Ο Κώστας Τασούλας ανεβαίνει στη θέση του στο προεδρείο της Βουλής τακτικά, αλλά όχι συνέχεια. Δίνει χώρο και στους αντιπροέδρους. Αυτό τουλάχιστον έκανε ως πρόεδρος της προηγούμενης Βουλής (περιόδου 2019-2023), ενδεχομένως τώρα να το πάει αλλιώς. Καθότι πολλοί προβλέπουν ότι η τωρινή οκτακομματική Βουλή μας δεν θα διαφέρει πολύ από θηριοτροφείο, οπότε στα θηριοτροφεία αναλαμβάνει ο πρώτος θηριοδαμαστής, όχι οι ρεζέρβες του.
Ο ηπειρώτης πολιτικός επανεξελέγη Πρόεδρος με 249 «ναι» και 59 «παρών», κανένα «όχι». Ενδεικτικό και αυτό ενός πολιτικού που προτιμά να πορεύεται μέσα από συνθέσεις, παρά με αντιπαραθέσεις και οξύτητες. Προτιμά επίσης το βιτριολικό χιούμορ από την αυστηρή σύσταση ή το χτύπημα του χεριού στο τραπέζι. Ως τώρα τα κατάφερε περίφημα, το ερώτημα είναι αν τα άκρα Δεξιά και τα άκρα Αριστερά της σημερινής Βουλής καταλαβαίνουν από χιούμορ. Και ο λόγος για τον οποίον μπήκαν όλοι αυτοί στην Βουλή. Για να κάνουν δουλειά ή για να τα κάνουν μαντάρα;
Παλαιός βουλευτής, με γνώση, μου έλεγε πρόσφατα ότι ο Κανονισμός της Βουλής είναι φτιαγμένος για να λειτουργούν παραγωγικά τέσσερα με πέντε κόμματα. Με παραπάνω κόμματα το σύστημα φρακάρει, ενώ τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα αν τα επιπλέον κόμματα ψάχνουν αφορμή για να καταγγείλουν το… σύστημα. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό ισχύει για τουλάχιστον τρεις από τους νεοεισελθέντες σχηματισμούς κι εκεί δεν χρειάζεται απλός πρόεδρος, χρειάζεται Κωνσταντίνος Τασούλας.
Ο οποίος θα επιστρατεύσει όχι μόνο το φλεγματικό του χιούμορ, αλλά και όλη την πειθώ και την υπομονή του για να μη μεταβληθεί η ολομέλεια σε Λωρίδα της Γάζας. Διότι μια χιουμοριστική ατάκα που μπορεί δίχως απώλειες να επαναφέρει στην τάξη τον Τσακαλώτο ή τον Παπαγγελόπουλο, είναι βέβαιο ότι θα πετύχει το ίδιο και με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου; Οι δε «Σπαρτιάτες» θα έχουν εκτός από τη λογική Κασιδιάρη και τη συμπεριφορά του; Διότι εκεί οι παραινέσεις και η ήρεμη επιβολή μάλλον δεν φτουράνε, εκεί χρειάζεται το «φρουρά-φρουρά-φρουρά» του Μπαλαούρα. Ούτε είμαι βέβαιος ότι ο θρησκόληπτος αντιλαμβάνεται τις λεπτές αποχρώσεις του εγγλέζικου χιούμορ, επειδή απέκτησε βουλευτική ταυτότητα.
Τέλος πάντων, παλιά του τέχνη κόσκινο του Τασούλα, ελπίζει να καταφέρει να τα βολέψει κι αυτή την φορά. Διότι δεν παίρνει κάποιος τυχαία τα εύσημα του ΚΚΕ (Παφίλης: «Με τον κ. Τασούλα δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, ίσα-ίσα»), εκτός κι αν χαίρεις διακομματικής εκτίμησης και αν όλοι σε θεωρούν έντιμο και ειλικρινή. Και μη θαρρείτε πως είναι εύκολο να βρεθεί η χωροταξία για να καθίσουν τα κόμματα σε θέσεις που επιθυμούν, ούτε ότι ένας πρόεδρος μπορεί να γεννήσει ευρύχωρα γραφεία για να τους βάλει όλους και μάλιστα στο ισόγειο, διότι αλλιώς θεωρούν ότι υποβαθμίζονται.
Να σημειώσουμε, δε, ότι ένας επιτυχημένος Πρόεδρος θέλει να δει τη Βουλή του όχι απλώς να καταφέρνει να δουλεύει δίχως τσακωμούς και διακονιές εύκολης δημοσιότητας, αλλά να είναι παραγωγική και ουσιαστική στη δουλειά της. Να παραγάγει έργο, να αφήσει το ίχνος της, να μνημονευτεί από τους μελλοντικούς ως σημαντική. Οχι μόνο για τις ατάκες του Προέδρου της που άφησαν εποχή, αλλά και για την ψήφιση ουσιαστικών νομοθετημάτων που σφράγισαν τη χώρα. Για να δούμε, λοιπόν. Αν μπορεί κάποιος να το πετύχει, αυτός είναι ο ηπειρώτης Κωνσταντίνος Τασούλας.