Είναι μια μικρή, ένοχη απόλαυση να παρακολουθείς από την αρχή της εβδομάδας τους αριστερούς αρθρογράφους που στηρίζουν την κυβέρνηση να ξεθαρρεύουν εναντίον του Πάνου Καμμένου. Σαν να βγήκαν ξάφνου στο ξέφωτο της αλήθειας, να θυμούνται ότι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και πιστός συγκυβερνήτης εδώ και τέσσερα χρόνια του Αλέξη Τσίπρα, είναι τελικά ένας εθνικιστής, ένα είδος Κατσίκη, σταθερά αμετροεπής, ενίοτε φαιδρός στο κοινοβούλιο και άλλα τέτοια.
Ηταν δε μια επιπλέον απόλαυση να βλέπεις την αμηχανία όταν ο Πάνος έδειξε να πισωπατάει και να τα μασάει την Παρασκευή με το περίφημο tweet. Γιατί το είχαν ήδη «γυρίσει» από τη Δευτέρα όταν διεφάνη ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε βρει τους 151 δια πάσαν χρήσιν και θα έτριζε τα δόντια στον κ. Καμμένο, στριμώχνοντας τον μέχρι χθες αχώριστο συνοδοιπόρο του.
Είχαν σπεύσει να απασφαλίσουν κατά του υπουργού Αμυνας ακριβώς οι ίδιοι που επέμεναν στο «ναι μεν αλλά» ακόμη και όταν ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ χαρακτήριζε τον Πάνο «ακροδεξιό». Τότε είχαν βγει στα κάγκελα διατρανώνοντας ότι ο κ. Καμμένος ήταν «κεντροδεξιός», κάτι σαν Καραμανλής που μιλάει. Ο κυνισμός του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπετε, επέβαλε το ξέπλυμα του κ. Καμμένου μέσω του φιλικά προσκείμενου Τύπου. Για χάρη της εξουσίας ο Πάνος είχε γίνει brother in arms, σύντροφος (δική του και καταχειροκροτημενη ατάκα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ) και συνοδοιπόρος.
Τις τελευταίες ημέρες όμως, με τις ευλογίες του Μαξίμου και ενόψει του διαφαινόμενου διαζυγίου, είχε ήδη αρχίσει να παίζει ως λάιτ μοτίφ το αφήγημα ότι ο κ. Τσίπρας «τελείωσε» τον κ. Καμμένο. «Γλιτώσαμε από τον Καμμένο χάρη στον Αλέξη», μας έκλειναν το μάτι οι σχολιαστές στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Ενα φληνάφημα αντίστοιχης αξίας με τη ρητορική που λέει ότι χάρη στον Τσίπρα ξεμπερδέψαμε με τα μνημόνια.
Διότι όπως αντιλαμβάνεται κάθε νοήμων άνθρωπος και ο κ. Καμμένος και το τρίτο μνημόνιο ήρθαν στη ζωή μας και την επηρέασαν καθοριστικά επί χρόνια (χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος) χάρη —ή μάλλον εξαιτίας— στον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Γιατί κατάλαβε ότι μόνο έτσι μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνάει. Για χάρη του το έκανε. Κατάλαβε ότι χωρίς αυτά τα «δύο»… απλά δεν γινόταν.
Κι έτσι τα λουστήκαμε. Ας αφήσουμε στην άκρη πόσο καλό ήταν το τρίτο μνημόνιο, το είδαμε. Ας δούμε πόσο καλός ήταν ο κ. Καμμένος σύμφωνα με το φιλοκυβερνητικό, αριστερό Τύπο και τον ίδιο τον κ. Τσίπρα που έδινε τον τόνο.
Τον Δεκέμβριο του 2016 ο κ. Τσίπρας έπλεκε το εγκώμιο στον κ. Καμμένο από τη Νίσυρο και ο Πάνος από την πρώτη σειρά τον κοιτούσε λατρευτικά. Ο κ. Τσίπρας μας εκμυστηρευόταν πως, όχι τώρα τελευταία, αλλά χρόνια πριν, όταν ακόμη έκανε διακοπές με sleeping bag, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Καμμένος δεν ήταν «μπούλης» αλλά αντιθέτως «ένας λαϊκός, πολύ ζεστός άνθρωπος». Τα φιλικά μέσα υπερθεμάτιζαν για τον «μπεσαλή κεντροδεξιό» εταίρο. Είχε προηγηθεί η προσφώνηση «συντρόφισσες και σύντροφοι» από τον Πάνο, χωρίς γραβάτα, στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Αποθέωση. Ακολούθησαν οι γραβάτες στο Ζάππειο κλπ. κλπ.
Τελικά με τούτα και με εκείνα, ίσως να είχε δίκιο ο Πάνος στο tweet της ανακωχής της Παρασκευής. Μόνη τους διαφορά, το όνομα της «Μακεδονίας». Ίσως ούτε κι αυτό.