Και εκεί που τα μεγάφωνα στο σουπερμάρκετ έπαιζαν αδιάφορα χιτάκια, ξαφνικά η μουσική σταμάτησε και μια γυναικεία φωνή ανήγγειλε ότι ο Κώστας Σκρέκας έφυγε από το υπουργείο Ανάπτυξης. Οι πελάτες άφησαν τα καρότσια στο δάπεδο, ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και στράφηκαν προς τα ράφια περιμένοντας την πτώση των τιμών.
Εννοείται ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αν και ίσως μόνον έτσι ο ανασχηματισμός θα εκπλήρωνε τον σκοπό του. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ψωνίζουν στο σουπερμάρκετ δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο υπουργός αρμόδιος για τον έλεγχο των τιμών. Συνεπώς η αντικατάσταση του Σκρέκα από τον Θεοδωρικάκο δεν θα απασχολήσει κανέναν μπροστά στο ράφι, εκτός ίσως από τους άμεσους συνεργάτες του νέου υπουργού – τώρα θα αισθανθούν πιο άνετα.
Γενικώς οι άνθρωποι δεν συγκρατούν ονόματα υπουργών, πέρα από εκείνους που είναι στην πρώτη γραμμή της καθημερινότητας και των πάνελ. Γι’ αυτό και κατά βάση στέκονται αδιάφοροι απέναντι στους ανασχηματισμούς που γίνονται απευθυνόμενοι στον κομματικό μικρόκοσμο. Δυο-τρεις υπουργούς θυμάται πάντα η κοινή γνώμη. Υγείας, Παιδείας, Προστασίας του Πολίτη, άντε και Οικονομικών. Οι υπόλοιποι δεν υπάρχουν επικοινωνιακά, παρά μόνο στο στενό παραταξιακό ακροατήριο.
Βέβαια, καμιά φορά οι ανασχηματισμοί γίνονται και για να διευκολυνθεί μια πολιτική στροφή. Να, ας πούμε η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει πίσω, μετρώντας το πολιτικό και όχι το δημοσιονομικό κόστος. Πώς να μείνει, λοιπόν, ο Χάρης Θεοχάρης στη θέση του στο υπουργείο Οικονομικών; Διευκόλυνση του έκανε ο Μητσοτάκης.
Τα δελτία ειδήσεων θα ασχοληθούν, φυσικά, εκτενώς. Ωστόσο το επόμενο πρωί δεν θα πάρουν φωτιά οι κουβέντες στους χώρους εργασίας. Γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει να χρεώνουν ακόμα και τα χαλασμένα φανάρια στον εκάστοτε πρωθυπουργό, πολλώ δε μάλλον όταν άκουγαν για χρόνια περί επιτελικού κράτους.
Τα ονόματα, λοιπόν, δεν έχουν και τόση σημασία, ειδικά στα περιφερειακά υπουργεία. Ελάχιστοι ασχολούνται, σχεδόν κανένας δεν τα θυμάται. Μάλιστα, σε ορισμένους κρίσιμους τομείς πολιτικής θα ήταν πιο χρήσιμο να ανακοινώνονται μέτρα παρά αλλαγές προσώπων. Διότι έτσι είναι σαν να παραδέχεσαι ότι μπορείς να αλλάξεις το πρόσωπο, όχι την κατάσταση. Και στην τελική, όταν συνδέεις τη λειτουργία όλου του οικοδομήματος με το πρόσωπο, τότε δηλώνεις ότι ο μόνιμος μηχανισμός δεν λειτουργεί καλά.
Ηταν, λοιπόν, ένας αμήχανος ανασχηματισμός που έπρεπε να γίνει επειδή έτσι είθισται σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Δεν κοστίζει τίποτα. Αλλά δεν φέρνει και κέρδος στο μαγαζί.