Η επιστράτευση που κήρυξε ο Πούτιν προκάλεσε την αντίδραση των ρώσων πολιτών. Λογικό. Είναι διαφορετικό να διαβάζεις στα (ελεγχόμενα από το Κρεμλίνο) ΜΜΕ για τις νίκες των ηρωικών στρατευμάτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, πίνοντας καυτό τσάι στο ατμοσφαιρικό «Τραπεζνάγια», πέντε βήματα από την Ερυθρά Πλατεία, παρά να τρέχεις στις λασπωμένες στέπες της Ουκρανίας, νηστικός, βρώμικος, χωρίς εφοδιασμό και υποστήριξη. Κι αυτό είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο…
Η ευαισθησία των δύστυχων Ρώσων που περιμένουν το Φύλλο Πορείας, εξαντλείται εδώ. Στα (πολύ) εν οίκω. Σεβαστές οι διαδηλώσεις εναντίον του πολέμου αν και – λίγο έως πολύ – αναμενόμενες. Και καθυστερημένες. Επτά μήνες συμπληρώνονται από την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης». Είδατε όλο αυτό το διάστημα να κουνιέται φύλλο;
Θα πει κάποιος, και σωστά, ότι το ρωσικό καθεστώς δεν είναι και το πλέον φιλελεύθερο του κόσμου. Οτι όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει τις επιλογές του Κρεμλίνου μπορεί να βρεθεί με τον Ναβάλνι στην ουρά για τα ντους, αν δεν έχει την τύχη μερικών ολιγαρχών που διαπίστωσαν την ορθότητα της θεωρίας του Νεύτωνα από πρώτο χέρι.
Ομως αυτά δεν άλλαξαν τώρα. Εξακολουθούν να ισχύουν. Τι έσπασε το φράγμα του φόβου, λοιπόν, αν όχι ο κίνδυνος που συνεπάγεται η προσωπική εμπλοκή του καθενός σε μια πολεμική σύγκρουση η οποία χωρίς δισταγμό μπορεί να χαρακτηριστεί «σφαγείο»;
Δεν ήταν ο φόβος, λοιπόν, που κρατούσε τους Ρώσους στ’ αυγά τους. Ηταν η αδιαφορία για την τύχη κάποιου – τυπικά αλλά ουδόλως εθνολογικά – συμπατριώτη τους από το Ιρκούτσκ, τη Σαχαλίνη, την Καμτσάτκα, το εξωτικό Βλαδιβοστόκ, κάπου κοντά στη Βόρεια Κορέα…
Τώρα, όμως, κρατούν την αναπνοή τους κάθε φορά που ακούγεται χτύπος στην πόρτα.
Οχι όλοι, φυσικά…
Υπάρχουν και κάποιοι που δεν δίνουν καπίκι. Οπως ο γιος του Πεσκόφ, ο οποίος είπε ότι θα ρυθμίσει το πρόβλημα «σε άλλο επίπεδο». Δηλαδή θα «καθαρίσει» γι’ αυτόν ο μπαμπάς του. Δεν τον κρίνω, το ίδιο πιθανότατα θα έκανε οποιοσδήποτε διαθέτει πρόσβαση στους διαδρόμους της εξουσίας. Ποιος θα είχε τέτοιο «βύσμα» και δεν θα το χρησιμοποιούσε υπό τις παρούσες συνθήκες; Ας είμαστε ειλικρινείς.
Από κοντά και οι έχοντες και κατέχοντες. Κι αυτοί δεν πρόκειται να δουν την Ουκρανία Live. Πρώτον διότι έχουν κι αυτοί «βύσμα» στους διαδρόμους της εξουσίας. Και δεύτερον – και κυριότερο – επειδή δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φύγουν γι’ άλλες πολιτείες. Πάντα θα νοσταλγούν τη Μόσχα αλλά εκ του μακρόθεν, σαν ήρωες του Τσέχοφ. Μια κατάσταση μελαγχολική μεν, σαφώς προτιμότερη από το να γίνουν ήρωες της πατρίδας, με πορτοκαλί και μαύρες κορδέλες στο ολοσκάλιστο φέρετρο, δε…
Πώς νομίζετε ότι εκτοξεύτηκε η τιμή των αεροπορικών εισιτηρίων – όλα «one way» – για όπου δεν χρειάζεται βίζα; Ποιος μπορεί να πληρώσει cash 10.000 δολάρια, το καταλαβαίνει και ο πιο αδαής.
Οι υπόλοιποι; Αρβύλα, καραβάνα και ο Αγιος Ιωάννης ο Ρώσος να βάλει το χέρι του…