Απόψεις

Οι προγραμματικές και οι «διακονιάρηδες»

Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή που ξεκινά την Πέμπτη θα προσφέρει μια πρώτη ένδειξη για το τι θα πρέπει να αναμένει κανείς από τη (λίγο-πολύ) αλλοπρόσαλλη σύνθεσή της. Αλλωστε ο Κωνσταντίνος Τασούλας προειδοποίησε για τους «διακονιάρηδες της εφήμερης δημοσιότητας»...
Αγγελος Κωβαίος

Η δίμηνη εκλογική περιπέτεια ολοκληρώθηκε, η Βουλή συγκροτήθηκε σε σώμα και τα πρώτα δείγματα του κοινοβουλευτικού «τσίρκου» φανερώθηκαν πολλαπλώς στην πρώτη συνεδρίαση για την επανεκλογή του Κώστα Τασούλα στη θέση του προέδρου.

Είτε οι ατυχείς, άκομψες και αμετροεπείς ενδυματολογικές επιλογές είτε η αύρα και η συμπεριφορά ορισμένων προϊδεάζουν για όσα θα πρέπει να αναμένονται.

Εχουν άλλωστε προηγηθεί απειλητικές δηλώσεις («εγώ κάνω για 100 βουλευτές») και υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι από τους Σπαρτιάτες και τη ΝΙΚΗ δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει σεμινάρια κοινοβουλευτικής σοβαρότητας.

Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι εκπλήξεις.

Πάντως η αναφορά του Προέδρου της Βουλής κατά την πρώτη του ομιλία ήταν ασυνήθιστη. Λες και απευθυνόταν σε άτακτους μαθητές κακόφημου γυμνασίου, ο Κώστας Τασούλας υπογράμμισε αμέσως μετά την εκλογή του:

«Κανείς να μην καταδεχθεί να γίνει διακονιάρης εφήμερης δημοσιότητας με εύκολους και θορυβώδεις τρόπους. Ολοι ξέρουμε τι σημαίνει η απρόσκοπτη λειτουργία του κοινοβουλίου και η ανεμπόδιστη διεξαγωγή των εργασιών του».

Συμπλήρωσε δε και αυτό: «Ακούμε προβλέψεις – ή μήπως ευχές (;) για θεσμικές ακροβασίες και ακρότητες. Προσωπικά δεν βιάζομαι να προδικάσω τίποτε. Και αν σας μίλησα για την αποστολή της Βουλής και το ευοίωνο κατώφλι που βρίσκεται η χώρα, είναι για να σας καλέσω σε μία πορεία που δεν θα έχει στοιχεία κωλυσιεργίας ή αλαζονείας».

Ολα αυτά θα φανούν με το «καλημέρα», ξεκινώντας από την Πέμπτη και από τη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης.

Είναι μια διαδικασία που αυτή τη φορά έχει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα. Επειτα από μία δεκαετία κρίσης, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός προσέρχονται στη Βουλή για την παρουσίαση ενός κυβερνητικού προγράμματος, δίχως μνημονιακούς περιορισμούς και αστερίσκους επιτήρησης. Αυτό συμβαίνει σε μια ιδιαίτερη πολιτική συνθήκη, κατά την οποία η κυβέρνηση είναι πανίσχυρη, η αντιπολίτευση σε κρίση και υπαρξιακή αναζήτηση και τα λοιπά κόμματα, με την εξαίρεση του ΚΚΕ, λίγο-πολύ σε διάθεση… «διακονιάρη εφήμερης δημοσιότητας».

Το τι θα γίνει σε αυτήν την τριήμερη συζήτηση έχει συνεπώς πολλαπλό ενδιαφέρον. Λογικά, από τη μία θα έχουμε την παρουσίαση ενός συγκροτημένου και μελετημένου σχεδίου διακυβέρνησης και μεταρρυθμίσεων, το οποίο πάντως θα δοκιμαστεί στην πράξη και θα κριθεί από τους πολίτες, τις αγορές και τους οίκους αξιολόγησης.

Από την άλλη, το τι θα κάνει η αντιπολίτευση, και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, έχει και αυτό την ιδιαίτερη σημασία του.

Και το αν θα εκδηλωθούν οι «διακονιάρηδες» και πώς, ίσως είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία αυτής της κοινοβουλευτικής πρεμιέρας.