Το μέτρησαν από δω, το εξέτασαν από ‘κει: η τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών δεν θα γίνει τελικά, εξαιτίας της έκτακτης συνόδου κορυφής και της εκεί συμμετοχής του πρωθυπουργού. Η αλήθεια είναι, πως περισσότερο ασχολήθηκαν με το θέμα οι δημοσιογράφοι και λιγότερο οι τηλεθεατές (πώς να εκφρασθούν, άλλωστε;)
Εντύπωση προκαλεί, πάντως, ότι ουδείς διανοήθηκε να προτείνει την αντικατάσταση –σε περίπτωση αδυναμίας του Αλ. Τσίπρα– από άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν είναι πρωτόγνωρο αφού έχει υπάρξει τηλεοπτικό ντιμπέιτ δι’ αντιπροσώπων στις ΗΠΑ και τις προεδρικές εκλογές του 1956.
Αντίπαλοι ο δημοκρατικός Αντλάι Στίβενσον και ο ρεπουμπλικάνος (και) πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Το γάντι έριξε ο Στίβενσον (που τον έδειχναν να ακολουθεί σε δημοφιλία τον αντίπαλό του) και το σήκωσε ο πρόεδρος, αμφότεροι ωστόσο διάλεξαν να συμμετέχουν δι’ αντιπροσώπου που θα συμμετείχε αντ’ αυτών και για λογαριασμό τους: Ο Στίβενσον όρισε την (πρώην 1η κυρία) Ελεωνόρα Ρούσβελτ και ο πρόεδρος τη γερουσιαστή από το Μέιν, Μάργκαρετ Σμιθ.
Η τηλεμαχία ορίσθηκε για το βράδυ της Κυριακής 4.11.1956 στην εκπομπή «Face the Nation» του CBS, δύο μόλις μέρες πριν από τις εκλογές και αυτή ήταν η πρώτη φορά που στο πρόγραμμα θα συμμετείχαν γυναίκες.
Η Σμιθ φαίνεται πως ήταν πιο καλά προετοιμασμένη για την βραδιά. Πρόσεξε τα ρούχα και την κόμμωσή της και είχε αποφασίσει να δίνει σύντομες απαντήσεις, δίνοντας χώρο στην ούτως ή άλλως πιο ομιλητική-κοινωνική συνομιλήτριά της. Επίσης πρότεινε (και πέτυχε) να υπάρξει για κάθε συμμετέχουσα ένα δίλεπτο κλείσιμο. Εκεί -αλλάζοντας τακτική- έκανε την επίθεσή της ξαφνιάζοντας τόσο τη Ρούσβελτ που έφυγε εκνευρισμένη χωρίς καν να την χαιρετήσει. Στις εκλογές κέρδισε ο Αϊζενχάουερ με αντιπρόεδρο τον Ρίτσαρντ Νίξον.
Η εμπειρία αυτή στάθηκε πολύ χρήσιμη για τη Σμιθ, που συμμετείχε και στην πρώτη τηλεμαχία μεταξύ υποψήφιων γερουσιαστών το 1960. Στην προεδρική εκλογή του 1964 ήταν υποψήφια για το χρίσμα του υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, πλην δεν κατάφερε να εκλεγεί.