Η κάλπη της Κυριακής έβγαλε μεν κυβέρνηση, τη ΝΔ αυτοδύναμη και Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, άφησε όμως ανοικτούς τους λογαριασμούς στον χώρο της αντιπολίτευσης. Μολονότι πολλοί βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα υποστηρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με το 31,5% καθιερώνεται ως ο αντιδεξιός πόλος αντί του Κινήματος Αλλαγής, η κόντρα ανάμεσα στα δύο κόμματα θα είναι διαρκής και θα κριθεί στις επόμενες εκλογές, στο τέλος της τετραετίας. Και μάλιστα εν πολλοίς θα την καθορίσει η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη…
Για λόγους ιστορικούς και ιδεολογικούς ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ είναι ανταγωνιστικές και όχι συμπληρωματικές δυνάμεις, σε αντίθεση με τον ισχυρισμό διαφόρων «γεφυροποιών». Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέρχεται στη μάχη πολιτικής ηγεμονίας στην αντιπολίτευση με τον αέρα του 31,5% και τους 86 βουλευτές που εξέλεξε και με τη πρόθεση, όπως την εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας: «…μετασχηματισμού μας με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων σε μια μεγάλη παράταξη σε ένα σύγχρονο και μαζικό αριστερό, προοδευτικό κίνημα με βαθιές ρίζες και ισχυρούς δεσμούς στον εργαζόμενο λαό και τη κοινωνία. Αυτούς τους δεσμούς θα σφυρηλατήσουμε το επόμενο διάστημα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης» .
Για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του τέως Πρωθυπουργού απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις.
Αποκομμένος ο ΣΥΡΙΖΑ από τους κρατικούς μηχανισμούς και την εξουσία θα δυσκολευθεί να ανασυγκροτηθεί σε κάτι διαφορετικό με δεδομένη την ανυπαρξία κομματικής δομής. Εξάλλου, τι αντιπολίτευση θα κάνει; Θα συμπεριφερθεί ως θεσμική συστημική αξιωματική αντιπολίτευση ή θα είναι αλληλέγγυος στον Ρουβίκωνα και άλλες κινηματικές συλλογικότητες; Θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ της ευθύνης, ό,τι και αν σημαίνει αυτό, ή ο ΣΥΡΙΖΑ τον κινημάτων που είναι το μόνο που ξέρει να κάνει; Θα αποδεχθεί την αναγκαιότητα κρίσιμων μεταρρυθμίσεων στην οικονομία και στο κράτος ή θα εμφανιστεί ως ο υπερασπιστής των κεκτημένων και της αδράνειας, όπως επίσης προεξόφλησε ο κ. Τσίπρας; Στις φορολογικές αλλαγές για τις οποίες έχει δεσμευτεί ο κ. Μητσοτάκης τι θα αντιτάξει; Την υπερφορολόγηση που όλοι θέλουν να ξεχάσουν; Η σύγκρισή του δεν θα γίνεται μόνο με τις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη αλλά και με το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν του.
Παράλληλα, χωρίς να έχει ερείσματα στην Αυτοδιοίκηση, όπου «πάτωσε» στις πρόσφατες εκλογές, αλλά και στα συνδικάτα, υπάρχει ο κίνδυνος η άσκηση αντιπολίτευσης να περιοριστεί και πάλι σε βερμπαλισμούς και δημαγωγία.
Από την άλλη βέβαια, το Κίνημα Αλλαγής θα μετρηθεί με τις αντοχές του στις πιέσεις που θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ως προς το ποια θα είναι η οριοθέτησή του από τη κυβέρνηση της ΝΔ.
Μπορεί να άντεξε την πόλωση και να κατέγραψε μικρή άνοδο –8,1%, έναντι 7,74 % στις Ευρωεκλογές (περίπου 21.000 ψήφοι περισσότερες)– υστερεί όμως σε εκλογική δύναμη.
Μπορεί να έχει δυνάμεις στην Αυτοδιοίκηση, όπου εξέλεξε περίπου 90 δημάρχους, και στα συνδικάτα (ΓΣΕΕ ,ΓΣΕΒΕ κ.ά), ωστόσο η αναιμική εκλογική δυναμική του το καθιστά ευάλωτο.
Ενδεχομένως να κατοχυρώσει τη παρουσία του στη Βουλή, ως υπεύθυνης αντιπολίτευσης, όπως έχει δηλώσει η Φώφη Γεννηματά, όμως είναι σαφές ότι απαιτούνται πολιτικές πρωτοβουλίες τόσο εντός των τειχών του για να ενισχυθεί η ενότητα όσο και στην κοινωνία για να αποκτήσει δυναμική.
Με άλλα λόγια: ο Τσίπρας έχει κόσμο αλλά όχι κόμμα, ενώ το ΚΙΝΑΛ έχει κόμμα αλλά όχι κόσμο.
Την έκβαση της αντιπαλότητας των δυο κομμάτων της αντιπολίτευσης θα επηρεάσει καταλυτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πώς; Αν, για παράδειγμα, θελήσει να αναδείξει σε πολιτικό συνομιλητή του και άρα τρίτο «παίκτη» το ΚΙΝΑΛ και όχι τον θεσμικό αντίπαλο του, τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη περίπτωση που καταφέρει να συνεννοηθεί στα πέντε-έξι κρίσιμα ζητήματα (κατάργηση απλής αναλογικής, εκλογή ΠτΔ, Συνταγματική Αναθεώρηση , διαπραγμάτευση με του εταίρους για μείωση των υπερπλεονασμάτων) με τη Φώφη Γεννηματά , ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, με τα περιθώρια κινήσεων περιορισμένα.
Σε κάθε περίπτωση η μάχη ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ αρχίζει και αναμένεται ενδιαφέρουσα.