Η συνταγή υπάρχει, ξέρουμε ότι αποδίδει, αλλά ο Τσίπρας κάνει ακόμα δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω. Ο λόγος για την περίφημη αμφισβήτηση του αποτελέσματος των εκλογών, αν βέβαια ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν νικήσει, δεν θα υπάρχει, ασφαλώς, κανένα θέμα.
Επτά εβδομάδες πριν από τις κάλπες, που αναμένονται στις 9 Απριλίου, είναι λογικό ο Τσίπρας να σκέφτεται και το μέλλον του. Σε έναν χρόνο θα είναι πενήντα χρόνων, είναι ήδη 15 χρόνια αρχηγός του ίδιου κόμματος, έχει χάσει μια φορά εθνικές εκλογές από τον Μητσοτάκη και –αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις– θα χάσει άλλες δύο.
Αυτά είναι τα «μείον», όσα απειλούν όχι μόνο την πιθανότητα να ξαναγίνει πρωθυπουργός, αλλά και την ιδιότητα του αρχηγού κόμματος. Τις μόνες, ουσιαστικά, ιδιότητες της ενήλικης διαδρομής του μετά το σχολείο και τα φοιτητικά του χρόνια.
Υπάρχουν όμως και «συν», δηλαδή οι δικλείδες ασφαλείας. Και για τη θέση του αρχηγού κόμματος και για την επιδίωξή του να ξαναγίνει πρωθυπουργός.
Αν χάσει τις εκλογές, ο ίδιος ο Τσίπρας υποστηρίζει ότι δεν θα επιδιώξει μια «κυβέρνηση των ηττημένων», ωστόσο ο Πάνος Σκουρλέτης άρχισε να κυκλοφορεί την ιδέα – και ασφαλώς, ουδείς τον αποδοκίμασε.
Επειδή, όμως, όταν κανείς πάει για τα πολλά, καμιά φορά χάνει και τα λίγα, οι ιμάντες σταθεροποίησης αφορούν, όπως φαίνεται, κυρίως στην ιδιότητα του αρχηγού κόμματος, τη «δουλειά» που έχει κάνει ο Τσίπρας για το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του.
Η προετοιμασία έχει αρχίσει από πέρυσι. Τον Μάιο του 2022 ο Τσίπρας επανεξελέγη με ποσοστό 99% στη θέση στην οποία βρίσκεται εδώ και 15 χρόνια: αρχηγός του κόμματός του.
(Αν ανέφερε κανείς την παραπάνω πληροφορία χωρίς να λέει το όνομα, σε οποιονδήποτε φοιτητή πολιτικής επιστήμης στο Παρίσι ή στο Λονδίνο, η απάντηση που θα λάμβανε θα ήταν ότι αυτό συνέβη στο παρελθόν, πριν το 1990. Και ότι αυτός που επανεξελέγη με τέτοιο ποσοστό μετά από 14 χρόνια στην ίδια θέση, θα πρέπει λογικά να είναι κάποιος ηγέτης πρώην «σοσιαλιστικής δημοκρατίας».)
Το δεύτερο σκέλος της προετοιμασίας αφορά την τακτική του Τσίπρα εάν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό.
«Ο κ. Μητσοτάκης, που διέπραξε εγκλήματα εις βάρος της Δημοκρατίας, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα έχει δισταγμό να συνεχίσει να τα διαπράττει και να κάνει κι ακόμα μεγαλύτερα στην πορεία προς τις εκλογές για να παραμείνει στην καρέκλα της εξουσίας» δήλωσε την Πέμπτη ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στο κανάλι TRT της Θεσσαλίας, προαναγγέλλοντας την αμφισβήτηση του κύρους των εκλογών.
