Βλέπω τα παιδιά στον αγιασμό του σχολείου που μόλις ξεκίνησε. Μέσα Σεπτεμβρίου, ο καιρός καλοκαιρινός, ο ήλιος χαϊδεύει το σχολικό προαύλιο. Είμαστε προνομιούχοι από αυτή την άποψη, οι θερμοκρασίες αργούν να πέσουν και η χώρα αντέχει χωρίς θέρμανση για αρκετό φθινοπωρινό διάστημα.
Τα σχολικά κτίρια, μεγάλα και ευρύχωρα, ευνοούνται από τον καλό μας τον καιρό. Μετά, όμως, τι γίνεται; Βλέπω τους μαθητές με τα κοντομάνικα και κάνω μια προσομοίωση της εικόνας τους ύστερα από δυο-τρεις μήνες. Καθώς το φθινόπωρο θα παραχωρεί τη θέση του στον χειμώνα και η ενεργειακή κρίση θα κάνει αισθητή την παρουσία της. Είναι η περίοδος που θα νιώσουμε στο πετσί μας τα παρατράγουδά της. Θα ανατριχιάζουμε από το κρύο και πιθανότατα δεν θα το παθαίνουμε μόνο έξω, αλλά και μέσα, στους εσωτερικούς χώρους όπου ζούμε και εργαζόμαστε. Στα γραφεία, στις υπηρεσίες, στα σχολεία, στα σπίτια μας τα ίδια.
Σκέφτομαι σχολικά κτίρια παγωμένα, αίθουσες διδασκαλίας παραδομένες στην υγρασία, παιδιά που δεν βγάζουν τα μπουφάν τους ούτε στο μάθημα. Σκέφτομαι δασκάλους να γράφουν στον πίνακα με τρεμάμενα, παγωμένα χέρια και την ελληνίδα μάνα να χώνει σε τσάντες έξτρα ζακέτες και να αναζητά τα πιο ενισχυμένα μπουφάν της αγοράς. Γι’ αυτήν, που είθισται να ντύνει το παιδί της «κρεμμύδι» με μια απλή ψύχρα, οι σχολικοί χειμώνες της ενεργειακής κρίσης θα είναι σίγουρα μια πρόκληση και μια άσκηση ψυχραιμίας.
Η κυβέρνηση, βέβαια, δεσμεύεται σύσσωμη και καθησυχάζει τους γονείς. Η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, μιλώντας σε πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1, τόνισε ότι η θέρμανση στα σχολεία πληρώνεται από τους Δήμους και ότι το υπ. Εσωτερικών έχει αναλάβει ειδική μέριμνα για τη χρηματοδότησή τους. Από την άλλη, οι δήμαρχοι φοβούνται ότι τα κονδύλια δεν επαρκούν επειδή οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες, και λόγω του ενεργειακού κόστους, εφόσον πολλά σχολεία έχουν πλέον σύνδεση με φυσικό αέριο, αλλά και επειδή φέτος το Ολοήμερο ετοιμάζεται να παρατείνει τη λειτουργία του έως τις 5.30 μ.μ.
Να ξέρεις, δηλαδή, ότι το παιδί σου περνάει δέκα ώρες σε ένα περιβάλλον που δεν θερμαίνεται επαρκώς, αλλά να είσαι υποχρεωμένος να το αφήνεις εκεί, γιατί δεν έχεις πού αλλού να το εμπιστευθείς. Ενα αδιέξοδο από εκείνα που δεν θα ήθελες ούτε να σκεφτείς.
«…σκληραγώγηση! Ας κρυώσουν και λίγο τα παιδιά», μουρμουρίζει ένας παππούς που ακούει τους γονείς να συζητάμε το θέμα «θέρμανση στα σχολεία στα χρόνια της ενεργειακής κρίσης», περιμένοντας να τελειώσει ο αγιασμός. Μετά το θέμα «κορονοϊός», είναι το επόμενο στη σκαλέτα του ενδιαφέροντος, παρόλο που ακόμα ο ήλιος καίει και το θερμόμετρο δεν πέφτει κάτω από τριάντα βαθμούς Κελσίου.
Είμαστε υπερβολικοί; Ισως θα ήταν μια λογική συζήτηση για να την κάνει από τώρα ένας γονιός στη Φλώρινα ή στο Διδυμότειχο. Ισως θα ήταν πιο σοφό να περιμένουμε και να δούμε. Ισως όλα είναι ένα κακό όνειρο που πιστεύουμε ότι θα ζήσουμε, αλλά τελικά οι φόβοι μας θα διαψευστούν. Ισως το παιδί μας να επιστρέφει σπίτι και να λέει ότι έσκασε με την έξτρα ζακέτα που το υποχρεώσαμε να κουβαλάει μαζί του. Ισως να μην τη χρειάζεται έτσι κι αλλιώς, γιατί είναι παιδί και βράζει το αίμα του.
Και ο ήλιος στην Ελλάδα είναι από πάνω μας τον περισσότερο χρόνο και επουλώνει τις πληγές μας. Θα επουλώσει και τις πληγές της ενεργειακής κρίσης στη νέα εποχή που ξημερώνει.
Καλή σχολική χρονιά σε όλους τους μαθητές και, όσο γίνεται, θερμότερη!