Βεβαίως θα αναφερθώ στα περίφημα vouchers αλλά επιτρέψτε μου να ανοίξω και να κλείσω το κείμενό μου με μερικά στοιχεία, εν πρώτοις άσχετα, αλλά απαραίτητα για τον συλλογισμό μου. Στη χώρα μας ο μισός ενεργός πληθυσμός είναι κρατικοδίαιτος. Δημόσιο και συνταξιούχοι είναι 3,5 εκατομμύρια. Το 67% του συνόλου του λαού βασίζεται στους φόρους του υπόλοιπου 33%. Προσθέστε παρακαλώ και το κόστος συντήρησης ζημιογόνων κρατικών επιχειρήσεων που υπολογίζεται σε 2,6 δισ. ευρώ τον χρόνο, όσο το σύνολο των εσόδων από τον ΕΝΦΙΑ.
Πάμε τώρα στο θέμα μας.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας μας, με ασυνήθη αυτοματισμό υγιών αντανακλαστικών, σε αντίθεση με φθηνούς αρχηγούς υπερδυνάμεων, αντιμετώπισε την πανδημία με αρχή «προτεραιότητα η υγεία των πολιτών». Τo ύφος και η γλώσσα των διαγγελμάτων του Πρωθυπουργού, η αντίληψη για μια υπεύθυνη καθημερινή ενημέρωση αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, που επέλεξε για τον σκοπό αυτό (αγαπητέ κ. Τσιόδρα) αντικατοπτρίζουν, αρχές. Με τον ίδιο αυτοματισμό, πριν καν αιτηθούν οι πολίτες βοήθεια —για να είμαστε ειλικρινείς— η κυβέρνηση έσπευσε να συνδράμει, «καθησυχάζοντας» οικονομικά, όσο βέβαια της ήταν δυνατόν. Ποιους; Αυτούς που δεν απολαμβάνουν την ευεργεσία ενός σταθερού, κρατικού «βρέξει χιονίσει».
Ενήργησε με αυτοματισμό που, ακόμα και οι ίδιοι που θα ενισχύονταν, (αυτό και αν είναι ενδιαφέρον) προφανώς ως πονηρεμένοι, ως συνήθη υποζύγια, ως αυτοί που πληρώνουν στο τέλος «το μάρμαρο» (που αναφέρω στην εισαγωγή του κειμένου μου) αντανακλαστικά παραξενεμένοι, ανησύχησαν. Ας μην ξεχνάμε, ότι πάνω μας έχουμε νωπά τα σημάδια κυβερνήσεων λαϊκιστών κατ΄εξακολούθησιν!
Καθόλου τυχαία μάλιστα, η αντιπολίτευση έσπευδε να διεκδικήσει την πατρότητα του κουμπαρά (λες και τον είχαν από τα πατρογονικά κτήματα). Η αρχή λοιπόν έγινε με τα 600 ευρώ ενός voucher, άρον άρον, μέσω ενός νεφελώδους υποσχόμενου «χρήματα από ΕΣΠΑ που ΘΑ λάβουμε αλλιώς ΘΑ πήγαιναν χαμένα»… Αν για κάθε «ΘΑ», λαμβάναμε ένα ευρώ… Μπιλ Γκέιτς! Με ποιο τρόπο θα τα διεκδικούσαμε; Αναγκαστικά βαφτίζοντας την επιχορήγηση «κάπως», προσδίδοντας της έναν καλό σκοπό. Κάτι σε «εκπαίδευση». Αλλιώς ειπωμένο «ο σκοπός αγιάζει τα vouchers»!
Μικρή ενίσχυση σε μια μεγάλη ομάδα, που μπορεί να καμαρώνει για την επαγγελματική της «ταμπέλα», σαν για προξενιό, π.χ «δικηγόρος, ανεξάρτητος οικονομικά» αλλά… The reality has been very different. Αγώνας επιβίωσης, χαμηλοί μισθοί, χαμαλίκι, ανεργία άρα αναξιοπρεπείς συμβιβασμοί, νεποτισμός, άγονη γραφειοκρατία κ.λ.π.
Η κυβέρνηση, μπροστά στο τραγικό όπως «έφτανε» από τον πλανήτη, ενήργησε με ελαφράδα εμποράκου που «βολεύει» το ταμείο του μικρομάγαζού του, θεωρώντας ότι «μέχρι να», κάπως θα τα «ρυθμίσει». Ακολουθώντας μια διαχρονική διαδρομή GPS (399 ΚΕΚ, δεν εγκαινιάστηκαν χθες!), ως τσιρότο σε -συνεχώς αιμορραγούσα- πληγή, για την αμέσως επόμενη μέρα ενός δράματος, εν εξελίξει. Μια παγκόσμια τραγωδία.
