Την περίοδο που μείναμε σπίτι, πολλές γνωστές προσωπικότητες έκαναν αναρτήσεις από την καραντίνα τους στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Φυσικά οι φωτογραφίες δεν είναι ακριβώς αυθόρμητες. Σου δείχνουν μία συγκεκριμένη γωνία του σπιτιού που, τις περισσότερες φορές, υπαινίσσεται καλό γούστο, όχι όμως και πλούτο. Θα μπορούσε, δηλαδή, η φωτογραφία, να είναι και δήλωση «πόθεν έσχες» πολιτικού. Βλέπεις αυτά που πρέπει να δεις.
Οχι πως είναι όλες οι δηλώσεις ανειλικρινείς -προς Θεού. Απλώς έτσι όπως λειτουργεί το παγκόσμιο σύστημα με τα κανάλια και τις σκιώδεις διαδρομές του χρήματος, αν κάποιος θέλει να κρύψει κάτι, έχει πολλές πιθανότητες να το πετύχει. Και αυτός, βέβαια, που θέλει να κρύψει κάτι, δεν θα το συμπεριλάβει στη δήλωση «πόθεν έσχες». Αρκεί να είναι πιο προσεκτικός από τον Γιάννο Παπαντωνίου που βρέθηκε με χειροπέδες λόγω «αμέλειας» στη δήλωσή του.
Ασφαλώς σκύβοντας μπροστά στην κλειδαρότρυπα των δηλώσεων βλέπεις πολλά και ενδιαφέροντα. Αξιοσημείωτα και περίεργα. Ανθρώπους, που νόμιζες ότι βγάζουν πολλά, να έχουν στην τράπεζα λιγότερα από σένα. Άλλους που έχουν παντρευτεί άγιες γυναίκες στις οποίες δωρίζονται ποσά ως και 100 ή 130 χιλιάρικα. Εθνοπατέρες που ζουν με ελάχιστα, αλλά και ευκατάστατους, πλούσιους, που δηλώνουν υπερασπιστές της φτώχειας και υπέρμαχοι ενός πιο δίκαιου κόσμου. Και λίστες με τόσα ακίνητα, ώστε νομίζεις ότι βλέπεις site μεσιτικής εταιρείας. Ας σημειώσω δε και τους εχθρούς της παγκοσμιοποίησης που διατηρούν καταθέσεις σε γερμανικές τράπεζες.
Με εντυπωσίασε και η επενδυτική επίδοση πολιτικού στελέχους που αγόρασε δύο πολύ μεγάλα διαμερίσματα στην Αθήνα με 120 χιλιάρικα. Και αναρωτιέμαι αν πέτυχε κελεπούρια ή συμμετείχε σε κανέναν πλειστηριασμό, από εκείνους που, φυσικά, καταγγέλλει. Είναι και ένας άλλος που το 2018 είχε οικογενειακό εισόδημα κοντά στα 20 χιλιάρικα, αλλά και μισό εκατομμύριο σε καταθέσεις στο εξωτερικό.
Εντύπωση μου κάνουν και τα δάνεια ορισμένων. Του κερατά, ο άλλος ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής, μας κουνάει το δάχτυλο και προτείνει λύσεις για τη σωτηρία της χώρας, αλλά ο ίδιος χρωστάει ένα εκατομμύριο και το κοντέρ ανεβαίνει. Μερικοί από αυτούς, με τα βαρβάτα δάνεια στην πλάτη, μας έλεγαν ότι ζούσαμε (εμείς) με δανεικά. Κάποιος, κακόβουλος είναι η αλήθεια, με κάλεσε να δω πόσοι έχουν θυρίδα (οι ίδιοι ή η/ο σύζυγος) και πότε την απέκτησαν, αλλά αυτό, πράγματι, θα ήταν φθηνό. Ποιος δεν έχει ένα χρυσό ρολόι του παππού και πέντε κοσμήματα της γιαγιάς;
Τώρα κάποιος θα ρωτήσει αν θα ήθελα φτωχούς πολιτικούς. Σε καμία περίπτωση. Όσο πιο φτωχός είναι κάποιος, τόσο πιο ευάλωτος καθίσταται. Άλλωστε σε αρκετές περιπτώσεις, η ύπαρξη πλούτου υποδηλώνει επαγγελματική και διαχειριστική δεινότητα. Επίσης, όλοι το ξέρουμε, η πολιτική βοηθάει τις προσωπικές σου δουλειές. Αλλιώς θα δουλέψει η επιχείρησή σου αν είσαι υπουργός ή βουλευτής και αλλιώς όταν είσαι ο ανώνυμος που προσπαθεί να κλείσει ραντεβού με την τράπεζα. Το πρόβλημα μου βρίσκεται στην ίδια τη φιλοσοφία του «πόθεν έσχες». Γιατί να δουλευόμαστε έτσι;