Υποτίθεται ότι η συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ την Παρασκευή και το Σάββατο είχε θέμα την κομματική αναδιοργάνωση, τη διεύρυνση και το άνοιγμα σε νέα μέλη, προκειμένου να γίνει αυτή η περίφημη αντιστοίχιση του «κομματικού με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ», όπως λέει και ο Τσίπρας.
Ακούγοντας κανείς την ομιλία του της Παρασκευής, θα διαπίστωσε ότι περισσότερο ασχολήθηκε με το να δώσει ένα ρεσιτάλ αμετροέπειας, αυθάδειας και θράσους, παρά με το να δελεάσει νέα μέλη να τρέξουν να γραφτούν στο κόμμα.
Είπε κάποια πράγματα, προσπαθώντας να πείσει όχι τα εν αναμονή μέλη, αλλά τον μηχανισμό που αντιδρά. Ήταν όμως αυτά τόσο βαρετά και τετριμμένα…
Πιθανώς η μόνιμη οίησή του τον έχει κάνει να πιστεύει ότι είναι ικανός για πολιτικά θαύματα στην ξεπέτα.
Τέλος πάντων, όλα αυτά είναι και θέμα αισθητικής του καθενός αν και η απορία είναι μεγάλη: τι στο καλό θα κάνει κάποιον σήμερα να θέλει να γίνει μέλος ενός κόμματος και ειδικά ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα περιμένει; Τι θα προσδοκά; Τι σχέση έχει η κομματικοποίηση της δεκαετίας του 1970 με τις συνθήκες της σημερινής εποχής;
Πόσο μπορεί κάποιος να γοητευτεί από έναν αρχηγό που αναμασά συνθήματα μουχλιασμένα όπως αυτό για το κόμμα των «μη προνομιούχων» του Ανδρέα από το μακρινό 1980-81;
Και στο κάτω κάτω, πόσο πρέπει να πάρει κάποιος στα σοβαρά αυτή τη διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία γίνεται τόσο βεβιασμένα και τόσο ανορθόδοξα; Το κόμμα έχει ήδη πίσω του επτά χρόνια από το 2012 οπότε και έγινε για πρώτη φορά αξιωματική αντιπολίτευση και μπήκε σε τροχιά εξουσίας.
Οπως έχει εύστοχα διαπιστώσει και ο Φίλης, οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, τον έχουν ψηφίσει ήδη επτά φορές.
Τι περίμεναν τόσα χρόνια και δεν έγιναν μέλη του και θα γίνουν τώρα, που ο Τσίπρας δεν έχει βρει ακόμη τι να υποσχθεί και τι να τάξει, πέρα από το να χλευάζει με προπέτεια και θράσος τους πολιτικούς του αντιπάλους;
Η κατά τα άλλα σοβαρή αυτή διαδικασία «διεύρυνσης» δεν είναι παρά ένα τέχνασμα του Τσίπρα ώστε να δημιουργήσει έναν προσωπικό στρατό, με λοχαγούς τους γενίτσαρους του ΠΑΣΟΚ και όπως και ο ίδιος είπε, χωρίς πολλή συζήτηση για την θεωρία.
Με λίγα λόγια, ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί απλώς να φτιάξει αυτό που φαντάζεται ως μηχανισμό εξουσίας. Ονειρεύεται τις κλαδικές του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70 και ’80 και πιθανότατα ευελπιστεί να στρατολογήσει νέο-ερυθροφρουρούς, εν όψει της επανόδου του στην εξουσία.
Δεν αρκούν αυτά αν θέλει να γίνει αυτό που περιγραφεται ως σύγχρονο κόμμα, έστω της Αριστεράς.
Χρειάζονται άλλα, τα οποία μάλλον δεν μπορούν ούτε να κατανοήσουν ούτε να επινοήσουν ο Τσίπρας και η παρέα του.