Και πού κατέληξε όλο αυτό; Εδώ είναι το ενδιαφέρον… Πρώτα πρώτα βρέθηκε αντιμέτωπη με την αξιοπρέπεια πολιτών που εντίμως, αντί να σφυρίξουν κλέφτικα συνωμοτώντας σε ένα «ο σκοπός αγιάζει τα vouchers», εξοργίστηκαν. «Τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά;», «Πώς αλληλοκοροιδευόμαστε, έτσι;». Να το πω αλλιώς; Ο Πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με τις αρχές, που ο ίδιος έσπειρε και που έδωσαν ελπίδες στον λαό, ότι επιτέλους ήρθε η ώρα τους. Ακόμα, ρε γαμώτο, να εμπεδώσουμε, ότι τα «άρπα κόλα» έχουν κοντά ποδάρια; Τι επαναλαμβανόμενο, τραγικό λάθος!
Ωστόσο, 600 ευρώ ως voucher, 800 ευρώ ως οικονομική ενίσχυση-κάλυψη, υποχρεωτική μείωση ενοικίων, μέριμνα φοροελάφρυνσης, επιστροφή προκαταβολών κ.λ.π. πρέπει να παραδεχτούμε, ότι για πρώτη φορά κάποιος ενεργεί τόσο άμεσα, στο πλευρό του πολύπαθου, υποτιμημένης αξίας ιδιωτικού τομέα. Τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης θα τις καταχωρίσω στο «γραφικό» κομμάτι της ιστορίας μας. Κυβερνήσεις, επιτομή του voucher! Δεν χάσαμε τη μνήμη μας επειδή το ΠΑΣΟΚ ονομάζεται πια ΚΙΝΑΛ! Oσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Το μεγαλύτερο «voucher» όλων των εποχών. Τα ΤΕΙ βαφτίστηκαν Πανεπιστήμια εν μια νυχτί! Ούτε ο Κόπερφιλντ!
Αγαπημένοι μου αναγνώστες, ξεκίνησα το κείμενό μου, με μερικά κατ΄εμέ κομβικά, οικονομικά στοιχεία. Για αυτά θα χτύπαγα συναγερμό στον Πρωθυπουργό με συσσωρευμένη οργή ετών. Τα κάθε λογής «vouchers», είτε έντεχνα σκηνοθετημένα, είτε παιδαριωδώς, είτε οργανωμένα, είτε αρπακολατζίδικα, είτε προς άγραν ψήφων, είτε για να βοηθήσουν όπως όπως σε μια μεγάλη συμφορά (κι ας είναι άδικο, το να μην μετράμε πρόθεση), πάντα και μόνο χαζό-μπαλώνουν! (Από «voucher» την πάθαμε διαχρονικά!). Και ξέρετε τι μένει πάντα; Ενα 33% να χρηματοδοτεί το 67% του λαού (συνταξιούχοι και δημόσιοι) και να συντηρεί με το αίμα του, που πάει χαμένο, ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις.
Σε συνέχεια της έντιμης ιεράρχησης αξιών στην αντιμετώπιση του κορονοιού, των άριστων αντανακλαστικών, των ξεχασμένων αξιών που επανακάμπτουν μέσω και των επιλογών πρωτοεμφανιζόμενων συνεργατών-μη αυλικών, αλλά πρωτίστως, την πλειοψηφία ενός λαού, πιο έτοιμου παρά ποτέ, Πρωθυπουργέ γρηγορείτε, με την εξυγίανση του «κορονοιού» της ελληνικής οικονομίας… Σας έλαχε το δυσκολότερο στα δύσκολα.
ΥΓ. Aντε να τελειώνει όλο αυτό με τον κορονοιό να έρθει η οικονομική κρίση που την παίζουμε στα δάκτυλά. Το πιο ωραίο που άκουσα!
ΥΓ2. Πρέπει με κάθε τρόπο να μεγαλώσει το 33% με ενίσχυση της παραγωγής, της επιχειρηματικότητας, της εξασφάλισης θέσεων εργασίας. Προκειμένου να διασφαλίζουμε και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και σε τομείς του Δημοσίου που έχουμε ζωτική ανάγκη (όπως και η μάχη με τον κορονοιό έδειξε) ως οικονομία υγιούς, δημοκρατικού κράτους.