Το να σου λέει μια κυβέρνηση πόσο δύσκολη είναι η συνθήκη και πώς η δυσκολία αυτή καθιστά τελικά αδύνατη την αποτροπή των χειρότερων, δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί. Ούτε για τον πολίτη ούτε για την κυβέρνηση.
Δυστυχώς, όμως, κατά τη διάρκεια του εφετινού καλοκαιριού ήρθαν και μας πλάκωσαν όλα τα «πρωτοφανή». Υψηλές θερμοκρασίες, αδιανόητα ισχυροί άνεμοι, Ρομά που καίνε σκραπ και βάζουν φωτιές, εκατοντάδες πυρκαγιές σε λίγες ημέρες κ.λπ, κ.λπ.
Δυστυχέστερα, πολλά από αυτά είναι προβλέψιμα και γνωστά.
Οπότε, κάποιος κάτι δεν έκανε όταν έπρεπε να το κάνει, τουλάχιστον στο πεδίο όλων αυτών που εκ των υστέρων παρουσιάζονται ως δικαιολογίες. Προφανώς, το καταλαβαίνουμε όλοι, ότι αν φουντώσει η πυρκαγιά και φυσάνε 10 μποφόρ, τρέχα γύρευε και άιντε να τη σβήσεις.
Οταν όμως συμβαίνει αυτό, το μόνο που δεν θέλεις είναι συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες να παρουσιάζονται διάφορα στατιστικά στοιχεία και να ακούγονται δικαιολογίες και διαβεβαιώσεις ότι «κάναμε το ανθρωπίνως δυνατόν» ή –ακόμη χειρότερα– υπουργούς της κυβέρνησης να κουνάνε το δάχτυλο και να υπαινίσσονται ότι δεν φταίει το κράτος, υπάρχει και η ευθύνη των πολιτών.
Το θέμα έχει γίνει πολύ βαρύ και τα πρόσωπα δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν και πολύ.
Θα πρέπει όμως να γίνει και συνείδηση από όσους έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, η οποία τους έχει ανατεθεί από τους πολίτες, ότι κανενός είδους δικαιολογία δεν νοείται για μία κυβέρνηση. Το μόνο που νοείται είναι η προετοιμασία, η οργάνωση, η διασφάλιση μέσων, η εκπόνηση σχεδίων και η υλοποίησή τους. Οι κουβέντες δεν απασχολούν κανέναν και το ότι η αντιπολίτευση θα πει τα δικά της είναι επίσης ένα από τα δεδομένα του πολιτικού παιχνιδιού.
Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και το διαπιστώνουμε, δυστυχώς, κάθε χρόνο. Με εξαίρεση την περυσινή χρονιά, όπου είτε κάτι έγινε διαφορετικά και καλύτερα είτε ήμασταν πιο τυχεροί…
Κατά τα λοιπά, τα κανάλια και οι διαδικτυακοί πυροσβέστες θα οργιάζουν και θα λένε τα δικά τους, δίχως συναίσθηση, δίχως αναστολές και δίχως να κατανοούν ότι κατά κανόνα μάλλον κάνουν τα πράγματα χειρότερα, είτε προσπαθώντας να καλύψουν προβλήματα είτε κάνοντας την τρίχα τριχιά.
Η γενική διαπίστωση που πρέπει να οδηγήσει σε πράξεις είναι μάλλον απλή.
Οι πυρκαγιές και η συνθήκη της χώρας καθιστούν εδώ και χρόνια το θέμα υπ’ αριθμόν 1 προτεραιότητα για την Ελλάδα, ανάλογη –αν όχι σημαντικότερη– και από την εθνική άμυνα.
Και αυτό συνεπάγεται πολύ συγκεκριμένες αποφάσεις, οργάνωση και ενέργειες.