Φωτίσαμε το σιντριβάνι της Ομόνοιας στα ουκρανικά χρώματα. Αντε, να το δεχτούν οι οπαδοί των «δύο ιμπεριαλισμών». Με βαριά καρδιά, βέβαια, διότι εκνευρίζει την πρεσβεία του ξανθού γένους στην Αθήνα κι αυτός είναι ένας αχρείαστος εκνευρισμός που προκαλούμε. Αντε, να στείλουμε και κάνα φορτίο φάρμακα προς τα ’κεί, γάζες, ιώδια, χανζαπλάστ, οινοπνεύματα, τέτοια. Οταν κάποιος σκοτώνει, κανείς δεν θα σε κατηγορήσει αν μεταφέρεις το τεμαχισμένο θύμα παραπέρα και το θάψεις. Δεν είναι πολιτική πράξη για να εκνευρίσει (τον φονιά), ανθρωπιστική είναι.
Αλλά να στείλουμε όπλα; Ε, όχι. Αίσχος. Αυτό είναι εμπλοκή. Παίρνουμε το μέρος του άλλου ιμπεριαλισμού, του ευρωπαϊκο-αμερικανικού, που με τις πράξεις και τις παραλείψεις του εξώθησε τον πρώτο ιμπεριαλισμό, τον ρωσικό, να κάνει ό,τι κάνει. Ενώ όταν ο οπλισμένος σφάζει τον άοπλο κι εσύ στέκεσαι παραπέρα πίνοντας αμέτοχος τη φραπεδιά σου (ενώ κάτι μπορείς να κάνεις), δεν σε κατατάσσει στην πλευρά του σφαγέα. Στη θέση του ουδέτερου αγωνιστή της ειρήνης σε κατατάσσει, σωστά;
Και βγαίνει μετά ο Παυλάρας φωνάζοντας «μαζέψου, Μητσοτάκη», λες και βρήκε τον Κυριάκο στη στάνη του να του κλέβει πρόβατα. Και το άλλο θηρίο της εξωτερικής πολιτικής, Γεώργιος Κατρούγκαλος, μας βεβαιώνει ότι, «αν ήμασταν εμείς, δεν θα στέλναμε όπλα». Τι λες, ρε μεγάλε; Τον ρώτησες τον Καμμένο που είχατε υπουργό Αμυνας; Διότι, αν κρίνω από τα like του στις (τουλάχιστον) προσβλητικές ανακοινώσεις της ρωσικής πρεσβείας, αυτός δεν θα έστελνε όπλα στην Ουκρανία, αλλά στους Ρώσους.
Είναι οι ίδιοι που όταν υπογράψαμε την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, την καταψήφισαν οργισμένοι, διότι ο Κυριάκος δεν εξασφάλισε από τον Μακρόν τη δέσμευση ότι οι Γάλλοι θα πολεμήσουν υπέρ ημών και εναντίον των Τούρκων ακόμη και εκτός ελληνικής επικράτειας. Οι Γάλλοι υποχρεούνται να πολεμήσουν για μας (και αντί για μας) όπου Γης, εμείς ούτε νεροπίστολο δεν πρέπει να στείλουμε στους αμυνόμενους στην Ουκρανία, είναι θανάσιμη εθνική εμπλοκή.
Η ταύτισή τους με έναν παρανοϊκό, που οπλίζει τα πυρηνικά του επειδή στα σοκάκια του Κιέβου τα άρματά του αντιμετωπίζουν βόμβες μολότοφ, δείχνει όχι απλώς την ανεπάρκειά τους αλλά την ολοκληρωτική ξεφτίλα τους. Κι έπειτα θέλουν και να ξανακυβερνήσουν.
Μα καλά, αυτός ο Τσίπρας τόσους σοβαρούς τεχνοκράτες και καταξιωμένους διεθνολόγους έχει γύρω του, δεν του ανέλυσαν την πολυπλοκότητα της διεθνούς κατάστασης; Η υπεύθυνη του τομέα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ράνια Σβίγκου, ας πούμε, δεν του εξήγησε ποια εμπνευσμένη πολιτική πρέπει να ακολουθήσει η χώρα;