου που υποστηρίζεται από την ΑΝΤΑΡΥΣΑ και ο οποίος, όπως θύμισε ο Κώστας Γιαννακίδης στα «ΝΕΑ», κατέβασε το 2015 «τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το δημαρχείο (είπαν ότι θέλει πλύσιμο…) και άπλωσε ένα τεράστιο πανό υπέρ του “Οχι”»! Ενώ κατά καιρούς υψώνει και τη σημαία της Παλαιστίνης δίπλα στην ελληνική.