Κατά το τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή το ενδιαφέρον δεν ήταν τόσο στις προτεραιότητες και το χρονοδιάγραμμα τους που ανέγνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης , αφού με την πλειοψηφία που διαθέτει η ΝΔ κατέστησε αυτονόητη τη ψήφισή τους, όσο στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αφενός για τους τόνους και τη συμπεριφορά των τριών μικρότερων κομμάτων (Σπαρτιάτες, Νίκη, Πλεύση Ελευθερίας) καθώς υπήρχε η ανησυχία για ακρότητες και αφετέρου για την πρώτη αντιπολιτευτική εμφάνιση του Νίκου Ανδρουλάκη και του ανανεωμένου ΠΑΣΟΚ.
Τα μικρότερα κόμματα δεν έδωσαν αφορμές και εν γένει κινήθηκαν στις κοινοβουλευτικές συντεταγμένες . Ορισμένες παρεκτροπές βουλευτών από τη Νίκη και τους Σπαρτιάτες απλώς επιβεβαίωσαν ότι πρέπει να βρίσκονται υπό παρακολούθηση. Αξίζει λοιπόν να σταθούμε στην παρουσία του ΠΑΣΟΚ και την παρθενική παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη γιατί, με δεδομένη την περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η μόνη συμπαγής αντιπολιτευτική φωνή απέναντι στη κυβέρνηση με αυξημένη προσδοκία να αποδείξει τη φιλοδοξία του ότι θα είναι στη πράξη η Αξιωματική Αντιπολίτευση . Άλλωστε οι συχνές αναφορές και απευθύνσεις του Πρωθυπουργού προς το ΠΑΣΟΚ, το ανάγει σε άτυπο κοινοβουλευτικό συνομιλητή της κυβέρνησης και ως εκ τούτου ανεβαίνουν οι μετοχές του – παράλληλα όμως και οι ευθύνες του.
Δύο είναι τα κριτήρια για να εκτιμηθεί η παρουσία του ΠΑΣΟΚ το τριήμερο της συζήτησης στη Βουλή. Η εικόνα που εξέπεμψε και η ουσία των όσων υποστήριξαν ο πρόεδρος του και οι βουλευτές του.
Ως προς την ουσία, το δείγμα γραφής είναι θετικό. Στα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος επικρατεί ικανοποίηση. Ο Νίκος Ανδρουλάκης και όσα κοινοβουλευτικά στελέχη μίλησαν επικέντρωσαν στην κοινωνική ατζέντα (ΕΣΥ, Παιδεία, Οικονομία, κοινωνική συνοχή και ανισότητες, μικρομεσαίοι, ακρίβεια , μισθοί), στην εύρυθμη θεσμική λειτουργία ( Δικαιοσύνη και Συνταγματική Αναθεώρηση), στην Εξωτερική Πολιτική και στα εθνικά θέματα.
Έδωσαν το σαφές στίγμα της γραμμής που έχει εξαγγείλει το ΠΑΣΟΚ για προγραμματική, προοδευτική και υπεύθυνη αντιπολίτευση, όπως δεσμεύτηκαν κατά τη τρίμηνη προεκλογική περίοδο. Οι τόνοι ήταν μετριοπαθείς, χωρίς εντάσεις και τοξικές κορώνες, χωρίς προσωπικές επιθέσεις: αναπτύχθηκαν οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και οι ομιλητές επικεντρώθηκαν στη πολιτική ατζέντα που έχει εξαγγείλει ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Από την άλλη όμως, η εικόνα που εισέπραξαν οι πολίτες δεν ήταν ανάλογη. Δεν έγινε γκελ, που λέμε. Ίσως υπό τον φόβο μην γίνει κανένα λάθος και δεχτούν με το καλημέρα επίθεση από τη κυβέρνηση, ίσως ακόμη κι από την αμηχανία της πρώτης φοράς στο Κοινοβούλιο για τους περισσότερους, δεν προκλήθηκε ενθουσιασμός, ούτε εμφανίστηκε το “νεύρο της αντιπολίτευσης”. «Ήμασταν flat και στεγνοί στο λόγο μας», ανέφερε εύστοχα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ με το τέλος της διαδικασίας. Η αυτοσυγκράτηση ήταν εμφανής.
Είναι γεγονός ότι τόσο ο κ. Ανδρουλάκης όσο και οι βουλευτές που μίλησαν δεν συγκίνησαν ούτε δημιούργησαν εντυπώσεις. Τα όσα είπαν δεν έγιναν αντικείμενο συζήτησης. Ο τρόπος που εμφανίστηκαν έδειξε αμηχανία κι αργά αντανακλαστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στις αναφορές του υπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργου Φλωρίδη, για την ασυλία των τραπεζικών στελεχών και τις Ανεξάρτητες Αρχές, που προκάλεσαν αίσθηση, στην μεν πρώτη περίπτωση αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ στη δεύτερη το ΠΑΣΟΚ περιορίστηκε σε σχόλιο του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, Δημήτρη Μάντζου.
Εκ κατακλείδι, το ΠΑΣΟΚ πέρασε μεν το test της πρώτης κοινοβουλευτικής εμφάνισης έχει ωστόσο αρκετό δρόμο να διανύσει για να καταγραφεί στη συνείδηση των πολιτών ότι θα είναι η νέα Αξιωματική Αντιπολίτευση αντί του ΣΥΡΙΖΑ.