Ο Μητσοτάκης πήρε υπό τον έλεγχό του την ΕΥΠ, την ΕΡΤ, το ΑΠΕ και τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης. Και οι προκάτοχοί του το ίδιο έκαναν, απλώς χρησιμοποιούσαν «μπροστινούς». Ο Μητσοτάκης είναι σαν να δηλώνει ότι αυτό που θα παίζει η ΕΡΤ τον αντιπροσωπεύει, είναι υπεύθυνος ο ίδιος. Ρίσκο. Εκτός και αν είναι απόλυτα σίγουρος για το αποτέλεσμα.
Και με την ευκαιρία, καλό θα ήταν, κάποια στιγμή να συμφωνήσουμε ότι η ΕΡΤ δεν πρέπει να υπάγεται σε πολιτικούς μηχανισμούς, αλλά σε Ανεξάρτητη Αρχή. Το αυτό ισχύει και με την εποπτεία του τοπίου στην ενημέρωση. Ούτως ή άλλως αποτελεί ζωτικό χώρο για τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Με μία εξαίρεση: ο Μητσοτάκης δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλον να κάνει παιχνίδι σε αυτό το πεδίο. Δεν έχει τον «Παππά» του. Μάλλον τον έχει, εις διπλούν ή εις τριπλούν, απλώς δεν πρόκειται για ανθρώπους που θα αναπτύξουν προσωπική ατζέντα.
Το υπουργικό συμβούλιο άρχισε στην ώρα του, ο Πρωθυπουργός είπε δύο λόγια αυτονόητα και το επικοινωνιακό event εστίασε στους μπλε φακέλους που παρέλαβαν οι υπουργοί με τον μπούσουλα του επόμενου εξαμήνου. Εντάξει, μπορούσαν να το παραλάβουν και με email αλλά, προφανώς, το Μαξίμου ήθελε να εκπέμψει μία εικόνα οργανωτικής επάρκειας με σύγχρονο πνεύμα. Αυτό το σχέδιο, πάντως, ως οργανωτική δομή, στόχους και περιεχόμενο, δουλεύεται εδώ και κάτι μήνες, από την εποχή δηλαδή που ο Τσίπρας θεωρούσε ευλογία που είχε ως αντίπαλο τον Μητσοτάκη. Η δομή της πλατφόρμας παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου, δηλαδή το ΜΑΖΙ, δεν αποτελεί δα και εξίσωση πυρηνικής φυσικής, ωστόσο εξυπηρετεί τις ανάγκες συντονισμού, όπως συμβαίνει, άλλωστε, στις περισσότερες δυτικές πρωτεύουσες. Και στην πραγματικότητα, δεν χρησιμεύει τόσο στην παρακολούθηση των υπουργών, όσο στη δέσμευση τους σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο πολιτικής.
Τι μας δείχνουν όλα αυτά; Η ΕΥΠ, η ΕΡΤ, το ΑΠΕ, τα media, το ΜΑΖΙ και οι μπλε φάκελοι; Πρώτον, έχουμε έναν Πρωθυπουργό που δεν είναι, μόνο, πολιτικά ισχυρός, αλλά θέλει να το τονίσει και θεσμικά. Δεύτερον, ο Πρωθυπουργός μας δηλώνει ότι όλο το παιχνίδι πλέον περνάει από το χέρι του. Ακόμα και οι υπουργοί του δεν δημιουργούν πολιτική. Υλοποιούν πολιτική που έχει πρωτίστως σχεδιαστεί και κωδικοποιηθεί από το πρωθυπουργικό κέντρο. Δεν είναι μόνο κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι και ο Μητσοτάκης ως κυβέρνηση.
Έτσι, βέβαια, εκτίθεται σε μεγαλύτερους κινδύνους. Οποιαδήποτε «στραβή» σε μία σειρά από κρίσιμους τομείς θα αντανακλάται στο πρόσωπό του. Ναι, πάντα στον Πρωθυπουργό γυρίζουν όλα, απλώς σε ένα πιο αποκεντρωμένο περιβάλλον, μπορείς να φορτώσεις περισσότερες ευθύνες αλλού.
Είναι η πρώτη φορά που έχουμε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Η πολιτική ισχύς του Πρωθυπουργού αποτυπώνεται σε σύγχρονα θεσμικά και διοικητικά εργαλεία. Το εγχείρημα έχει, φυσικά, ενδιαφέρον και θα δούμε πώς θα πάει -σίγουρα δεν είναι κριτήριο ότι οι υπουργοί πήγαν πριν τις 08.00 στα γραφεία τους. Ο Μητσοτάκης περιέγραψε μία «άλλη» κυβέρνηση, σε μία χώρα που συχνά λες ότι δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.