Το ίδιο βράδυ, ο Μητσοτάκης ρωτήθηκε από τον Γιώργο Κουβαρά στο δελτίο της ΕΡΤ αν θεωρεί ο ίδιος ότι από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα μιλήσουν για νοθεία στις εκλογές. «Εάν δείτε πού οδηγεί η λογική κατάληξη των επιχειρημάτων τους, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα καταλήξουν να πουν και αυτό, ναι» απάντησε ο Πρωθυπουργός.
Την επόμενη μέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε στροφή στη «θεσμικότητα» και με ανακοίνωσή του ανέφερε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αμφισβητήσει την εκλογική διαδικασία, όχι γιατί εμπιστεύεται τον ίδιο, αλλά τους θεσμούς της ελληνικής δημοκρατίας, που όσο και αν προσπαθήσει δεν θα καταφέρει σε τέτοιο βαθμό να διαβρώσει». Τέλος; Not so fast (ας μη βιαζόμαστε), που θα έλεγαν και οι Αμερικανοί.
♦ Διαβάστε: Θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών;
Για την ώρα βλέπουμε δύο βήματα μπροστά, όπως π.χ. μέσω των δηλώσεων Τσίπρα, και ένα (θεσμικό) βήμα πίσω, μέσω του γραφείου Τύπου του κόμματος.
Η συνταγή Τραμπ είναι, ομολογουμένως, πολύ αποτελεσματική για την περίπτωση ήττας στις εκλογές, σε ό,τι αφορά τον στόχο ενός πολιτικού για τη διατήρηση του ηγετικού status στο κόμμα του.
Μετά την αμφισβήτηση της ήττας του από τον Μπάιντεν στις προεδρικές εκλογές του 2020, ο Τραμπ είδε στις δημοσκοπήσεις ότι το 70% των οπαδών του κόμματός του θεωρούσαν ότι είχε δίκιο: ότι του έκλεψαν, δηλαδή, τις εκλογές! Το γεγονός αυτό του διασφάλισε την απόλυτη πολιτική κυριαρχία στο κόμμα. (Επρεπε να φτάσουμε στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου 2022 για να εκφραστούν αντιρρήσεις για τον Τραμπ, αλλά και πάλι παραμένει ο ισχυρότερος παράγοντας).
Γιατί είναι ενθαρρυντικό αυτό για τον Τσίπρα; Διότι υπάρχει προηγούμενο εσωκομματικής σταθεροποίησης ενός πολιτικού ηγέτη που έχασε τις εκλογές και στη συνέχεια χρησιμοποίησε τη φόρμουλα αμφισβήτησης των εκλογών, σε μια από τις πιο ώριμες δημοκρατίες του πλανήτη. Συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, άρα δεν αποτελεί πια προνόμιο των αφρικανικών κρατών όπως η Μπουρκίνα Φάσο – που μας «περνάει» και στην ελευθερία του Τύπου, σύμφωνα με τους ανεκδιήγητους τύπους της οργάνωσης ΡΧΣ.
Επίσης, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να έχει αφομοιώσει τις τακτικές του Τραμπ. Δεν είναι μόνο οι φράσεις που χρησιμοποιεί ο ίδιος, όπως το τραμπικό σύνθημα «να αποξηράνουμε τον βάλτο» (drain the swamp), αλλά και η επιλογή του «λερώματος» των πολιτικών του αντιπάλων μέσα από μισόλογα, υπονοούμενα και διαδικτυακές καμπάνιες («ΝΔ Παιδεραστές», «Μητσοτάκη γ@@@» κ.λπ.).
Επομένως –παρά τις διαψεύσεις– ο Τσίπρας έχει προετοιμάσει το έδαφος και έχει ακονίσει τα ρητορικά του εργαλεία για την αμφισβήτηση του αποτελέσματος των εκλογών. Το μόνο που μένει είναι να γίνουν οι εκλογές και να «διαπιστώσει» ότι γίνανε λοβιτούρες. Οπως το «διαπίστωσε» δηλαδή και ο Τραμπ, παρότι δεν συνέβη ποτέ. Αλλωστε, η αλήθεια είναι υποκειμενικό πράγμα.