Θα ανάψει, που λέτε, μια τεράστια πυρά. Μπροστά της θα σταθεί όλη η χώρα. Στις πρώτες σειρές, ακριβώς κάτω από το ικρίωμα, θα είναι οι πολιτικοί που θα φωνασκούν, χειρονομώντας ο ένας εναντίον του άλλου. Λίγο πιο πίσω θα είναι οι συνδικαλιστές, κουνώντας ένα μάτσο χαρτιά με τις προειδοποιήσεις που είχαν απευθύνει. Οι συγγενείς των θυμάτων θα είναι μέσα στα μαύρα δωμάτια του θρήνου. Οι τραυματίες θα επουλώνουν τις πληγές τους. Και οι νεκροί θα είναι παντού, στον αέρα που αναπνέουμε.
Πάνω στο ικρίωμα θα ανεβάσουν τον σταθμάρχη. Που θα πεθαίνει κάθε στιγμή κατακρεουργημένος από τις τύψεις του και θα ζωντανεύει αμέσως για να ξαναζήσει το λάθος του. Νεκρός μέσα στο ζωντανό σώμα του. Χαμένος σε μια άγνωστη, εχθρική χώρα. Σταυρωμένος χωρίς καρφιά. Και θα έρθει τελετουργικά μια σύνθεση δικαστηρίου για να τον λούσει με πετρέλαιο και να τον σπρώξει στην πυρά. Θα είναι, αλήθεια, μία πράξη δικαιοσύνης; Θα γίνουν οι νεκροί ένα με τον καπνό και θα γευτούν τη δικαίωση; Σίγουρα όχι.
Γιατί ο σταθμάρχης είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας. Ενας από τους τροχούς της νεκροφόρας που μετέφερε τα φέρετρα για να μπουν στη γη. Ο μοιραίος άνθρωπος. Αυτός που θα διέπραττε ένα λάθος που ήταν εδώ και χρόνια φυτεμένο σαν νάρκη στις γραμμές. Ετυχε και ήταν ο σταθμάρχης της Λάρισας. Θα μπορούσε να είναι άλλος. Κάποιος έπρεπε να είναι. Δεν γινόταν να μην υπάρχει κάποιος. Ηταν αυτός που πέρασε άτσαλα δίπλα από έναν πύργο με τραπουλόχαρτα και τον διέλυσε.
Ομως πίσω από τον σταθμάρχη υπάρχει μια ολόκληρη αλυσίδα υπευθύνων. Φτιαγμένη από πολιτικούς και γραφειοκράτες. Από golden boys και υπηρεσιακούς παράγοντες. Από ανθρώπους, στα ψηλά και στα χαμηλά, που έπεφταν κάθε βράδυ ήσυχοι για ύπνο, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή. Και δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
Ναι, το ξέρω, τώρα θα μάθουμε για συμβάσεις που μπλέχτηκαν στα γρανάζια, για καθυστερήσεις χωρίς πατρότητα και για καλές προθέσεις που δεν πρόλαβαν να υλοποιηθούν – ήταν όμως η κύρια προτεραιότητα. Στις 15 Φεβρουαρίου 2023 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το καθεστώς λειτουργίας των σιδηροδρόμων. Τι έκανε, αλήθεια, για το θέμα ο σταθμάρχης της Λάρισας;